27
ե նթ ա դ ր ե ^ ^ ծ , սսօ–էէ&7)(յւէ, ենթածել=ս7ւ–օւ՚յօ).
ենթամնալ=–^էւ. Ա710–^ւտ>0), ենթալուսնեայ =
Խօ-օտճ՚րրաօ^^
ենթակաւ = էյ7ւօ–3է01օլյ։
ևն,
բոլորն էլ յետին ինչպես՝
Եղիշ. դտ. Պիտ,
Պորփ, Սահմ, Թէոդ. իւչ. փիլ, ևն։—Գրուած
է ՛նաև
րնթ.
ի
ս
չ.
րնթաղրել, րնթադրու–
թիւն, րնթակայ, րնթակայութիւն
ևն։ (Սրան֊
ցից
մէ՛կը
միայն՝
րնթաղրել՝
վկայուած
է ոսկեդարից. «Ընթադրեալ առ ոտն հարին
զմեծ քահանայութեան
զԱստուծոյ
զպա֊
տիւն)), Բուզ. Գ. 15. բայց րստ Նորայր, Կոր.
վրդ. 461 այս էլ ուղղելի է
րնթաթրեալ,
ըստ
իս
րնդաթրեալ
«
ընդ աթուր հարեաբ։ — Յետ֊
նաբար
Լմբ. մատ. 545 ունի
րնթադրիշ
«
ոտ֊
քի տակ առնող»
)։
= Յոլնաբան
հեղինակների
ձեռքով
յար֊
մարեցուած է
րնդ
նախդիրից. ըստ այսմ
րնթ –
ձելը բռնում է երկուսի
միջին
տեղր։
Տե՛ս
րնդ։
Այսպէս մեկնեց նախ ՆՀԲ,
յետոյ
Ր6է6է–տ. 57,
Հիւբշ.
23, 36,
Հիւնք.
ևն,
Բ6Ճ6ՐՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 49 սնս,
ՁէհՅ,
յն. ԽԽ ձևերի հետ կասկածով։
^6ւ116է,
Ւ»\Տ2,
16, 317
կապ չունի, ա֊
սում է, հպրս. ւԼ^կ, գոթ. ևհ. սաքս,
ԱՈԺ,
հ. անգլ.
0
§
ևն բառերի
հետ։
ԵՆՃԵՌՆ.
անստոյգ բառ, առանց
վկայու­
թեան. Հին, բո, մեկնում է «նենգաւոր, խար­
դախ» Բառ. երեմ, էջ88 «նենգաւոր կամ
սատանայ», սրանից է շինուած
եննեոնաջէն
բարդ բառր, որմէկ անգամ գործածուած է
Անան, եկեղ, «Կարծրագոյն գտար առ ի տա­
պալումն
աւերածոյ
ենճեռնաշէնն տաճա­
րաց»։
ՆՀԲ մեկնում է «խարդախ
շինեալ և
կամ կամարաշէն», իսկՋԲ
«
խարդախել֊
թեամբ կամ ամբարշտութեամբ
շինեալ, և
կամ
խարխուլ»։
Հմմտ, նաև
դէննեոեալ
«
սպառազինեալ»
ԱԲ։
ՆՀԲ համեմատում է յն.
քՕ/ՅՕ^
լտ.
ՇԱ1՜\՚ԱՏ
«
կոր»
բառերի
հետ։
ԵՆՈՎ
«
մոռանալով»
այսպէս
ունի Բառ.
երեմ, էջ 88, ինչ լինելր յայտնի չէ։
ԴՆՔԵԴ.ԷՍ
(
գրուած նաև
ենքեղեէս, ենքե–
ղիէս, ենքեղիս, էնքեղիս
) «
օձաձուկ», մէկ
անգամ
ունի Վեցօր. էջ 141 «Դրակոնտէէւ և
միւռևնէս և ենքեղեէս, որի սիկս գեաոց ե.
իիք յատակս ծովակաց ի խորս տեղիս լի֊
նին»։–Իբրև
լուսանցագրութիւն
դրուած է
Պիսիդ. վեցօր. տող 1030 «Ո՞վ
Ուսուցանէ
զաւակս առնել օձաձկանն (որ կոչի
էնքեղիս^,
անարգանդ գոլով, առանց սերման... կողա֊
մայր
լինի
ծովային»։
Սրանից
առնելով
Վրդն. ծն. գրում է. «Ձուկն անքիլոս (այլ ձ.
աքիւլոս, անքիլլոս^,
որ կոչի կողամայր...»։
Այս ձևի վրայ տե՛ս
առանձին։
= 3ն. կ՝լ–նձՀ, յգ. ուղ. &ք–Հ&ճտ.ւՀ– հյց.
Տ
՚
լ
^Տ/.ՍՏ;
«
օձաձուկ», որից փոխառեալ է նաև
սւրաբ.
^^հ-ՀՅԼ-Հ
Ձքպ11տ
«
օ\ձաձոկկ» (Կա֊
մուս, թրք. թրզմ. Բ. 278)։
—
Հիւբշ.
348։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՀՀԲ, յետոյ ՆՀԲ,
ԵՆՔԵՐ
«
անձեռոց,
ձեռքի սրբիչ» Վրք՛
՚՚
ց–
Բ. էջ 614 (այլ խմբ.
վարշամակդ,
ուրիշ վկա­
յութիւն չկայ,
= 3ն.
Տ՚^ՏէթւՕ՝^
«
անձեռոց».
գալիս է
՚
ԼՏ-՚՚Հյ
«
ձեռք»
բառից։—Հիւբշ.
348։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԵՇՏՈՏԵ
«
թեզանիք»,
նորագիւտ բառ, մէկ
անգամ
յիշում է Բառ, երեմ, էջ 218 (տե ս
և
աղդիր
թառի տակ)։
ԵՉ
«
հագուստի
երեսր,
ՏԱբ6քք1016Տ 76Տէ1Տյ).
գիտէ միայն
Ներսէսովիչ, Բառ.
լտ.֊հյ.
524
ա։
ԴՊԱՐԽՈՍ
կամ
ԵՊԱՐՔՈՍ (՜ի-ա
հլ, րստ
ՆՀԲ, թէև առանց վկայութեան)
«
փոխարքայ,
կուսակալ», առաջին ձևր ունի միայն
Վրք.
հց. իսկ երկրորդր
աւելի սովորական
է. Վրք՛
հց. Ոսկ յհ. ա.37. գործածւում է նաև ար­
դի դրականի
մէջ՝ նշանակելու համար Տաճ­
կաց կամ Պարսից Սադրազամը։ Որից
ե–
պարքոսական
Յայսմ.,
եպարքոսութիւն
Լմր.
պտրգ. Վրք. հց. Յայսմ. — տե ս նաև
նիւ–
պարք ոս".
–֊–
Յն,
է1Հ0Հյ՝Լ0<Լ «գլխաւոր, հրամանատար.
2,
գաւառի կամնահանգի կառավարիչ. 3.
լի ոխհ իլպա տ ո ս. 4. քաղաքապետ»,
գալիս Է
յն.
Տ711
«
վրայ»
֊
ք– *ր՚ՀԱ>
«
առաջնորդել,
իշխեբ
բառերից։
Յունարէնից են փոխառեալ նաև
վրաց.
ըՅտ<$)հոեօ եպարիասի
«
շրջանի
կառա֊
վարիչ», ռուս.
ՇՈՁթճ՚ե
«
թեմակալ, վիճակա­
ւոր եպիսկոպոս»։—Հիւբշ.
348։
Fonds A.R.A.M