ԽԱԼ
314
ԽԱԼ
ԽԱԼԱՆԵԼ
«
պոռնկիթ.
ունի
միայն Բառ.
Լրեմ. էջ 136,
*
ԽԱԼԱԶՈԻՐԻ
«
մի տեսակ թուր», մէկ ան­
գամ
ունի Սմբ. դատ. 88 (հրտր. Ղլտճեան,
Հչ 42՝
ք ալաչուրի)։
= Պրս.
լ$)ձ*՚է՝^ (խաաՓ.
«
կեռ դա­
մա սկեան
թուր»։
Ուղիղ մեկնեց
^ՑՐՏէ,
Դատստն. I, 88
և
II,
77,
*
ԽԱԼԱՆՋ
(
կամ
խալանՏ ;
«
մի տեսակ
բոյս. լտ.
6
Ո ՇՅ ՅքեՕՐՇՅ
Ն» (րստ
Տիրացու֊
եան,
Շօոէոեսէօ § 341),
տճկ.
սիւփիւրկէ
օ ր ա
«
աւել
շինելու խոտ» (րստ Յակոբեան,
Արևելք 1890 ապր. 27) Ամիրտ. ու նին մի­
ւս յն ՀՀԲ և ՀԲ ուս
,
$
965,
֊
Արաբ.
ջԱՀ. X31^Ոյ
«
մի տեսակ մա֊
ցառային
բոյս»
(
Կամուս,
թրք՛ թրգմ. Ա.
394
համարում է պբս.
(
ՏԱ***
X^13Ո2
«
երկգոյն»
բառից
վւոխ՚առեալ).
ՏէշաՏԸե–
0
^ ճ 6 | ա շ տ 11, 18
մեկնում է «՝օ\պԿ.Հէ»,
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. անդ։
"
ԽԱԼԱՊԱՅ
«
կռիւ, շփոթութիւն»
Անսիզք,
էջ 31, 39, 61, 81. Ամբ. դատ. 8, 48, որից
ւսնխալասյայ
«
առանց կռուի» Ամբ. դատ. 52.
խալապարար
«
կռուարար»
Սմբ. դատ. 52։
= Արաբ.
"
^Ձ1 ԶՆ3
«
բռնութիւն,
յաղ­
թութիւն,
տիրապետութիւն»,
որից
թրք՛
–
քՁ16ետԱ1<
(
ռմկ.
խալա պ ալրխյ
«
բազմութիւն,
ամբոխ»։
Ուղիղ մեկնեց 1\ճ1Տէ, Դատաստ.
I,
էջ 124,
"
ԽԱԼԱՏ
«
սխալ,
վրիպակ»
Գիրք թղ՛
504
— 6.
Վստկ. 41. «յանցանք»
Սմբ. դատ.
38.
որ և
ղալաա
(
գրուած
ղաղատ)
Կոստ.
երզն, 158. որից
անղալատ
Կոստ. երգն.
159.
Շնորհ, առ. (կաթողիկոսն
էր անղա­
լատ ).
խալտիլ
կամ
ղալտիլ
«
սխալիլ»
Տաղ.
էմբ.
խալատիլ
Կանոն. էջ 185,
խլատիլ
Կանոն, էջ 184.
ղալատիլ
Ադամ. 294,
֊
Արաբ. *ձձ
ք313յ
«
սխալ,
թերութիւն,
սխալիլ»։—Հիւբշ.
267։
ՆՀԲ արաբ. թրք.
խալղ ԷթմԷք։
Ուղիղ
են մեկնում
Ալիշան, Վստկ. էջ 246 և
Հիւբշ.
2 0
ա Յ
35(1881),
էջ 660,
ԽԱԼԱՐ
կամ
ԽԱՏԱՐ
«
մի տեսակ արաբա­
կան ծաղիկ»
Խոր. աշխ. 612. ուրիշ տեղ
գործածուած չէ։
Պատկ. Խոր. աշխ. 1877, էջ 57 արաբ,
շ*~*ձձ–
Ճ313ոճ3ք
«
մի տեսակ
զուիրակ»,
որ ո՛չ ձևով է նման և ոչ նշանակու֊
թեամբ։
ՀԲուս. § 966 արաբ,
յ – ՝ – ֊ ֊ X ^ -
1
ՅՐ
«
ոսպի
նման մի ընդեղէն» (տե ս
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. էջ 844), որթէև
նման է ձևով,
բայց
ո
՛
չ
նշանակու­
թեամբ։
Այսպէս նաև պրս, յ^՝^
x
^1^^
«
ոլոռն»։
ԽԱԼԱՐԱԿԱՅՔ,
անստոյգ բառ, որմէկ ան­
գամ գործածել է Գնձ. «Ի ներքսագոյն կա­
մարին
խալարակայք
ճախարակևայք ի
սփիւռս խա յրիցն»
(
հրտր, Չօպանեան, Հայ
էջեր, էջ 72)։ ՆՀԲ մեկնում է «խոյակ, ախա­
ւեղագէս և կամշղթայագործ
ղարդ ի կախ»,
ՋԲ «ծաղկաձև
զարդք ի վերայ
կամարաց
կամ խո յա կաց», ԱԲ «սեան
գլուխ՝ պէսպէս
զարդերով և կախած
զարդեր»։
ՆՀԲ
յն.
–/
Ա՝1պյ6.
«
շղթայ» կամ
յռճօթեշ,
«
թոյլ»
բառից։ ՋԲ թուի հանել
խալար
ծաղկի
անունից։
ԽԱԼԱՐԻԿ, ի-ա
հլ. «մանկական
խաղա­
լիք է», ունի միայն ԱԲ. երկու անգամ դըտ–
նում եմ գործածուած Ոսկ, երր, 539
«
Զ
ո
ր
օրինակ և զմանր մանկտւոյ
յորժամ տեսա­
նիցեմք թէ խալարկաց (տպ.
խալարկայ)\
ցանկանան,
աճապարեմք
թաքուցանեմք
ղխալարիկսն կամ զգունդսն կամ զլիցս կամ
զյոյգս...»։
Հացունի,
Դաստիարակոլթ. 274 յն.
Յչ
>
^X^թ^
«
շղթայ» կամ ՜/0.)֊0.^ե՚–
«
թոյլ,
փափուկ»
բառերի
հետ։
*
ԽԱԼԲԱԼԵԼ
տե՛ս
Խարբալ։
*
ԽԱԼԷ
«
ազգ ինչ հին ՛նա լու. ֆը. Ա2ւ\շՇ».
մհյ. բառ. ունի միայն Նորայր, Բառ. ֆր. էջ
583
բ։
֊
Ն ո յ ն է ինչ որ միջ.
յն. Հ<~\տԱ
(՚
Տօբհօ–
Շւ.6Տ 323).
միջ.
լտ.
§ Յ
1
Շ Յ ,
իտալ.
§Յ
163,
անգլ.
^ Յ
1 1
Շ ^
«
ցռկանալ»,
իտալերէնից փո–
իառոլթեամբ
թրք.
0
>^–"*
գ 3 1 ^ ՚ 0 Ո
«
պատե­
րազմական
նաւ»։ Մեր բառր անշուշտ
նոյնի
արաբ. տա ռա դարձո լթիւնից է.
արաբերեն
ձեր գրւում էր
չ
տառով՝ որ համապատաս­
խանում է յն. 1-ին և կարող է դառնալ
հյ.
ղ
կամ
խ ։
Կամ ուսի մէջ կարելի
չեղաւ ինձ
գտնել
սոյն արաբ, բառը։
—
Աճ.
Fonds A.R.A.M