1.113
295
ԼՈՅ
լսնեց ա ց անել
Յովել. ա. 7.
լսնիլ
Լմբ. ժբ.
մարդ, էջ 105 (յովել. ա. 7).
հաւալուսն
«
մի
տեսակ
թռչուն է)) ՍԳր. Վեցօր. էջ 172
—173.
—
Հիւբշ. 453 բառիս
յգ.
լուսունք
ձեր իրա­
ւամբ ուղղում է
լսունք,
բայց կայ նաև հոմա­
նիշ
լոյսն
(
ըստ ԱՍ), "րից կարող էր կանո­
նաւորապէս
յառաջանալ
լուսունք
ձևր)։ —
Տե՛ս և
ԼՈՅՑ։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ. \օսԿ՜0– ձևից,
սրա հետ հմմտ. սանս.
1՝
սՕ, է/ՕՕՅէշ
«
երևիլ,
վւայլիլ»,
1
՜
օ1
(3–
«
լուսաւոր»,
աձ1–
«
լոյս»,
Ո՚ւեւՈՁՈ
«
փայլուն»,
1
՜
ս1
(
ՏՅ–
«
փայլուն»,
1/
Ա–
ԸՅՈէ
«
վւայլուն, պայծառ»,
1
՜
ս1
<1՜ՈՅ–
«
ոսկի»,
1
օ1<3–
«
բաց տեղ, աշխարհ»
1
օ ե Յ է շ
«
դիտել»,
16
լ
;
ՅՈՁ–
«
աչք», զնդ.
է/ՁՕՇՅհ–
«
լոյս, փայլ»,
քՁՕՃՏՈՅ–
«
փայլուն, պայծառ», հպրս.
1՜
Ձ11–
03
Ո-
«
լոյս, օր», պհզ. Հօէ«օր»
(
որից փոխա­
ռեալ
հյ.
ոոնիկ
«
օրապահիկ»),
է
/
ՕՕՅՈ
«
լու­
սամուտ»,
ւ՜ՕՏՅՈ, 1՜05ՈՅ1<
«
լուսաւոր»
(
որից
վախառեալ
հյ.
ոոշնական),
պրս.
ք02
«
օր»,
ւ՜ՕՏՅՈ
«
լուսաւոր»,
քրդ.
1՜
Ա2,
աֆղան.
\ ՚
ք Յ յ ,
բելուճ.
ԲՕՕ
«
օր, արեգակ»
(
ՒԽէ՜Ո
§ 629—
631),
բոշա, աշ «կրակ, ճրագ», կամիս.
1
ս1<
«
լուսաւորել, վառել», յն.
ճ&յ
՝/.0
Հ
«
փայլուն,
լուսաւոր, պայծառ, սպիտակ»,
7,607.7)
«
սպի­
տակ բարտի, բորոտութիւն, քոս»,
ճտԽ.օգ
«
սպիտակ մի ձուկ է»,
/,
Տ
՚
յ7.0է;
«
սպիտակ,
փայլուն»,
ճօ՚/ձգաԼ,
ՕււԱք*
1-/.07.7)
«
արշալոյս»
(*).\
ձ
%
օգ
«
լոյս» բառից),
7,
տ6օՅԱ)
«
նայիլ,
դի­
տել»,
/.0՚1
Օ<30՝է
«
եղևնի սպիտակ
միջակր»,
..507.0)17,5
«
աչքի փառ, լուսն»,
/.
Ա^ՕՕՇ
«
սպի–
ս,ակ մարմարիոն», լատ.
\
սճ
«
լոյս»,
1
սՇ60
«
լուսաւորել
ւիայլիլ»,
1
ԱՈ16Ո
(
<*1&Ար.Տ–
1
Ո6Ո)
«
լոյս»,
1
ԱՈՅ ( < * 1 Օ Ա 0 Տ Ո Յ )
«
լուսին»,
1
Ա0է
՝
է
՜
ՈՅ
«
ճրադ», \սԸԱՏ = հլտ.
1
օԱՇ01Ո
«
սըր–
բազան անտառ»,
1
սԸսհէ
՜0
«
գիշերր լոյսով
աշ­
խատիլ, տքնել, հսկել»,
հիռլ.
16
շ1
՜16
«
փայ­
լակ»,
1
սՅՇհ–է&
«
ատրաշէկ»,
1
սՅՇՈՅՄ
«
փայ­
լակ»,
1
ս31Շհէ1(Ո6
«
փայլուն»,
1՜0
Ո, 1սՅՈ
«
լոյս,
լուսին», կիմր. \\Ա§ «լոյս», ԱսշԽՃ
«
փայ­
լակ», հիսլ.
1
օ § 6
«
բոց»,
Մօտ
«
լոյս»,
1
ւ6ւու
«
ւիայլ»,
Լ()1\1
«
կրակի
աստ ուածը», կորն.
1
սհօէ
«
փայլակ», անգսք.
1
շօհէ
«
լոյս»
։
1
է6§
«
բոց»,
Ա օ ճՅՈ
«
լուսաւորել»,
1
է՝01ՈՅ
«
փայլ»,
1
| \ Յ Ո
«
փայլիլ, ցոլալ»
։
անգլ.
1
ւ§հէ
«
լոյս»,
ււ
^հէօՈ
«
փայլատակել»,
գոթ. \\սհճփ
«
լոյս»,
13
ս1ւՅէյՅՈ
«
լուսաւորել»,
13
ԱհէՈԱՈ1
«
փայ­
լակ», հբգ.
1
1
Օ0հէ
«
լոյս»,
1
օԱ§
«
բոց»,
11
0
1՜1 -
Տ6Ո
«
պայծառ, վճիտ, փայլուն»,
1
օՈ3223Ո
«
բոցավառիլ»,
գերմ.
Սօո է
«
լոյս»,
16
ԱՇՈէ&Ո
«
փայլիլ»,
հպրուս.
1
Յ Ա \ Ո Օ Տ
«
համաստեղք»,
13
Աե1է
«
փնտռել», վեթթ. \ս\&\ «դիտել», լիթ.
13
Ա1
<ՅՏ
«
ճակտի
վրայ սպիտակ
նշան ունե­
ցող. 2. բացատ, դաշտ»,
1
ՅԱ
1
ՕԱ
«
սպասել»,
հսլ.
1
ս6.
«
լոյս»,
Խ օ Յ
«
ճառագայթ»,
1
ս
.
ՈՅ
«
լուսին»,
1
^ՏԱ
«
ճաղատ», ռուս.
Ո^ԴՂ
Յ
«
լոյս»,
յ 1 ^ 4 3
«
շող»,
յ ա Շ ե ա
«
ճաղատ»,
յ1\՚11Զ
«
լու­
սին» ևն ևն։ Այս բոլորր
ծագում ենհնխ.
1
էԱգ,
101
պ, 1սզ
կամ սրանց զուգահեռ
1
տս1<՚,
1
ս1<՛
արմատներից և նրանց
–
Տ
֊
ով աճած
ձե֊
վերից
( \ \ ՚
Յ
1
Ա 6
442,446, 444,
Ց օ ւ Տ Յ Շ զ
572—3,
7
քՅս է ւ ՈՅՈ Ո
151—2,
Տ ^ ա շ ե Օ ֊ 742—3, 745,
752,
ա ս
& 6
305,
ԲօԽ
)1՜
Ո>՛
2, 408—12,
ՈՕԱէ
֊
յ^6ւ116է 543
ևն), Հայերէնի մէջ \պս
օա զու մ է հնխ.
1
օս1Հօ–
ձևից,
աաին<ՀՏ./ս.
1
օ ս 1
< ՚ 6 Ո Օ –
և
լ ո ւ սն<Հս / օ ,
Խ ե ՚ օ ո ։ —
Հ ի ՚ բ շ –
453։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աւետիքեան, Քե֊
բակ. 1815, էջ 315, որ ցեղակից է դնում
լտ.
1
ԱՃ
բառին։
1
Հ1
ՁթէՕէհ,
Ճ
.
Տ13
001
^1.
109
լոյս = /ա. 1սյք
և ղան.
1
ատ, լուսին =
պրս.
ԽօհՅՈ ։
նՀԲ լտ.
1
ւ^,
յն.
ՓԱ)<;,
ռուս,
լուչ
«
ճառագայթ»,
ԲքէՑՈՈ.
29
լտ.
\
ԱՃ\
^ասւ՚տօհ. 17, 19, 25
լտ. \ս
ճ
,
սասս.
ւ՜օւ։,
1
օ1
<3։
Ցօէէւօհ. 201X10, 1850, 355,
ձ ո Օ Յ 85, 409
և
Լ Յ
§ . Սւ
՜
§6Տշհ.
337
լոյս
և
լասին
դնում են
ք՜Աօ
արմատի
տակ,
"
Րից յ
ս
–
^ՏԱ5է&4;
լտ.
1
ԱՈՅ։
Մսեր,
ճռաքաղ
1861,
էջ 346
լուսին
<Լի
լուսոյ
սին, ա
\
Խ
42, 256
և
44, 567,
"
րից էլ
յ
֊
ւտէւ,
26
ոժտբ. 251
զնդ.
քտօօօ,
քՅՕՍՅոհ,
պրս.
աշ
ևն, էմին, Հայ հեթ.
կր. թրգմ. Յոյս 1875, 293 և
14
շւ. ճ շ օ ֊
.\
ա<3
273
լտ.
1
ԱՃ
, 1
ս061
"6, 1
ԱՇ13ՈՅ,
ռուս.
յւգԴ՜ե, ետր.
10
ՏՈՅ,
ասուր.
Տ1Ո
«
լուսին»։
Լ Յ § . Տ ^ ՚ ո ՜ ւ ւ ա օ է Յ
305
զնդ.
^^օxտՅ,
պրս.
ւ
՛՜
ՕՏՅՈ
բառն է և կապ
չունի լտ.
պրս.
աշ,
զնդ.
քՅՕՕՅոհ
ձևերի
հետ։
Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ. 50
և նախալ. 103 ուղիղ
է մեկնում, Մորթման
2 1
ա Օ 26, 502
բևեռ.
1
Ա21
«
լուսին»։
8
ս
§ ց & ,
Տէ1՜.
Ա.
Խտ. էջ 4 ե ար.
1
սՏXՈ6^
«
լուսին»
կցում
Fonds A.R.A.M