3 1 1
ԽԱԲ՛
խազ,
որ ամբողջապէս
իրանեան
փոխառու­
թիւն է. տե ս նոյն
բառր։
֊
Ն ո յ ն է հյ.
խանձ
բառի հետ, որից
խան­
ձի)
«
մոլիչ, մոլեգնաբար
ցանկաբ,
մարդա­
խանձ, դիշախանձ
ևն. բառավերջի
նձ
դարձել
է այստեղ գ (հմմտ. այս մասին իմ յօդուա­
ծը՝ ՀԱ 1905,
346)։
ՆՀԲ լծ. թրք. զ&7.ա&զ «ջեր անի լ», ա֊
րաբ.
խուսլէր, խըասլ, խոլյ
«
մոլութիւն,
ունակութիւն))։
Ուղիղ մեկնութիւնը տու­
աւ ՝9&Ճ
^ՏՇ1Ղ,
Հայ. դր. լեզ. 128։ Սադր֊
զեան ՀԱ 1909, 335 և
ՒԱրտէ,
Յուշարձան
405
սումեր, ճճ՚ձճձ, թրք. Խշ.^ՅՈ «ջեր–
եալ))
։
ԳՒՌ.— Չն.
խազիլ
«
նախանձից ճաքիլ, կա­
տաղիր)
։
ԽԱԶ
«
տհաս, խակ». ունին միայն Բառ. ե֊
բեմ. էջ 136, ՀՀԲ, ՋԲ և ԱԲ, առանց վկա­
յութեան, որից
խազաքաղ
«
խակակութ» ՀՀԲ
(
տե՛ս նաև
խ ա ժ ) ։
ԳԻՌ. — Ագչ.
խօդ ( < խ ազ, )
«
խակ, ոհաս».
որից
խազաքոլ, խազուակտար
«
խակակութ»։
ԽԱԶԱԼ
«
մի տեսակ ծաղիկ» Սալաձ. ունին
միայն ՀԲուս. § 958 և Նորայր, Բանաս. 1901,
էջ 112,
Բասմաջեան, անդ՝ ծան. համարում է
արաբ,
հանդալ
«
մի տեսակ դդում» բա­
ռի ռամիկ
ձևը. բայց այս բառը ո չ ձևով
է նման և ոչ
նշանակութեամբ։
*
ԽԱԸԱՄ
«
մեխակ»
Բժշ. (ՀԲուս. § 3326),
= Արաբ,
լյ*
Ա = ֊
X ս 2 Ձ
^ Ո Յ
(
Կամուս,
թրք՛
թրգմ. Գ. 441). տե՛ս և
հուսամ։–
Աճ.
ԽԱԶԻԱՆ
«
պահապան կամ դահիճ»
անըս֊
տոյգ նշանակութեամբ
նորագիւտ
բառ, որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
նոր վկ.
էջ 57 (ԺԲ դարից). «Խազիանն
այն՝ որ պրն–
դԼալ ունէր զաջոյ ձեռն նորա, հարկանէ դա­
նակաւ զձախ կուշտ նորա»։
*
ԽԱԶԻՐԱՆ
«
գազի փուշ, ձտԿ&Հ^՚ՃՏ»• գի­
տէ միայն Քաջունի, հտ. Գ. էջ 94 և հտ. Ա.
էջ 185,
֊
Արաբ.
0 ՝ ; ;
^ = ֊
Ճ3^21ՄՅՈ
«
փշոտ մի
թուփ է.
ատատ ՅՇսԽէստ
կամ տաշռ
տւ1\՚6տ–
էՈՏ.»
(
Կամուս, թրք.թրգմ. Ա. 838)։–Աճ,
ԽԱԶՄ
(\
ւ հլ. րստ նՀԲ, բայց առանց վկա­
յութեան)
«
կռիւ, պատերազմ, վեճ, պայքար»
Խոր. Բրս. հց, Համամ առկ. որից
խազմա–
դործ
Եւս. քր. ա. 72.
խազմարար
Ոսկ. ես,
355
և երր.
խազմառու
«
կռուարար»
Մ անդ.
խազմութիւն
Պիտ.
խազմիկ
«
մարտիկ, կռու­
ող», գրծ.
խ ազմկ օք
(
ձեռ.
խազկօք^)
Ասող.
Գ. ժգ. (այսպէս
ուղղելի ըստ սրբագրու­
թեան
Մալխասեանի)։
Հիւնք. արաբ.
֊*
~*՝)––
ՃԱ^ՀՈ
«
ոսոխ,
դատախազ»
բառի հետ։ Ալիշան, Հին
հաւ. 345 իրան.
խազամ
«
չար
ոգի»։
Հիւբշ. 233 կապ չունի, ասում է,
ո ազմ
բառի հետ։ Սանտալճեան,
Լ՚ւճ10Ո16 16
բևեռ.
23
Տ1։
Ակինեան, ՀԱ 1930, 497 ինձ
է վերագրում Ասող,
խազկօք
ձևի սըր֊
բա գր ութիւն ր, որ
Մ ալխասեանին է
պատկանում։
Ինքը համաձայն
չէ և դը–
նում է
խազկան,
որ կազմուած է հա­
մարում
–
կան
մասնիկով
խազ
արմատից
(
հմմտ.
ժինեիագութիւն),
իբր
«
մոլե­
կան», սրա հետ
նոյն է կարծում
խա­
զի ան
բառը։
ԽԱԶՄՈԻԶ, Ո
հլ. «քաղցու, դեռ
չխմորուած
նոր գինի, մաճառ, շիրա» Կոչ. 378. Եվւր. գծ.
էջ 13 (իզմռպ
ձևով)։
ՀՀԲ
խ ազ
«
խակ» և
մուզ
«
մզում»
բառերից։ Սանտալճեան,
Լ՚ւճ10Մ16 14
բևեռ,
ասէստ,
լտ.
աստէսա,
գերմ.
յ^օտէ
«
խազմուզ»
բառերի
հետ։
ԽԱԶՈՒՐ
«
զոպայ, վայրի ծոթրին» Հին բո,
«
զոպայ,
ծոթրին կամ բոյս դալարւոյ»
Բռ,
երեմ, էջ 136. որոնցից առնելով
ունին
միայն
>>Բ և ՀԲուս. § 961,
Վերջինս
նոյնացնում է արաբ,
խ ա յ–
զուրան
«
ա տՇԱ Տ
ՅՇւՈՅէսՏ;»
բոյսի
հետ։
ԽԱԹԱՐ
«
քակել, քանդել, աւրել, փճացնել,
ապականել»
Ա. մակ. \դ. 38. Եւս. քր. Ոսկ. մ.
ա. 15։
նՀԲ լծ. թրք.
քէաէր
(
իմա՛ արաբ.
յՕ-Հ
ՃՏւձտււ՝ «վնաս») և յն.
•/.
Հֆօ֊ւրԽ
«
իջեցնել, տապալել, յաղթահարել
ևն»։
Հիւնք.
խոաորիլ
բայից։
8
ս § § 6 1ք 1,
447
դոթ. տճճիխո,
հհիւս. տճճճՇ, հբգ.
Տ Շ Յ Ճ Օ ,
գերմ.
Տ ՇեՅճՇՈ
«
վնասել»,
յն.
6,–
ՅՀ՜ղֆ՚ղՀ
«
ամբողջ, անվնաս» բառե­
րի հետ՝ իբր բսիկ հայ
1
Այս բառերի
արմատն է հնխ.
տ1<3էհ (1<.1ս§6,
էջ 411.
Fonds A.R.A.M