Է՛Ս՛
25
եՄ
զս.
«
թրջել, ոռոգեր
հ սանս,
Յք–
ճէՅ– «խոնաւ, թարմ» քառերին, իբր թե
նզտևր <*երաևւ՝
< * 6 ^ ձ 6 V ^ ,
որ կարելի
Հ համեմատել
<2ն0ա
ձևի հետ։ Հիւբշ. էջ
415
րնգունում է կասկածով և մտածում
4,
Որ հյ.
եղտիւր
բառի
մէջ
ե
կարող է
Դ֊ի պատճառով
աւելացուած
լինել, ո֊
րով արմատր
կլինի
*
ղտե.ր <*ՐԱւև.ր Հ
*
է1^6Vք
(
հմմտ.
աղբիւր
< * ե հ
^ 6 V ^ )
և
սրանով
հեռանում է
ձքՅՕՕ)
ձևից։ Երբ
թաոՀ։ ունինք թէ"
եղտիւր
և թէ՛
աղտիւր
ձ&ութ անտարակոյս
է, որն յաւելուած
է։
ՏԺ161էշ1օաէ2,
88,
29, 28
աղա
բառից,
Բ6է61ՏՏՕՈ,
ա, 47,
250—252
մերժե֊
լով
8
ս § § 6
– /
ւ
մեկնութիւնը՝
կցում է յն.
7
է
)
ճ
§0<;
«
թացութիւն»,
7։
ճ<ւնՂ\ձգ
«
խո֊
նաւ, թաց» բառերին, իբրև հնխ.
*
թ1Ժ–,
որից
աղտ
«
կեղտ» և
֊
ի ւ Ր
մասնիկով
աղտիւր
կամ
եղտիւր։
Էքէրդի
«
եգիպտական
անուշահոտ
ուռի,
Տ Յ 1 * Ճ
Շ^բԱճՇՃ» (րստ նորայր, Բառ, ֆր.
1119
բ և ՀԲուս. § 666) կամ «ՏճԱճ
ՇՅթՐ63
Լ»
(
րստ
Տ61ԺՇ1,
Մխ. հեր. § 184) Յայսմ. Վստկ.
115.
Բժշ. գրուած է նաև
եղրղոափ ծառ,
որի
իւղն է
եղնրդի ձէթ
(
իմա՛
եղրդնի ձէթ^)
Մխ.
հեր. էջ 67. գաւառականների
մէջ ունինք
եղրդի
Մ շ. «մի տեսակ անտառային ծառ» և
եղվրդի
Ալշ. որ ՆՀԲ մեկնում է «ծառ
նման
ուռւոյ՝ յանջրդիս բուսեալ, յորոց ոստոց կազ­
մեն կողովս
ե. ցախ ալել և վարոց
եզանց»։
(
Այս
վերջին
եղվրդին
Խ. Րւղուրիկեան, Մա֊
սիս, 1881, նոյ" 24 համարում է
8
շէս13 Յ
1–
ե Յ
Լ,
ֆրանս.
եօս163Ա ե13ՈՇ,
տճկ. քայրն
ազաճը. սրանից են հանում մեղրամոմի
նր֊
ման մի հիւթ և գուցէ անունն էլ
Հ ե ղ - վ ր դ իյ
սրանից առնուած
լինի)։
"
ԵՂՐԵԻԱՆԻ
«
կապտաւուն
փունջ
փունջ
ծաղիկներով
մի տեսակ ծառ է. ֆր.
1
Ա Յ ՞ ,
տճկ.
|եյլաղ.
լտ.
Տ > ՚ Ո Ո § 3
Vս1
§Յ^^Տ
Լ )
րստ
Տիրացուեան,
ՇօոէոեսԽ, § 349).
իբրև մի֊
ջին
հյ. բառ ունի Նորայր, Բառ.
ֆր. 749 բ.
(
Ատ ր պա տա կանի հա յերր
սխալմամբ այս
ծառր կոչում են
յասմիկ/
րստ որում տեղա­
ցի թուրքերր անուանում
են նոյնր
եասամա–
նի
)։
Բառիս նուազական
ձևն է
եղրուանիկ,
որ նոր գրողներն
են յարմարել,
իբր
«
Տ\/1՚\Ղ–
ռ ՚ Յ յ
ծազիկր (Արևելք, 1890, ապր. 27, Վ. 3.
3
ակորե՚ան
)։
= Պրս.
Տ.Հ՚1&\՚ա,
ևտ%*>՝ 31"քՅտ,
նոր հնչմամբ
6 1 ՜ "
^ Յ Ո , 6 ք ^ Յ Ո 1 ,
նոյն նշ.—
նոյնից փոխառեալ
են նաև վրաց.
Տ&շ»ՏՅ
յ
՚՚0
արղավանի
«
շառագոյն
կարմիր», սերբ.
յ61՚–
§ Օ V Յ Ո ,
սլով.
Օւ՜^Շ^ՅՈ,
հունդ.
01՜
§(^ՅՈ>՝–էՅ
«
եղրևանի»
(
Ցշւ-ոշեշւ–, 454)։֊–
Աճ.
ԳԻՌ.֊–Սեբ.
յէրղըվանի,
Խր. ննխ.
ոողը–
ւ|ան։
+ ԵՄ.
էական
բայ. խոնարհւում է՝ ներկ,
եմ, ես, է, եմք, էք, են,
անկ.
էի, էիւ՛, էո,
էաք, էիք, էին.
հրամ,
ե՛ր, ե ր ո ՚ ւ ք
(
ինչ. ճ\շ
եր, ո՛ղջ երուք
),
ստոր,
ից եմ
(
աներևոյթ՝
ել
«
լինել»,
ո
հլ. Փիլ. Մագ. և ստոր. անկ.
իցէփ՝
ըստ
յունաբան և լատինաբան
դպրոցների)
ՍԳր. ևն, որից ձևացած
են
—
է որ, են
ՈՐ,
է
դի,
Է Ր
դի, իցէ թէ, իցիւ թէ
և գոյականա­
բար՝
է, ի
հլ. «էակ, գոյութիւն
ունեցող»
ՍԳթււ
որից
հր էն
«
Աստուած»
ՍԳր. Եզն. (տաղաչա՛­
փութեան
համար համառօտաած
Րեն
և կամ
րէն.
տե՛ս այս բառր),
էակ
Շար. Նար.,
էա­
կան
Ագաթ. Եզն.,
էանալ
Ագաթ. Եզն.,
էու­
թիւն
Սերեր. Եզն. Ագաթ.,
էապէս
Փիլ.,
անէ
«
այն որ գոյութիւն
չունի» Պիտ. փիլ.,
անէու­
թիւն
Պիտ.,
չէ, ի
հլ. «անգոյ
մի էակ» Եզն.
Սեբեր. Կոչ. Ոսկ. (յետնաբար
1–
չ\),
չէական
Եզն.
չէութիւն
Եւագր.,
չէր
«
որ գոյութիւն
չուներ, նա, որ անգոյ էր» Եզն. (հմմտ. Չէրն
չէին վասն
չէին յաշտ առնէր. Եզն. էջ 131).
չէդոք
(
այժմ
գրւում է և
չեզոքդ
Փիլ.,
նախէ
Պիտ. Դիոն. ածայ.։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
6
Տ
«
լինել,
գոյու­
թիւն ունենալ» արմատից, որի ներկայ եզա­
կի երեք ղէմքերն
էին՝
6
ՏՄ11
>եմ,
6
ՏՏ1
>՝ես,
6
Տէւ
^>է.
ցեղակից
լեզուներից
հմմտ. ա
դէմ֊
քի համար՝ սանս. –յվ
|^Լւ|
ՅՏՈ11,
զնդ.
ՅՈՈԱ,
հպրս. ԳհՀՀ
հՀՀՀ
ք ՚ Հ * ^
Ձ ա
^ ,
պրս–ք\
Յա,
յն.
Յէք1.ւ,
լեսբ.
տ՚-ւլս,
լտ.
ՏԱՐՈ,
հիսլ.
61
Ո,
անգսք.
60
Ո1,
հիռլ.
ՅՈ1.
դոթ. \ս\, անգլ.
ՅՈ1,
լիթ.
6
Տ1111,
հպրուս.
Յ Տ Մ 1 3 1 ,
հսլ.
յ՚6ՏՈ11,
ալ­
բան.
յՅՄ1.
—
երկրորդ
դէմքի համար՝ սանս.
^ / ք / ՛
ՅՏ1,
յն. հոմեր. Խօւ, լտ.
6
ՏՏ, ՇՏ,
չիթ.
6
Տ1,
հպրուս.
ՅՏՏ31,
հսլ. \ՇՏ\,
զնդ.
Ց Ո Լ
ալբան.
յ՚Օ,
պրս,
7.
—
երրորդ դեմքի
համար՝
սանս.
Հ ք ք ^ ք
Ձ
Տ
^ >
Հպր–– 1-Տէկ, զնդ.
Յծ–
Fonds A.R.A.M