հե
՛
ս.
26
Այ
յն.
ՏՕէէ,
հսլ.
յ՚շտէւ,
պհլ. պրս.
բե֊
լՈլճ.
Յտէ,
լտ.
6
տէ,
հպրուս.
ՅՏէ< գ"^.
գերմ.
|Տէ;
ՕտԱ,
^ « / –
1
Տ,
6(
տէ) ~
իտալ.
6.
վերջին երկուսը, ինչպես
նաև արդի
քսօսակցական
պրս.
6
հասել են մեր աստի­
ճանին
( \ \ ՚
Յ
1
Ճ
6 , 755,
ՑօւտՅշզ,
2 2 6 ,
86
Ո16-
Խէ,
266, 7
քՅԱէՈ13ՈՈ, 71, ^ՕՐՈ, §
1 0 7 ,
Բօ–
ԽոՂյ,
1,
1 6 0 ,
Տ քՈՕս աշԱԽէ ,
9 5 9 — 6 0 )
:
֊ ֊
Հիւբշ–
442։
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ (պրս՛
Էմ>
տոմւտշհ.
2 0 ,
Լ Յ
§ . Սք–
ցշտշհ.
5 6 5
ևն,
յշոտշո, ա է ե
ս. ձւա.
Էչ 87, 99, 131,
4 4 9 .
ՀԱ,
1 9 0 4 ,
,37՚,2
Հաթ.
ա1,
ա\
«
եմ»։
ԳԻՌ. — Պահուած
է ամէն տեղ՝ ա. դէմքը
Էմ, ըմ, իմ, ամ,
բ. դէմքր
էս, ըս, իս, աս
և
գ. դէմքը
է, ր, ի, ա
ձևերով։
ԴՄԱ Կ
«
ձոր» Յես. է. 24, 26. նար. խ. էշ
105
(
որ էծ. նար. խ. մեկնում
է
«
ծոց»),
գրուած
է
էմակ
ձևով՝ Սասն, էջ 60. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
֊
Եբր.
|"յԶ$7 ՚ՇւՈՁ՜գ, ՚6Ու€գ
«
ձոր», որ բր–
նիկ սեմական արմատ է և նշանակում
է «խո­
րութիւն, խոր», հմմտ. արաբ. ձ***
՚
ՅՈ՜13ւ՜1,
՛
Սազ
«
ձոր», ասոր.
^ օօ , օ աՈգՅ
«
խորու֊
թիւն, ձոր», մեր բառր
ծագում է յն. Տ.ՀԼՕ.՝/.
տառադարձութիւնից։
(
Յն. արդի
օրինակներն
ունին
՚
Տււտ՚ՀՏւ^աթ
իբր յատուկ անուն, որի դէմ
հայր դնում է
Եմակ Աքովրայ.
յայտնի
է որ
մեր թարգմանիչների
ձեռքր գտնուած ձեռա­
գիր ր պիտի ունենար անջատ
տււօ«
ձևը)։
Ուղիղ մեկնեց
նՀԲ։
Ն\ձ&\Ղ, Խ\ՂՂ.
ՏէԱ(3. 18
բնիկ հայ համարելով)
արմա֊
տր դնում է
եմ
ՀԼհնխ.
^61Ո–
«
ծածկել»,
հմմտ. հիռլ.
ճօ–6Ո7–ւՈՆ
լեթթ.
յ՚ԱՈ1–յ՚Ա
«
ծածկել,
կտուրր
ծածկել»։
ԳԻՌ.֊նՀԲ
(
հտ. Բ. էջ 1065 բ ) դնում է
գւռ,
յեմա կ
«
եմակ
լերին կամ
միջին
վայրր
նորին ի զառ ի վայրին»։ — Եբրայական
հա­
զուադէպ մի բառի
դոյոլթիւնր
հայ գաւառա֊
կանների
մէջ անրմ՛բռնելի
է։
*
ԵՄԱՏԻՏԷՍ
«
արիւն աքար,
կարմրաքար,
հՏւՈՅէւէշ, ՏՁՈցաՈ6յ>
Պամ. աղէքս. 5. չունին
բառարանները,
յիշոլմ
է միայն
նորայր,
Բառ, ֆրանս, 636 բ։
= 3ն, ցդԳ%\–Հգ
նոյն
նշ. ծագում է օգօւ
ԵՆԹ
«
արիւն»
բառից, տե՛ս
նաև
մատիտումն,
ււատիտ։—
Հիւբշ.
348։
Ուղիղ մեկնեց նախ Տ աշեան, Ուսումն,
սսէոյն Կալիսթ. էչ 207)
ԴՄԻՓՈՐՈՆ,
ի -ա
հլ,
«
եպիսկոպոսական
խաչազարդ ուրար» (գրուած
նաև
եմալիորոն,
եմաւիհրէո, Էմիփորոն, եմիւիոոոն, եմփորտ,
եմուիորլո, եմեփոր, եմափոր, ոմոփորոն, ո–
նիփորոն, ոնոփորոն, աւմաւֆաւրոնի
Լմբ.
մատ. էջ 82, 86. Վրք. հց. Գնձ. Յայսմ. Մխ.
դա. Օրբ, իզ. կե (էջ 314), Մաշտ. Կիլիկ՛ ա–
մէնից
ուղիղ ձևն է
ոմոփորոն,
բայց արդի
գրականում
գործածական
է միայն
եւքիւհո–
րոն.
կայ նաև
լայնափորոն։
֊
Յ ն .
ւօււօփ
քՀ)՝,Կ՝>
նոյն
նշ. ձագում է յն.
Ա)Ա.0՚ք00Տ(ս
«
ուսի վրայ կրել»
բայից
(
ա\Լ(.զ
«
ուս»
+ ՓՕՕՏՕ)
«
կրել»),
որից
նաև վրաց.
;
>Յծ<շ<ոծօ ամաւիորի։—
Հիւբշ. 517։
Հներից Մաշտ. Կիլիկ. ստուգաբանում
է «Ոմոփորոնն՝
ուսոյ զգեստք թարգմա­
նի, զի օմոսն՝ ուսք է և ֆօրօնն՝
զգեստ»։
նորերից
ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
ԵՄՄԱՆՈԻ
«
եղեալ
յումեքէ»,
ունի
միայն
Բռ, երեմ, էջ 87։
ԴՄՊՈԱԻՈՆ
«
ծովեզերեայ
առևտրական
շուկայ», նորագիւտ
բառ,
որ երկու անգամ
գործածուած
է Խոր. աշխ. հրտր. Սուքրեանի,
էջ 22, 28. «Եմպոռնիոս
բազումս,
այսինքն
քաղաքս ծովեզերեայս, վաճառատեղիս.
—
Ել
այլ բազում եմպոռիոնս,
այսինքն գեղաքա­
ղաքս ծովեզերայս,
յորոց
է
Տրապիզոն»։
= 3ն.
տւոէ6թ107
նոյն. նշ.
Ուղիղ մեկնեց Սուքրեան, անդ, էջ 30։
*
ԵՄՓԱՍ
«
ա զդուա բան ութիւն». մէկ
ան­
գամ
ունի Պրոկղ. (Իմացական
տեսակաց
անձն
զկնի և երկրորդ ներկացուցանէ
զօ­
րինակ
և զեմփաս նախատպին)։
նորագիւտ
բառ։
֊
Յ ն .
տս»3է31<;,
որից և ֆրանս.
6
էՈք>հՅՏք։
Գտաւ ու մեկնեց
Տ աշեան,
Մատ.
մանր ուսումն, հտ, Ա. էջ 39։
+ ԵՆԹ
«
տակր». առանձին չի գործածւում.
այլ՝ իբրև համապատասխան
յն.
0110֊
(
լտ.
Տսն՜) մասնիկի՝ գտնւում է մի խումբ
յետոս֊
կեդարեան բառերի
սկիզբր, որոնք թարգմա­
նաբար կազմ ուած են յունարէնից.
այսպէս՝
Fonds A.R.A.M