ԽԱԲ
3 1 0
ԽԱԶ
նե
ՃՁթճՅբսե
«
խւ
յիկ»,
՝
^^է~–
ՃՁբս1<
«
խաբող, խաբեբա
յյ,
,
Օ^՜էՀ^
ՃՁթւ^ՅՈ
«
խաբուել»,
խա բխա բօք
«
պատ֊
բանք» Մրկ. դ. 19,
Այր խափինրն
«
մոլորե֊
ցուցանիցեն»
Մտթ.իգ. 5.
—
Սղերգի
արա֊
բախօս
քրիստոնէից
բարբառով՝
XՅ[՜)էՈ
«
խաբել»,
ՃՅթ1Տ0ճ
«
խաբեցող»։
ԽԱԲԱհԱՅ
«
ուրախութիւն».
ունի
միայն
ք՛առ. երեմ, էջ 135։
1
ււԱԴ
«
մի տեսակ թուր», մէկ անգամ
ունի
Թրակ. քեր. 19 և երկու ա՛նգամ
էլ. արիստ.
51, 55
հոմանիշների մի անփոփոխ
շարքի
մէջ. «փաղանուն, խաղ, դալապր, մարտա­
ցու, վաղակաւոր, սուսեր, նրան»։ Բուն
նշա֊
նակութիւնր երևան ենհանում նախ Անանուն
քեր. 144, որ համապատասխան
տեղր
խադ
բառի դէմ գնում է
խարբ
(
տե ս Ադոնց, Ա֊
րուեստ
Դիոն. քեր.
Օ ԼՃՃ 1 )
և երկրորդ է֊
լիասի
յունարէն բնագիրր՝ որ ունի առաջին
վկայութեան
մէշ Հ կ դ զ Օւօր \Տ.0.յ0.1^0. <օձ.Օ^Ա–
՝
է0՝է ֊7ԼՂ%՚ղ, իսկ երկրորդ վկայութեան
մէջ
ՀւէքօՀ
(
յ
&
^ՕԱթՕէ
օւօթ.
(
բնագրում
Հալե֊
րէնի համապատասխան
ձևերը թուով պակաս
Լն և շարքով էլ տարբևրւում
են իրարից,
բայց դա նշանակութիւն
չունի, քանի որ բո­
լորն էլ հոմանիշ
են. — մեր փնտռած
խադ
բառի դէմ երկուսի մէջ էլ գտնում ենք յն.
Հ՚ւգ 0Հ
«
սուր»
)։
ՆՀԲ «որպէս
խարբի
կամ թրք.
խաա–
ա է ր է » ։
Կարելի է յիշել եբր. –\~ խձ
«
հատու, սուր
(
ած,)»։
ԽԱԴ (Ո՚ՏՅ՝է1Տ^.
ունի միայն Քաջունի, հտ.
Դ. էջ 94. բուն բառարանում կայ
1
ՏՅէ1Տ
եր­
կու իմաստով. «1. լեղակատոլ
մի բոյս. 2.
մի տեսակ կենդանի,
լրջաղուէ՚՚յ՝
է
Հայերէնը
սրանցից
ո՞րն է։
*
ԽԱԶ
«
քար», առանձին չէ գործածուած,
բայց սրանից է բարդուած
գայլախազ
(
այ­
լուր
դայլաքար^.
տե՛ս
աոանձին։
֊
=Պհվ,
*
X32
«
քար» բառից, որ հաստա­
տում է պրս.
3
X32
«
մի տեսակ
քար»։
Ուղիղ մեկնեց Հիւնք. էջ 19։
*
ԽԱԶ
դ
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց առանց վկա­
յութեան)
«
դիծ, գիր, ձայնագրական
նշան,
սիւնի կամ ձեռքի ակոսաձև
գծերը, նետի
՛
Լարի ծայրի ճեղքը» Մագ. Լեհ. որից
խազե)
«
գծել»
Մարթին,
«
մարմինք
ճղել,
ճեղքել»
,
Ձ
այսմ. Մխ. այրիվ. էջ
71.
խադած
«
գիծ»
Մ արթին։
֊
Կովկասեան
լեզուներից փոխառեալ բառ
է. հմմտ. վրաց,
(5
յ%օ խադի
«
գիծ, շարք»,
խազվ ա
«
գիծ քաշել, գծագրել»,
–
ձ–%–
ՅԸՏ՚յօ մխազվելի
«
գծա գրիչ»,
ՏԼ––՝–%§–
դա–
խազվ ա
«
գծեր, քաշել, կանոնաւորել, յատա­
կագիծ պատրաստել»,
քօտհօ1տ՚3ջււքւծ;> դաիոս–
դուլոբա
«
յատակագիծ, պատկեր»,
Յո1.–%^ձ
մոխադ վ ա
«
գծել,
յատակագիծ
շինել»,
Յոօծ՚ե՚ոյշյւէ՚դծտ մոխադոլլոբա
«
յատակագիծ,
պատկեր», ուտի
խադ
«
գիծ»,
խադդափսոլն,
խադբեսուն
«
գծել»,
կիւր.
խադ
«
ճեղքել»,
լազ,
խադ
(
կտր.
դոբխադինի,
,
ապռ.
բխա–
դ ին ա մին ո նյ
«
գծել»։—Աճ.
Տշհւ՜օժշւ՜, 1ո6Տ31Մ. 46
արաբ.
X32313
«
ձշԱո&ՏւքՇ «գծել,
ուրուագծել»։
ՆՀԲ արաբ.
X3էէ
«
գիծ»։
ԳԻՌ.֊-Ախց. Ակն. Գոր. Երև. Խն. Մկ. Մրղ.
էմ. Ոզմ.
Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
խադ,
Մշ.
խադ,
դադ,
Ղրբ.
խադ,
Ագլ.
խօդ
«
դիծ».–Ակն.
Խրբ. Չն, Սեր.
խադ
«
գլխին սանարած
մազե­
րի միջև բաց արած ճեղքր, արդակ,
7316
^,
Ակն. «տախտակամածի
կամ դռան
վրայ
տախտակների
մ Էջտեղերր մնացած
ճեղքե­
րը»։ Նորբառեր են
խսւդեխադ,
խազիչք,
խադխդել, խազմզել, խազմզորել, խզբզել,
խզմզել, խզմզորել, օրօրոցախազ։
ՓՈԽ.–Քրդ. ) - ֊
X3 2
«
գիծ»։
+ ԽԱԶ-
արմ ատ ա ռանձին
անգործածա­
կան, որ «մոլեալ,
մոլեգին ցանկացող»
նշա­
նակութեամբ
գտնւում է հետևեալ
բառերի
մէջ.
իդախազութիւն
«
իգամոլութիւն»
Փիլ.
ի ֊
մաստ,
գինեխազութիւն
«
գինեմոլութիւն կամ
արբեցութիւն»
Փիլ.
մա տ ակախազ
«
ճակա­
ճան» Երեմ. ե. 8. այս վերջին բառր
ուզելով
մեկնել Մխ, երեմ, առանձին
գործածում է
խ ազք
բառը և հասկանում է «վազք, խանծք,
որ է սովոր». (~իք մատակախազք
եղեն, ոչ
մի ոք, այլ ամենեքին ի կին րնկերի
իւրոյ
խազք,
կամ վազք կամ խանծք, որ է սո­
վորք)։
—
Տարբեր
կազմութիւն
ունի
դատա–
Fonds A.R.A.M