Լ11ԻՍ
303
ԼՈԻՏ
ձևը դնում է
լուսանուն
կամ
լոյսանուն,
աւե֊
լացնելով նաև «թերևս դրելի էր
լոլսակունք».
ըստ
այսմ էլ ԱԲ
լուսանունք, լուսականք,
լուսակն.—
Հիւբշ՛ 454 դնում է
լուսանուն
կամ
լուսանն. —
ուղիղ է միայն վերշինր,
ինչպէս
ցոյց են տալիս գաւառականները
(
տե՛ս տա֊
կը) և ինչպէս ենթադրած պէտք է լինին մեր
Հայկաբանները,
քանի որ յօդի
սովորական
սղումով ձևացրել են աշխարհաբարի
լուսան
բառը։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
1
օԱ^ -
«
լոյս» ար­
մատից, (այսպէս է կոչուած այդ անասոլնր՝
իր լուսավւայլ
աչքերի համար),
հմմտ, յն.
ճմգՀ (սեռ. ճօՀէեզ), որից լա. կոճ (ֆրանս.
և՚անգլ.
\
ԱՈՃ,
իտալ.
ԱոՇՇ),
հբգ.
1
սՈՏ,
գերմ.
Լսշհտ,
անգսք. Խճ, հոլլ. \օՏ, շվէտ. \օ, լիթ.
1
ԱՏ21Տ,
լեթթ.
1
ԱՏՁ, 1ԱՏ1Տ,
հպրուս. \պՏ1Տ,
հսլ.
1՜
>՚Տ1,
նսլ,
ՈՏ,
ռուս.
թե1Շե,
միռլ.
1
ս§,
բոլորն էլ «լուսան»։
Սրանց մէջ արմաար ա֊
ճել է զանազան
աճականներով.
այսպէս՝
գերմանականում
Տ֊ով՝
*1
սե՚Տ,
յունարէնում
Ո֊ով՝
*\
սճ
՛
Ո–,
որից
շրշուած է ՂսոԿ.՛– և
սրանից էլ ճպկ.հայերէնի
մէջ էլ
*1
օսէ՚–
արմատի վրայ եկել աւելացել է
ան
մասնի֊
կր և
ն
յօդր։
(
VI&\ձշ
442,
ՑօւտՅշզ
590,
1
ւ–ՅսէուՁՈո
164, 1
Հ1ս§6
ՅՈ)։֊Հիլբշ.
454։
Տէրվ.
Ճ1է3ա1.
50
և Նախալ. 103 դը֊
նում է
լուսանն՝ լոյս
բառից։ Վերի
մեկ֊
նոլթիւնր
տուաւ
^ս11շ1՜,
ճւ՜էՈ6Ո. I I ,
էջ 3,
ԳԻՌ.
—
Ղրբ՛
լի՚ւսէմնը
«
կզաքիս», որ գա֊
լիս է հին
՚
լ ա ս ե մ ն
ձևից և այս էլ
*
լո ա ամն
կամ
լուսա՞նն
նախաձևից.
—
Ղզ.
լիսամ
«
կզաքիս» (րստ Ամատ, Հայ, բառ ու բան,
էջ 249), նաև «առասպելական
գազան, շատ
ճարպիկ, սպիտակ
գոյն ով, մարդու
կոկորդը
ծակելով սպանում է»։
ԼՈՒՍԻՆ
տե՛ս
Լոյս։
ԼՈԻՍՆ
տե՛ս
Լոյս։
ԼՈԻՍՆԱԲԱՏ
«
կոճապղպեղ»
Բժշ, ունի մի֊
այն ՀԲուս, § 3324։
ԼՈՒՍՏԵՐ.
անյայտ նշանակութեամբ
նորա­
գիւտ բառ՝ որ մէկ անգամ գտնում եմ գործա­
ծուած Տաթև, ամ. 711 «Պէտս
ունի վարժից
կրթութեան
իմաստից
դեգերել կամ իսկու­
թեան
նոցին հետևիլ,
զօրէն լուստեր
նիւթից
ի նմանոյն
զնոյն
ընդոլնիլ»։
ԼՈԻՏ.
դտնւում է միայն
մօտ
բառի կրկնա­
կան
մօտալուտ
ձևի մէջ. Գ. մակ. ե. 4 (սխալ
դրուած
մօտ աշա տ) .
Ագաթ, առանձին
բա՞ռ
է, թէ
մոտ = մաւտ
բառի ձևափոխեալ
կրր֊
կրնութիւնր։
ԼՈԻՏԱԼ
տես
Լո յտ։
*
ԼՈԻՏԱՍ
(
կամ նաև
լոտաս, լաւտաս, լ օ –
ա ա սյ
«
մի տեսակ ափրիկեան
բոյս՝ որ ուտո֊
դը հայրենիքր
մոռանում է\ (այս է մի տե֊
սակ ախորժահամ յունապ, որի համար հմմտ.
Լ,՛; ^ Յ օ ս է , ՑօէՅուզսշ,
էջ 230. Լշ
խխհԽ
1
օէՕՏ <։.1՜01է 6Ո ՅեՕՈճՅՈՇՇ
Տ1Մ 16Տ ՇՕէՇՏ
Ժ ՚ ճ ք ո զ ս 6
6
է
Ճ Յ Ո Տ Ո Խ
ճ 6
2
տւ
՜
եւ,
ւ ՚ Յ ո օ ւ շ ո
ԲՅ;/Տ
ճտտ
ԼօէօբոՅ
^շտ;
օ
՚
շտէ
տօո
քաւէ,
ճօոէ
1
Յ
Տ ^ Շ Լ Ո 3§1՜63ե1շ ք31Տ31է
0
Աե1161՜
1
ՇԱ1՜ թ.Ձէ–
116
ՅԱՃ VՕ ) ' Ձց 6 ս ^ Տ
զԱ1
6
Ո ՅV3^6Ոէ Ո13Ո§6)
Խոր. աշխ, 597, «առւոյտ»
Ամիրտ,
«
նանու֊
՚
րար» Ամիրտ, —հնագոյն
ձևն էր
դո^սաս՝
որ
նոննոսի մէջ սխալմամբ գրուած է
սլղալտոս
(
էջ 59),
որից առնելով
Տօնապատճառր՝
գրում է
սլրալնթոս
և Յովհ.
Երզնկացին՝
պրոտոս։
֊
Յ ն ,
/.0)10՚–,
որ նշանակում է մեր բառի
նման՝ զանազան
բոյսեր, այսպէս՝
«
ձիերին
տալու մի տեսակ խոտ.
էոքօ1աա Ո161ւ1օէսՏ,
1
օէԱՏ
0
Օ1՜աՇս13էսՏ,
առւոյտ (տե՛ս
Տիրա֊
լալեան,
Օօ ո է ո ե ս է օ
§ 246).—2.
ՕՈՁՈաԱՏ
1
օէԱՏ
կամ
2 1 2
^ բհս Տ
ԽէսՏ,
յունապ. 3. եգիպ֊
տական լոտոլս, նունուֆար,
Ո^Ո1բհ363 1օ–
էստ, ո \ ՚ ա թ հ 3 6 3
Ո61սաե3, Ո61սՈ1ե1ԱՄ1 Տթ6–
ՕւՕՏԱա. 4.
բռնչնի, լտուտենի,
Շշ1է1Տ
ՅԱՏէ1՜3–
1
ւՏ,
չէքլէմպիճ. 5. իտալական
լոտուս,
աՕՏ–
բ\1՜ՕՏ
1
ՕէսՏյյ.
յոյն ձևից փոխառեալ
են և լտ.
13
էսՏ,
արաբ.
1
սէսՏ.
—
յունարէն
բառի
բուն
ծագումր՝ րստ
801
ՏՅՇգ
595
սեմական է.
հմմտ. եբր.
1
օէ։ —
Լուտաս բառր
ուղիղ մեկնեցին նախ
ՆՀԲ և ՋԲ, յետոյ ՀԲուս.
§
940,֊
ՀԲուս.
§ 2617 իբր առանձին
բոյս գիտէ
սլրոսաս
և
ւսրոնթոս,
որ կցում է լտ.
բէ;օէաՏ
և
բ1օէ13
բառերին։
Այս բառերի
վրայ մի
ընտիր քննութիւն
ունի Նորայր ՀԱ 1923,
164,
ուր և ցոյց է տալիս, որ այս բոլորր
Fonds A.R.A.M