Լ Պ Ո Ի
3 0 6
ԼՍԵ
Ո
ՐՒՏ
լսյՐշիլ
«
լրբանալ»
Ոսկ. եբր. ևմ. բ.
10.
լ պ ր շ ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկ. մ. բ.
10
և ես.
լ պ ր շ ա կ ա ն
Ոսկ. ես.
լ պ ր շ ա ն ք
Ոսկ. մ. ա,
3
գրուած է
նաև
ղ պ ր շ ա բ ա ր
Տիմոթ. կուզ, էջ
82։
–
Բնիկ
հայ բառ. կազմուած է նախորդի
նման հնխ.
տԱեք–
արմատից՝
շ
աճականով։ —
Աճականի համար
հմմտ.
լ ա յ ն շ ի , բ ո լ ո ր շ ի ,
(
լոլորշի.
իսկ բառի
կազմութեան,
ինչպէս
նաև նշանակութեան
զարգացման
հ՛ամար
տե՛ս
լ ի ր բ ։ —
Աճ.
Հիւնք.
լ ի ր բ
և
ժ պ ի ր հ
բառերից։
Վերի
մեկնութիւնս,
որ անտիպ է, ընգոլնում է
նաև
Ի\շ\\\շէ
(
անձնական)։
*
ԼՊք|ԻՏ
«
աղեղով բամբակ
դզող», ունի մի­
այն ԱԲ։
֊
Հ
-
Արաբ.
>**յ 1հճ
արմատից, որի ածանց֊
ներր տե՛ս Կամ ուս, թրք. թրգմ. Ա.
685.
սրա­
նից են արաբ. >կձ
Աե՚Յ՜Ժ
«
թաղիք պատրաս­
տող»,
փ ոխ ա ռութ եա մբ՝
պրս. –՚$^
ճ
ւ103ճ
«
լպուտ, բամբակ
դզող», քրդ.
\
ւԵօճ
«
բուրդ
գզելու աղեղ, բուրդ
գզող կամ ծա­
խող»
։ —
Աճ.
ԳԻՌ.֊Ալշ. Բլ. Մշ. Ոզմ.
լ բ ո ւ դ
«
բուրդ
կամ
բամբակ
գզող, գզրար, տճկ.
հ ա լ ա ն ս »
ԼՊՏԵԼ
«
աղաղակել կամ իբաց զերծիլ».
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ
135.
հմմտ. Մշ.
լ բ դ ե լ
«
տեղից
շարժել»։
ԼՊՐԼԻՆ
«
լոպին», այսպէ ս ունի Բառ. երեմ,
էշ
135.
ի նչ լինելը յայտնի չէ։
+ ԼՍԵԼ
«
իմանալ,
լուրն առնել, մտիկ
րնել,
միտ դնել, հնազանդիլ»
ԱԳր. Ոսկ.
Ելս.
պտմ,
«
հոտ առնել» Ոսկ,
յհ, բ,
16,
էջ
686
ա (զհոտ
նեխոյն
լուեալ
էր, — այս իմաստի
համար
հմմտ. ռուս,
Շյ1հ1աՁ7ե
«
լսել.
2.
հոտ առ­
նել» ). որից
լ
Ա
ե լ ի
ԱԳր.
լ ս ե լ ի ք
«
ականջ»
Բ,
կոր. ժբ.
17.
«
ունկնդրութիւն»
Ոսկ.
յհ. ա,
1.
լ ս ե ց ա ց ա ն ե լ
Մծբ.
լ ս ո ղ ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկ.
յհ. ա.
20.
Փարպ.
լ ս ե լ ո ւ թ ի ւ ն
Պիտ.
թ ե ր ա լ ս ե լ
Բրս. ար­
բեց,
լ ս ո ւ
«
հնազանդ»
Տիմոթ. կուզ, էջ
161.
լ ս ա ր ա ն ա կ ա ն , լ ս ա ր ա ն ց ի
(
նոր բառեր)
ևն։
Նոյն բայի արմա տա կան միւս ձևերն են՝
լոս,
որից ոճով աւսոլմ է՝
լ ո ւ ա ո ն ե լ
«
լսել տալ»
Երեմ. ծ.
2.
լ ո ւ լ ի ն ե լ
«
ՀԱ
ուիր ՍԳր.
լու ի լու
«
լսելով,
լսելի լինելով» ՍԳր. Ոսկ. մ. բ.
10,
սրանից
լսել
բայի մի քանի
ժամանակները,
ինչ. լտր,
լ ո ւ ա յ , լ ո ւ ա ր
ևն, ապ.
լ ո ւ ա յ ց ,
հրմ.
լուարուք,
անց. դերբ,
լուեալ.
(
սրանք արդի
հայերենում
ջնջուած են և
լսել
ձևր տարա֊
ծուած է րնդհանոլր.
միջին
դարից
ունինք
արդէն
լ ս ե ա ց > լ ս ե ց
Նար. երգ.
359.
էմր. ժբ.
Օարգ.էջ
149
(
ամբ. գ.
2).
—
այս արմատից
են՝
լ ո ւ ո ւ ց ա ն ե լ
«
լսել տալ» Երեմ. իգ.
22.
Երգ.
բ,
14
(
հրմ.
լուո ,
րստ նորագիւտ
օրինակի,
սովորականն
ունի
լ ս ե լ ի ա ր ա ՛յ.
լ ա ակ ա ն
«
լսելու բան» Իրեն. հերձ.
71
(
չունի ԱԲ).
նլու
Առակ.իա.
28.
հ լ ո ւ ա կ ա ն
Ոսկ. մ. ա.
5.
հ | ո ւ ա կ ա ն ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկ. մ. բ,
5,
էջ
458
(
չունի
ՆՀԲ).
չ հ լ ո ւ թ ի ւ ն
Ագաթ,
չ լ ո ւ ե լ ո յ ն ա ո ն ե լ
Բււլզ.
ա ն լ ո ւ
«
անհնազանղ»
Կոչ,
ա ն լ ո ւ ո ւ թ ի ւ ն
Սարդ.
լ ո ւ ր ,
որից
լսել
բ՛այի հրամայական
եղ. բ.
գէմքր՝
լո՛ւր
«
լսի՛ր», իբր գյ.
լուր, ո
հլ.
«
լսե֊
լա գործո ղութիւն ր.
2,
լսողութիւն.
3,
համ­
բաւ,
4,
քարոզութիւն,
5,
ձայն,
հնչիւն.
6.
հնազանդութիւն»
ԱԳր. Ոսկ. Ագաթ. Վեցօր.
բ. էջ
37.
Եփր. ել. որից
ա՛նլուր
Կոչ. Ոսկ. Ա–
դաթ.
լ ր տ ե ս
ՍԳր. Եզն. կամ
լ ր ո ւ տ ե ս
Եփր. ծն.
էջ
110.
ևԹուոց,
լ ր տ ե ս ե լ
ՍԳր. Եզն. որ և
լՐՈլ–
տ ե ս ե լ
Եփր.
յես. էջ
302.
լ ր տ ե ս ո ւ թ ի ւ ն
Եփր.
յես.
ա կ ա ն ջ ա լ ո ւ ր
Ոսկ. ես. և մ. ա.
3.
ե ր ա ­
գ ա լ ո ւ ր
Փարպ.
դ ի ւ ր ա լ ո ւ ր
Ագաթ. Ոսկ.
յհ. ա.
38.
դ ժ ո ւ ա ր ա լ ո ւ ր
Վեցօր.
չլուր
«
չլսուած
բան»
Ոսկ.
ես.
292.
լ ր ա բ ե ր , լրա տ ար, լրա տ ու ,
լր ա դ իր , լր ա գ ր ա կ ա ն, լր ա գ ր ա պ ե տ , լր ա գ ր ա –
ւխւսաո, լ ր ա գ ր ո ղ , լ ր ա գ ր ե լ
(
նոր բառեր)
ևն.
• —
| ո լ ռ ,
որի վրայ տե՛ս
առանձին։
֊
Բն՛իկ
հայ թառ՝ հնխ.
1
< ՚ 1 6 Ա –
«
լսել»
ար­
մատից, հմմտ. սանս, ՚^ք
ՇյԱ
«
լսել»,
5)77՜
ՇաէՁ–
«
լուեալ»,
^Տ
//7
ք՜ Շաէ1–
«
ականջ, լուր,
տեղեկութիւն»,
ԸՈ16՝
«
լսել»,
ց ա ՏՁէ ւ
«
լսել»,
7
յ777ք
ՕքՈՕէւ
«
լսել»,
^քք^ք դՈ1ձ–
հւ «լսի՛ր»,
զնդ.
ՏՈ1
«
լսել»,
Տ1
՚
Ա՜էՁ–
«
լու­
եալ»,
ՏքԱ՚Տ
«
լսել»,
տւ
՚
ՁՕՏՅ
«
հլութփլն», քուչ.
Ա1օՇՅՈ1
«
լսել»,
1
է13ԱէՏ0
«
ականջ», պհլ.
Տ7Ա-
1
ՁՈ
«
արտասանել»,
պրս.
ՏԱքԱճ
«
երգ»,
0
>3յ**
Տ Ա ւ ՚ ս ճՅՈ
«
երգել, խօսիլ»
(
ՒԽւ
՜
Ո §
735),
յն.
*
^ Տ 0 )
«
փառաբանել,
պարծիլ,
կո­
չել, անուանել»,
*
^ Տ 0 յ
«
փառք»,
՝//,
ՍԱ)
«
լսել»,
*\
օտ6<;
«
անուանի», լատ.
Շ1Ա60,
օ1ս0
«
հռչա­
կուիլ, անունք
դուրս գալ»,
1
Ո
–
շ1սէԱՏ
«
ա֊
նուանի», գոթ.
ե1ւԱՈ7Զ
«
ականջ», \\\\Աֆ «ու­
շադրութիւն,
լսելր, լռութիւն»,
հբգ.
ե10Տ6Ո
(՛
ականջ գնել»,
հ1սէ
«
բարձրաձայն,
լ՛՛ելի
Fonds A.R.A.M