մհյ. բառ. ունի միայն
Նորայր, Բառ. ֆր.
758
ա։
֊
Արաբ,
1
Ա՚Ազ
նոյն
նշ. (տե՛՛ս Մ.
Աբիկեան, Բառ. տճկ.֊հյ.
Պօլիս 1892, էջ
500),
որից վւոխառեալ է նաև ֆրանս.
1
օՕՇհ,
1
օ1<։
Ուղիղ մեկնեց
է
յո
Ր
ա
յր,
անդ։
*
ԼհԻՔ
(
կամնաև
լաք, լ է օ ք յ
«
դոճի
խէժ,
լայքա կոչուած ներկանիւթր.
§ԱՈ11ա 1
ՅՇԸ
36»
Մխ. բժշ. 77. Ամիրա, (ունի
միայն ՀԲուս.
§ 942). գրուած է նաև
|օք
«
նոյն խէժր» Վնկն,
վրդ. Մխ. բժշ. 145 (ունի
միայն ՀԲուս.
§ 954, որ իբրև տարբեր բառ է
յիշում)։
–
Արաբ,
֊
^.յ
\\
ւԿ
։
որիհետ նոյն են ն.
արաբ.
1
Ձ11ՀՁ,
պրս. ^
1
Ձ
1
<,
թրք.
֊
^ – ՚ 1օ1<,
միջ. յուն. ճԽ**, սանս.
ք^|––||
1
Յ
1
<
ՏՅ,
հինդ.
1
ց1<հ
«
դոճի խէժ», այս բոլորի
մասին
աւելի ընդարձակ տե՛ս
լայքա
բառի տակ։
Ուղիղ մեկնեց
Տշ՚ւճշ\, հրար. Մխ, հեր.
§ 217։
*
ԼՈԻՖ
«
նուիկ խոտը» Ամիրտ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 943 և§ 2221,
֊
Արաբ,
֊
ձ ^ յ 1՚Ա՜ք
«
նուիկ», որի աւելի եր­
կար
բացատրութիւնը
տե՛ս
Կամուս, թրք.
թրգմ. Բ. 844,
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս։
ԼՈԻՖԱԿ
(
կամ
լուպակյ
«
անծանօթ
մի բոյս
է» Բժշ. ունի միայն ՀԲուս. § 943։
ՀԲ ուս.
յիշում է արաբ.
ՀԷՀՀ
1
ՁեՅX
«
պերսէի
ծառր»։
*
ԼՈԻՖԱՀ
«
թմրեցուցիչ
խ ոտի տակ
մ ր»
Կամրկ. ունի
միայն
ՀԲուս. % 943։
֊
Արաբ.
\
յձ
1
սքքՁհ
«
ձևով
պատինջանի
նման, հոտաւէտ և քաղցրահամ
մի բոյս,
թերևս և շամամ» (Կամուս, թրք. թրգմ. Ա.
515).
որից և լտ, ֆրանս.
1
սքք3
«
մի տեսակ
դդում»։ — Աճ.
ՀԲուս. անդ մեկնում է արաբ,
լուֆա
«
քօշմօրուք»
։
Լ11Ք
«
մ ելանաձուկ, սեպիա» Անան. գիտ.
22, 28.
Սիւն. քեր. 208.
—
ԱԲ և ՋԲ դնում են
և
լուք
ձևով։
Վերջին վկայութեան
մէջ ՆՀԲ
լոք
բա­
ռը սխալմամբ
մեկնում է
«
կարմիր»,
նոյն սխալը կրկնում է և Աճառ. Հայ.
նոր բառեր հին մատ. Բ. 106։ Ընղար–
Արմատական րաոարան—20
ձակ տե՛ս այս մասին
բիլ
բառի տակ։
ԳԻՌ. — Կովկասում յայտնի է
լոք, լոքօ
ձու­
կը, որ մեծաբերան,
անթեւի, համեղ մի ձուկ
է և դուրս է գալիս Կուրից, Երասխից, Մե֊
ծամօրից և Սևջրից.— Մշ.
լոք, լօքօ։
ՓՈԽ. — Վրաց. Աջո^ո
լոքո
«
ռուս,
ՇՕԱ՚ե
կոչուած ձուկր» (րստ Չուբ
2
,
էջ 653. բուն
վրացերէնն է
շշշո;>3
0
Դ լ
ա
4
Ի ) ՛
ԼՈՔԱՆՔ
(
տպ.
լոգանքդ
«
արհամարհանք
կամ բամբասանք»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 133 (արդեօք
ուղղելի
լուտա՞նքէ)
–(–
ԼՊԻՐԾ
«
սահուն,
սահող,
դիլրասահ»
Եզն. «գայթակղիչ»
Վրդն. սղ. Շնորհ, յկ. լի.
որից
լպրծել
կամ
լպրծիլ
«
սահիլ» Աթ. բրս.
սղ. Մագ. «լրբանալ»
Ոսկ. պօղ. բ. էջ 514
(
Լպրծեցար անամօթեցար և երեսք կնոջ պոռ–
նըկի եղեն քո. լպրծեցայք
անամօթեցայք).
լպրծագոյն
Փիլ. նխ.
լպրծոտ
Մագ.
լպրծուտ
Փիլ.
լպրծուկ
Մխ. ապար,
լպրծուն
(
նոր բառ),
ոտնալպիրծ
Նար. էջ 247.
—
ՀՀԲ
ունի նաև
լպրտիլ, լպրտուն
ձևերր՝ որոնք
գաւառական֊
ների մէջ միայն
կան։
֊
Բնիկ
հայ բառ, որ կազմուած է հնխ.
Տ1ւեք
ձևից՝
ծ
աճականով, աւելի
րնդարձակ
տե՛ս
լիրբ։ —
Աճ.
ՆՀԲ, որից նաև Հիւնք. լտ.
1
սեՈԸԱՏ
«
սահուն»։
Վերի մեկնութիւնս՝ որ ան­
տիպ է, ընդունում է նաև Ւձշ՚\\\շէ (անձ­
նական
)։
ԳԻՌ. — Ագլ.
լպոսւիլ
«
սահիլ», Ոզմ.
լպրղ–
ւոըրալ,
Մկ.
լփսթրալ,
Վն.
լպգտրալ, լպլլտալ,
լպօՐալ,
Խ.
լպստալ,
Ախց. (շրջմամբ)
պլըս–
տէլ
«
սահիլ», Տփ,
լպստած
«
լիրբ», Ղրբ–
լ ր –
պըոտէլ, լպոտ լպաո
«
լպրծուն»,
լպոտօկ
«
շողուկ,
կողինջ,
սիւմիւքլիւ»։ — Սրանցից
լպրծիլ
և
լպոտել
հնխ.
տ1ւեւ՚–
արմատի
հին
աճականներն
են. իսկ միւսները
կազմուած
են
տ
սաստկականով, իբր
*
լպրծտել,
որից
շրջմամբ
*
լպծտրել
կամ
*
լպծրտել,
բաղա­
ձայնի մօտ ծ դառնալով
ղ
լպզտրալ,
բաղա­
ձայնների անկում ով
լպզրալ, լպզտալ,
և խուլ
տ
ձայնի մօտ զ֊ի տեղ Ա-ով՝
լպստալ։
ՓՈԽ.—Հնագոյն
կոր ած հայերէն ձևերից են
վրաց.
շոօՅօ լիպի
«
լպիրծ, սահուն»,
շյ>«3<5>0
լոպրի
«
փրփուր,
շողիք»։
֊1-'
ԼՊԻՐՇ
«
լիրբ, անամօթ, լկտի» Ոսկ. ես.
Fonds A.R.A.M