1.118
294
ԼՈՅ
Ա Ա Տ Ձ Ո
«
կորցներ),
1
ՅԱՏ
«
ունայն)),
հհիւս.
1
ՅԱՏՏ
«
ազատ,
թոյլ, տկար)), հբգ.
ք Ձք–1ւՕ–
ՏՅՈ
«
կորցներ,
Խտ
«
ազատ, զերծ)),
1
օՏ1
՚
ՅՈ,
Խտ՜Օ՜Ո
«
արձակել, ազատեր), գերմ.
1
օՏ6Ո
«
լու­
ծել)),
1
օՏ
«
ազատ, որ չունի)), անգլսք.
1
շՅՏ
«
ազատ,
զերծ)),
անգլ.
1
օ Օ Տ 6
«
արձակել,
քանդել, բանար), -1
&
ՏՏ
«
զերծ, որ չունի)) ևն
թօհազ
593, ՝
^
Յ
1
Ճ
6 447,
ՒԱս§6 310,
507,
ԲօԽ ա ^ 2, 407, Տւ-սՕԱէ-յՈշԱւշէ 538)։
ՆՀԲ առաջին
անգամ
տուաւ
ուղիղ
մեկնութիւնը՝
լծորդ դնելով
յն.
^6–
X0^,
ճսՀՏւշ, և լտ.
Տ Օ ^ Օ , ՏօԽէսՏ
ձևերը։
՜
ՏՏ/աձւտշհ.
17
յն.
/
նՅս), տճտսՕ-տօօշ,
լտ.
1
ւե61",
գոթ.
Ա Ա Տ Յ Ո ,
13
ԱՏ
«
ազատ))։
8
օէ–
էւշհ. 2 0 * 1 0 1850, 355
և
Ճ Ո Շ Յ
81, 362
սանս.
բ 1 ս է Յ = լ ո յ ծ ։ ա 1 1 «ք
38,
578
սանս. աւ—Հիւբշ.
\
Լ1
23, 395
կա–
պում է նոյն սանսկրիտ թառին, հայը հա­
նելով եւրոպական
1
ս§
ձևից։ Տէրվ. Նա­
խալ. 103 սանս,
այ,
լատ.
1
ս§6է6
«
սգալ»
ձևերի հետ՝ հնխ.
ա@յ
«
բեկանել, վշտաց–
ներ) արմատից,
7, 57
յն.
ճօ՚ՀՕՀ «ճկուն, մատղաշ
ճիւղ»,
ձԱքՕԱ),
ճօ^ւԼա «ճկել, ծռել, կորացնել
ևն», լիթ.
1
սքյՈՅՏ
«
ճկուն»։
(
Նոյնր հաստատում է
Տ Օ ւ Տ ՅՇզ
589
ծան. լատ.
1
ԱՃԱՏ
«
պաշտո­
նից վտարեալ»
ձևի միջոցով)։
Հիւբշ.
454
չի ընդունում
այս մեկնութիւնը՝ նը֊
շանակութեան
տարբերութեան
պատճա֊
ռալ, մերժում է նաև յն.
),
Ա0)
«
լուծել»
հ ամեմա տ ութիւն ր՝ ձխի
անհամաձայ­
նութեան պատճառաւ։
Հիւնք.
ծ ո յ լ
բա­
ռից կամ
յն.
՝/.6
ս),
/.
ՕՅՕ);
յ\16ւ116է,
06
1
ՈՀ161Մ.
քճաՇՈ,
էջ 24 լիթ.
1
ՅԱ
21՚1
«
կոտրել»,
հբգ.
110
հհՅՈ
«
քաշել
փրցը֊
նել», լատ.
1
ս§60
«
լալ, սգալ» ևն ընտա­
նիքին է կցում, որ մերժում է Հիւբշ.
1
ք՝
Ճ
.
Ո2. 10, 45՝
նշանակութեան
տարբերու­
թեան պատճառաւ։
Բ6ճ&քՏ6Ո
Հայ. դր.
լեզ. 44 գոթ.
1
ա
<ՅՈ
«
փակել»։
ԲՅէՐԱեՅ֊
Ո7,
աոճճ
ՕՈ6Ոէ.
2,220
և ՀԱ 1908,
274
սանս. )ճ\ձգ&1\,
յն. 1.՝>ձնօՀ «խո­
նաւութիւն»,
հանգլ.
հ13Աճ
«
մէզ» ևն։
Վերջին անգամ
8
Տ Լ
֊
V–
79,
էջ 4
տուաւ վերի
մեկնութիւնր։
ԳԻԷԻ—Ջղ,
լուծել,
Ախց. Երև.
լ ո ւ ծ է լ ( ՚
փ ո ­
րի համար).—թրքախօս
հայոց մէջ կայ
լ ո ւ ­
ծել օ լ մ ա ք
«
ջոլրի մէջ հա լի լ» Ատն.
(
Արևելք
1888
նոյ. 8 — 9),
+ ԼՈՅՍ, ո
հլ. «լոյս»
ՍԳր. Ագաթ. Կոչ. ո֊
րից
լ ո յ ս ի ջ ո յ ց
«
վերևից պատուհան»
Բուզ. ե.
5 (
առանց սղման),
լ ո ւ ս ա բ ե ր
Կոչ. Ագաթ. Կո­
րիւն, «պատուհան» Վրդն. պտմ.
«
Արուսեակ»
Շիր. Պղատ. օրին,
լ ո ւ ս ա դ ա ր դ
Ոսկ.
յհ. ա.
43.
(
ո ւ ս ա կ ա լ
«
աշտանակ»
Ել. լե. 17
լ ո ւ ս ա ­
կ ե ր պ
Եւագր.
լ ո ւ ս ա մ ո ւ տ
Եզեկ. խբ. 10.
լու–,
ս ա ն ա յ
ՍԳր.
լ ո ւ ս ա տ ո ւ
Եզն. Կոչ.
լ ո ւ ս ա ր ա ն
«
մկրտարան,
եկեղեցի,
յն.
է ք , Ա ) ^ ւ օ ^ ՚ / | 0 1 0 ՝ ^
Բուղ, էջ 106 (հմմտ. Վարղանեան ՀԱ 1914,
321).
լ ո ւ ս ա ւ ո ր
ԱԳր. Ադաթ. Եզն.
լ ո ւ ս ա ւ ո ր ի չ
Յոր. լա. 23. Ագաթ. (որից նորակերտ
լ ո ւ ս ա ­
ւ որչ ա կ ան, լ ո ա ա ւ ո ր չ ա դ ա ւ ա ն ,
լ ո ւ ս ա ւ ո ր չ ա –
ւանդ, լ ո ա ա ւ ո ր չ ա ն ի մ ն
բառերր),
լ ո ւ ս ա ծ ե լ
«
կոյր աչքր բժշկել»
Տիմոթ. կուզ, էջ 257,
յ ո ր դ ա լ ո յ ս
Վեցօր.
ի ն ք ն ա լ ո յ ս
ճառընտ.
մ ը ջ –
տ ա լ ո յ ս
Յհ. իմ. եկեղ.
լ ո ւ ս ա տ ա ր փ ե ա ն
(
նո­
րագիւտ բառ) Մխ. անեց, 46.
լ ո ւ ս ա ց ո լ
«
եկե­
ղեցական տուրք՝ մոմ վառելու համար»
(
չու­
նի ԱԲ) Տաթև. հարց. 684 (այժմ
կոչլում է
լ ո ւ ս ա գ ին դ
ևն.
—
լուսէն
«
լուսնակ,
լուսնկայ»
ՍԳր. Եզն. «լուսնային
ամիս» Վրդն. պտմ.
տպ. Վենետ. էջ 156 ֊հրտր.
էմ. էջ 204.
«
պայտ»
(
կիսալուսնի
նման
ձևից
առնելով)
Լաստ. բ. Շապհ. 82, որից
լ ո ւ ս ն ա կ ա յ
«
լու­
սին եղած գիշեր»
(
հմմտ.
պ ա ր զ կ ա յ ի
Եզն.
Շիր. էջ 51 (Որք ի լուսնակային
ննջեն՝
խո­
նաւութիւն
լինի ի գլուխս
նոցա).
լ ո ւ ս ն ա կ
«
լուսին եղած գիշեր» Շիր. էջ 51 (թերևս
ուղ­
ղելի
լ ո ւ ս ն ա կ ա յ ; , լ ո ւ ս ն ա պ ա շ տ
Եզն.
լ ո ւ ս ն ո տ
«
լուսնի
հիւանդութիւն
ունեցող»
(
հմմտ. յն.
օտճ-ղ^աԼգ-^ՕՀ,
լտ.
1
սՈՅէ1ԸԱտ)
Մ տթ. դ,
24.
Եզն,
լ ո ւ ս ն ո տ ի լ
Մտթ.
ժէ. 14.
լ ո ւ ս ն ե ա կ
Ոսկ. մ. դ. 4.
լ ո ւ ս ն ա ւ ո ր
Եւս. քր.
լ ո ւ ս ն ե լ
«
պայտել»
Վրդն. առակ. 132.
ե ն թ ա լ ո ւ ս ն ե ա յ
Անյ. պորփ.
մ ի ջ ն ա լ ո ւ ս ի ն
Սիր. լթ. 16.
—
լ ո ս –
ս ք ն
(
յոգ.
լ ո ւ ս ո լ ն ք ;
«
աչքի վրայ իջած կեղև՝
որ տեսողութիւնը
խանգարում է» ՍԳր. (այս­
պէս է կոչուած
գոյնի պատճառաւ, հմմտ, յն.
Լ֊Խ.Ա)\ւՕ.,
լատ.
3 1
ե ն 1 § 0
հոմանիշներր).
որից
լ ս ն ա գ ո յ ն
«
սպիտակ»
Նիւս. երգ.
լ ս ն ա օ և
Վրդն. երգ.
լ ս ն ա ն ա լ
Ղևտ. Եփր. ծն. էջ 3.
Fonds A.R.A.M