ԼՍԵ
307
ԼՕԴ
ձայնով»,
հ 1 ա ճ Ձք
«
ձայն,
աղմուկ», նբգ.
.
ՁԱՏՕհտՈ
«
լրտեսել», գւռ.
1
օՏԸՈ
«
ականջ դը֊
նել»,
1
ցսէ
«
բարձրաձայն»
(
ՒՀ1ս^6 295),
հի֊
պ.
շ1սՈ,1Ո
«
լսեմ»,
օ1օէհ
«
փառք»,
շ1ս
«
հըռ֊
լակ»,
օ1օՕՐ
«
լսեմ»,
կիմր.
շկ՝Հ1–ձ, կորն.
օ16\^շք
և բրրտ.
1
<1
(
^Օսէ
«
լսել»,
հիսլ.
հ 1 յ ՚ 0 0
«
լսողութիւն,լռութիւն,
ձայն»,
հ1ստէ
«
ականջ»,
հ1ստէՅ
«
ականջ
դնել, հնազանղիլ»,
անգլ.
1
.
Տ16Ո
«
լսել»,
հսլ.
տ1սէւ,
տ1
(
Ո^Յ
«
կոչիլ, ա֊
նուանի լինել»,
Տ1Յ
\
^3
«
փառք»,
տ1օ\՚0
«
բառ»,
Տ ^ Տ Յ Ա
«
լսել»,
տհւշհս
«
լսողութիւն», ռուս.
է\՚1^Լ1137՝ե
«
լսել, անսալ, հնազանղիլ»,
Ըյ1ե1–
1.131՜
ե
«
լսել»,
01
^X1)
«
լսելիք,
ձայն,
համ֊
բաւ»,
լիթ.
1(1
ստէ1,
1
<1 ՅԱՏ
^/էւ
«
հնազանղիլ,
հլու
լինել», լեթթ.
տ1սճաՅէ
«
յայտարարել»,
1(1
ՅԱ–
Տ1է
«
լսել», հպրուս.
1(13
ԱՏ1էօՈ
«
խնդրածը
լսել», ալբան.
1(՚
Ա 116171
«
կոչիմ»,
ց՚ԱՅՈ՛,
Ա ԱՅՈ՛
«
անուանեմ», մեսապ.
1(1
օէո
«
լսի՛ր»
ևն
(
ա31Ժ6 171,
ՑօւՏՅՇզ
467 9,
1
ւ՜ՅԱէ7ՈՅՈՈ
307—8,
Բօ1աւ–Ո7
1, 494,
2
ւ–ոօսէ–^տԱ1
6
է,
193))
Բոլորի
հնխ.
պարզական
արմատն է
ճ
1
շԱ–
«
լսել», որի ստորին աստիճանի
ձայ՛ն֊
դարձն է
1( 1
ս–.
այս արմատր չունենալով
ներ­
կայ
ժամանակ,
զանազան
լեզուներ
աշխա֊
տել են նոր աճումներով
ձևացնել իրենց ներ­
կա յաբուներր։
Ամէնից աւելի տարածուածն է
Տ
աճականով՝ Կ.Ղ&ԱՏ-
1
( ՚ 1
ս Տ –
ձևը (սրանց վրայ
տե՛ս
ի/\շւ\\շէԻ\ՏԼ
15, 3 3 6—9 ) ։
ՀայերԷնում
ունինք
1
(1
Ա–
արմատից՝
լու,
որ մեր հիմնա­
կան ձևն է. աճականներն են՝ հնխ.
1(1
ստ–>
*
լ ո ա –
(
որից
*
լ ո ւ ս ե լ > լ ս ե լ ) ,
հնխ.
1
<՚1սՏՐ–>
լուո,
1 ( ՚ 1
ւ Մ – > լ ո լ ր ։ —
Հ ի ւ բ շ .
453։
ՒԱՅբւ՜օէհ,
Ճ.Տ13
բ ( % § 1 .
102
ռուս.
տկճՅ, անգլ.
1
ւտէտՈ,
գերմ.
13
ԱՏ0Ո6
ձե–
ւերի հետ։
ԲշէօՈՈ.
29.
յն.
*
ճս(»։
Ա
՚
ա–
ճւտշհ.
17
յն.
*/.6
(
ւ),
հբգ.
ո10Տ6Ո,
անգլ.
1
ւտէ6Ո։
Օ
.
ՕՏ0Ո6
68
սնս.
օա,
յն.
xXծս>.
Ցօէէւշհ.
Ճ Ո Շ Յ
86,
411 ,
ո^ =
յն.
•/1
տօ;.–ա116Ր
Տ ^ ՚ Ճ Ա
7
38, 576
և 589
սանս,
շա ,
յն.
*).
օ–,
հբգ.
հ1օտօո։
յստ–
էւ, 26Ոճտբ.
301
զնդ.
Տ ՈՆ Տատ
արմատ­
ների տակ։ Տէրվ.Մասիս 1881 մայիս 5
համեմատելով
վերի ձևերի հետ՝ ասում
է թէ հյ.
լսել
կարող էր համարուիլ
շրր֊
ջոլած
*
ս լ ե լ
ձևից,
«
սակայն այս են֊
թադրութիւնր
ուղիղ
չէ.
ս
սահմանատառ
է»։
Նոյն, Նախալ, 56 աճած
ս
սահմա­
նատառով, իսկ էջ 73՝ տեղափոխուած
*
սլել
ձևից7 Հիւբշ. Խա.
Տէսս.
33
կաս֊
կածելի է գտնում
վերի
մեկնութիւնը,
սպասելով
հյ.
լու
ձևի տեղ
սլոլ.
իսկ ~–
համարում
է ներկա յակերտ
մասնիկ։
8
ս § § 6 ,
8
է1՜^. / ,
7
ապացուցանելով, թէ
հնխ.
1(1–
տալիս է
հյ.
լ,
հաստատեց
վերի
մեկնութիւնր։ Մառ, Արաքս 1890
Ա 111 զնդ,
§ԱՏ,
պրս.
§Ա5
«
ականջ» բա֊
ռերի հետ, ՒՀՃՈշէ Ի\ՏՆ
8, 295; 10, 278;
15, 338
և ՀԼՇՀ.
ՇՈէ.
թրգմ. Բազմ. 1898,
120
խօսում
Է
ս
աճականի
վրայ։
Հիւնք.
լսել
գնում
Է
յն. ՀևաՅՉԱ «լեզու» բառից,
իսկ
լու,
լուր
հանում Է
լի,
լիր
ձևերից։
ԳԻՌ.
—
Տ արածուած և ընդհանրացած Է
ներկայի
ձևր.
այսպէս՝
Ալշ.
Մշ.
Ջղ.
Սլմ. Ս չ.
լսել,
Ախց. Երև. Կր. Ննխ. Պ լ. Ռ. Սեբ.
լսէլ,
Ասլ.
լսէ՝լ,
Ագլ.
հրբ.
Մկ. Ոզմ. Տփ.
լսիլ,
Հմշ.
լ ա ո 7 ,
Զթ՛
1
Ը՝
Ա
Ի1>
Սըղ.
Տիգ.
լսսէլ,
Հւր.
լիսէլ,
Շ
մ.
լիսիլ,
Հճ.
լ ա ս ե լ ։— Լու
արմատը պահում
է
Ղրբ.
լիւ
«
լսի՛ր, թո՛ղ, կա՛ց»,
ինչ.
լ ի ՚ ւ կաց.
լի՛լ ասեմ
«
կա՛ց, ասեմ».
—
լու
բառի այս
գործածութեան հետ գրեթէ նոյն անում է
լո սւ
«
լռի ր» նշանակութիւնր։–֊֊
Սոր բառեր են
լր–
սան, լսութք անել, լսուկ, լսոսո, լսցնել։
ԼՍԵԼ
«
թողնուլ».
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 135։
ԼՐՏՐԿ
«
պտուկից տարբեր մի աման է, որի
մէջ դեղ են եփում» Մխ. բժշ.
146 (
նորագիւտ
բառ)։
Տճձ&\, հրտր. Մխ. հեր,
§ 406՛
ուղղում
է պտիկ\ «պտուկ»։
ԼՔՍՈԻՌ
«
աչառութիւն,
կողմնապահու–
թիւն». նորագիւտ բառ, որ գրծ.
լքսաւվ
ձևով
գործածում է Սմբ. դատ. 31, 53 (այլ ձեռ.
լք ս ո ռ ո լ Ա
Ւ
^ՅՐՏէ,
Ամբ. դտ. թարգմանում է
«
ԲՅքէտւհշ^սոտէւջսո
^յյ.
*
Լ0ԴՓԿ
(
սեռ. ֊ի) «վերարկու»
Ա. թագ.
ժը.
4,
իդ. 6, 12. Եփր.
քն. 212։ Կարծեմ
նոյն է և
լաթակ, լօթակ՝
որ յիշում է Բառ. երեմ, էշ
98
և 99՝
դաոտնին արկանելի
բառի բացա­
տրութեան
մէշ։ Տես նաև
օդիկ
Բուղ. զ. 8, որ
թերևս
ուղղելի է
լօդիկ։
––
Բառիս հետ հմմտ. չտ. \օճ\ճ, սեռ.
1
օ–
Ա1Ը1Տ
«
վերմակ»,
\
նձւՇԱ
\
տւ
«
վերմակիկ»,
ո
ր
Fonds A.R.A.M