ԵՊԱ
2 8
ԵՊԻ
Ուղիղ մեկնեց նախՀՀԲ, յետոյ
ՆՀԲ։
*
ԵՊԱՐ4՚Ի
«
նահանգ», նորագիւտ բառ, որ
գործածուած է մի քանի
անգամ
Յհ. կթ.
էջ 88, Վրդ. պամ. 59, Սոկր. 369,
= 3ն. էէՀՕՀՎ՚ւՕ. «գաւառ, առանձին կա­
ռավարուած
նահանգ»
(
հմմտ. նախորդ բա֊
որ), սրանից են վւոխառեալ նաև վրաց.
ցձծծեօ;, եպսւրիփա
և ռուս.
6
ՈՁյաՈ
«
թեմ.
վիճակ»։––Աճ,
Գտաւ ու մեկնեց Աճառ. Հէսյ. հոր բա­
հեր հին մատ. Ա։ 107։
եՊԵԱԿ, ի-ա
հլ. ((անկողին ». Ունի
միայն
ՀՀԲ, առանց վկայութեան,
նոյն բառն Է որ
Բ՛առ. երեմ. Էջ 88 ունի
եպլփակս
«
անկողին»
և Էջ 91
երեակ
«
անկողին»
ձևերով,
*
ԵՊԵՆԷՍ
«
կրակի դիմացող մի տեսակ խե­
ցեմորթ», որ և
էպինէս.
Մխ. առ. Վրդն ել.
՝1
րք. հց,< Նոյն Է և
պին,
որ տե՛ս
առանձին։
= 3ն. ԱԼ ՀՀՀ՝/՝)Ա1 ձևից, յօդը միասին առ­
նելով, աւելի
րն դա րձակ տե ս Պթ;–ԱՃ.
Ե
(
|
1
ԵՐ
«
նախատանք, պարսաւ, ամօթանք,
վար
զարնելր»
Ոսկ. ա կոր. որից
եպերել
«
նախատել, մեղադրել, վար զարնել» Ագաթ.
Կւիր, ել. Էջ 149, 168,
եպերելի
Եզն.,
եպե­
րական
ԽոԱրովիկ.,
եպերանք
Եփր. ել. Էջ
191,
թգ. 431, Վեցօր. 68.
եպերումն
Ն անա
։.,
անեպեր
ճառրնտ.,
անեպերելի
Յայսմ.
գրուած Է նաև
այպերանք
Նար. երգ. 358.
Տօնակ.
ապերանք
ՋԲ, ԱԲ։
ՆՀԲ լծ. ընդ
այպն,
թրք. (իմա՛ արբ.)
՚֊-
^-Հհ
՚
Յ յ ՚ ե
«
ամօթ»,
որից
այպերանք
և սրանից
Էլ
եպերանք։
Հիւնք. յն.
Տ7Աք>բ7)31<;
«
եպերանք»։
ՓՈԽ. — Վրաց.
եպերանքո
«
եպերանք»
(
տե՛ս Մառ, Հայ-վրաց. յարաբերութ.
Էջ 41)։
Չունի Չուբինով
2
,
Էջ 491։
ԴՊԻԴԵՄԵԼ
«
շինել, կերտել,
կառուցանել»,
նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ գործածում է
Մազ. թղ. 236 «Որոնեմ որցեալ կերտես։լ ճե­
մարանիս
եպիղեմեալ»։
= 3ն.
ՏԱէՏյսԱ)
«
կառուցանել,
շինել» բա֊
որն է, որ իբր հոմանիշ կցուել է
կերտեալ
բառին։ — Աճ.
Գտաւ ու մեկնեց Աճառ. Հայ. նորբա­
ռեր հին մատ. Բ 181։
՛
ԵՊԻԴԻՄԻԱԿԱՆ
«
համաճարակ
հիւանդու­
թեանց վերաբերեալ»,
նորա գիւտ բառ, որ
հինգ անդամ գտնում եմ գործածուած
Մագ.
թղ. «Եթէ այսպէս վաղ ուրեմն
ն ախաս ականն
զայս
յիւրումն եպիդիմիական
մատենին, որ
առ երագօքն է, ճուաղանցն
իմաստասիրէ»
(
էջ 68), «Դեղովք տածել իբժշկացդ,
զի որ֊
պէս նախասականն գրէ յիւրում
եպիգիմա֊
կան մատենին» (էջ 98), «Ընթերցցիս
զմա­
տեանն երրորդ
Գազիանոսի՝ ի չորրորդում
տառի
յիւրում եպիդիմական
տիմին տրա­
մաբանութեան,
որ ի սակս
կազմութեան
մարդոյ» (էջ 112. այլ ձ.
եպիդմական.
նոյ­
նը հրատարակուած
է նաև ՀԱ, 1892, էջ
167
ա, ուր բառիս ընթերցուածն է
եպիւլե–
մ ա կ ա նյ
;
«
Ընդելուզեալ
հիւսակս
ատտիկեցի
ա իմ իա կան
յիմումն
եպիդիմիական
մակա­
մտածութենէ»
(
էջ 125), «Քանզի ի ջերմինսն,
զորս ցուցանէ նախասականն
յիւրում եպի­
գիմա կանն տրամաբանութեանն,
սոսկ զնա
դիտէ» (էջ 135)։
•
=3ն.
յքէւՏ՜/յյսՅԼ
«
համաճարակ»
բառն է,
հր կազմուած է
81
Ա
«
վրայ»–\– նԳ^այՀ, «ժո­
ղովուրդ, երկիր»
բառերից,
որից փոխա­
ռեալ եննաև ֆր.
6
թւճ61Ո16,
ռուս. 31աը,ՇԱ\$\
ևն,֊Աճ.
Գտաւ ու մեկնեց Աճառ. Հայ նորբա֊
ռեր
հին մատ. Բ. 181—2,
*
ԵՊԻԿԼԻՆՏ
(
սխալմամ
ր
գրուած նաև
եպիկլիտք
«
մի տեսակ երկրաշարժ» Արիստ.
աշխ. ուրիշ անգամ չէ գործածուած այս
բառր
։
֊
Յ ն .
հ՚Հ1՚/.ճ<.՝ո՝ղգ «մի տեսակ
երկրա­
շարժ, որ հողը սուր անկիւնով
տեղափոխում
է», գալիս է 7՝1ձ՝)էՏ) «ծռել, հակել»
բայից և
սրա համար թարգմանուած է
խոնարհեցու­
ց ի ֊ .—
Բառ երեմ, էջ 88 գրում է
եպիլիտք
«
խոնարհեցուցիչ»,
որ յիշեալ
բառն
է։ —
Հիւբշ. 348։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
1
ԵՊԻՄԱՆԻԿ 01)
«
պատարագչի
բազպանր»
Լմբ, պտրգ.սխալմամբ
գրուած է
եպիւքա–
տիկոս, եպիմիոտիկոս
Լմբ. մատ. 148. այս
վերջին ձևր ունի նաև Բառ. երեմ, էջ 88։
= 3ն.
Տ7Ա,01՝Ո7.1Օ՝.<
կամ
81
Ա(1Տ՝. 1X07,
որ
կազմուած է յն.
-1
Ա
«
վրայ» և լտ.
ւ՜ՈՁէ՜ԱԸՅ
՛՛
թեզանիք»
բառերից, (այս բառր
չունին
Fonds A.R.A.M