Ե՚ԼՈ
•
^
և ան միգա պ է ս յետոյ դրուած է «զինջա–
րակ,
ղինջոլւիր»։
Բառ.երեմ, յաւել.
567
և ՀԲուս. § 708 երկրորդը Հասկա­
նալով
«
զենճէֆիլ» և Համարելով առա­
ջինի մեկնութիւնը՝ ստեղծում են
եղոլ–
ՐՈսւ
4
ո ւ է
լ
((
կոճապղպեղ))
անգոյ
բառը։
Նորայր, ՀԱ, 1921, 232 ցոյց տալով մեծ
թիւրիմացութիւնը՝
մեկնում է վերի ձհ֊
վով։
՚
ԵՂՈՓԻՆ
((
եղջերու)), նորա գիւտ բառ, որ
իբրև օտար ձև մէկ անգամ գտնում եմ գոր­
ծածուած Ոսկ. պօդ. ա. 306 «Քան
զ ե ղ ֊
ջերոլ չիր ինչ պիղծ և վասն այնորիկ
ասեն
կոչի
եզո փին, զի զօձ ուտէ, քանզի
եղջերուի
անուն Հոռոմերէն
օձաՀալած
կոչի»։ (ՆՀԲ
ունի այս վկայոլթիւնր
օձահալած
բառի տակ
և գրում է
եղոփոն
ձևով)։
֊
=3ն. հճ9.՚Հ՚՝.՝յ՜ղզ «մատաղ
եղջերու»։
Ուղիղ
մեկնեց Ատ.
Մալխասեան
(
անձնական)։
Ոսկեբերանի
Հրատարա֊
կիչր, անդ՝ ծան.յն. 1ճօ.ՀՁ(Հ. Հյց. Աօւգօ՝*
«
եղջերու))
բառից
սխալ
տառադար­
ձուած։
ԵԴ.ՋԻԻՐ
(
Հնագոյն
ձևն է
ԵԴ.ՋԵԻՐ
),
ր
Հլ.
(֊
ջեր,
֊
ջերէ,
֊
ջերով,
֊
ջերաւ,
֊
ջերբ,
֊
ջե–
րաց, ֊ջերց,
յետնաբար՝
֊
ջերիւ,
֊
ջիւրիւ,
֊
ջիւրով
ևն) «կոտոշ,
պոզ» ՍԳր. Փարպ.,
«
եղջիւրէ սրուակ, շիշ. 2. մի տեսակ ան֊
կիւնազարդ, 3. ուժ, զօրութիւն,
յանձնապաս֊
աանութիւն (եբրայական
ոճով). 4, այծեղջիւր
պտուղր, տճկ. քէչի պույնուզի»
ՍԳր., որից՝
եղջերու
(
մասնիկի
Համար Հմմտ.
մեղու,
կազ­
մութեան Համար Հմմտ. լտ.
Շ6ք\^ՕՏ,
Հպրուս.
է՜Ձ§ա§ւտ,
Հբգ.
ուա/,
գերմ. հետշհ, որոնք
բոլոր նշանակում են «եղջերու»,
բայց ստու­
գաբանօրէն
«
եղջիւրաւոր»,
Համեմատ այն
սովորութեան,
որով վայրենիներր
իրենց ա֊
նասուններին
բուն անունով
չէին կոչում,
տե՛ս ա՝Լ,
18,262)
«
արու եղն» ՍԳր.,
եղջե­
րաւոր
Դան. ը. 6,
եղջերեայ
ՍԳր.,
եղջերիկ
«
պնդերես,
եղջիւրի պէս պինդ երեսով» Եզեկ.
բ. 4, «մի տեսակ օձ» Նչ. եզեկ.,
եղջերուա­
քաղ
«
քիմեռ,
0
ՒԱ1
՜
ՈՁ61՚Ձ,
եղջերուից և քաղ
(
այծ)
անասունից
կազմուած
խառնուրդ»
ՍաՀմ.,
եղջերցել
«
խեթկել, Հարու տալ» Փիլ.
այլաբ.,
միեղջերու
ՍԳր., բոլորն էլ կազ֊
24
ԵՂՏ
մուած են
եղջեր–
բունով, իսկ
եղջիւր
ձևը ե֊
րևան է գալիս
միայն
բառավերջում. ինչ.
մահիկեղջիւր
Վեցօր. Շիր. 51, 53,
ոնղեղջիւր
Խոր. աշխ. Վանակ. Հց.,
այծեղջիւր
Շիր.
Փիլ. ել.,
միեղջիւր
Լմբ. պարդ, բայց
յետին
Հեղինակները շատ անգամ
բարդութեանց
առաջին մասումն էլ դնում են. ինչ.
եղջիւրա­
ւոր, եղջիւրաբոյս, եղջիւրահանդիպեալ
ևն,
որոնք խորթ ձևեր են ո սկեդարեան
ճաշակի
Համար։ Պարդ ձեռագրական
սխալ է
եղջենի
փխ.
եղջերենի
Եղիշ. երէց, որ յիշում են ՆՀԲ,
ՋԲ և ԱԲ։
ա
֊
բ ւ ՜ օ է հ , ՃՏ1Ձ
Բ0կ§\. 102 վօթյ.
Շա, սիրյ. և պերմ.
5101՝,
մորդվին,
տյս–
ւ"3
և պրս.
ՏԱւ՜Ա
Հոմանիշների
Հետ։
Տէրվ. Մասիս, 1881, մայ" 5 բաժանե­
լով
եղ
֊
ք
-
ջերու,
առաջին մասր
Համեմա­
տում է յն. տՃա(Օ0Հ «եղջերու»
բառի
Հետ։
Հիւնք.
աղբիւր
բառից։
Օտէհօք;,
ա^տ. Բ31–<3է–§3, I,
278 ֊ 2 9 3
ենթադրում
է Հնխ.
61
«
եղջիւր» բառը, որից
Հանում
է Հայ.
եղ-ունգն, եղ-ջիւՐ,
Հիսլ. \\ «ներ֊
բանր», մբգ.
616, 61
«
ձեռքի կամ ոտքի
՝
իոշտ»\
ևն։
| ՚ Տ օ հ շ ք
Օ ա ւ է շ , 6 6 ,
29
(1905), 17
–
իւՐ
մասնիկով
*
եղջ
արմա­
տից, որ դնում է Հնխ.
1՜0
§Ւո
ձևից, հմ­
մտ. Հպրուս.
1՜
Ձ§1Տ,
լիթ.
I՜–
§ՁՏ,
Հսլ–
1՜
Օ§0
«
եղջիւր»։–֊Մառ,
Շթ6^. Ո6թ6,0,–
81-
ա.
26
կազմուած
եղն = ռռւս. 0յ16Տե
և
լտ.
–
ջերու = ^ա. Ը61՝\՚ԱՏ
«
եղջերու» բա­
ռերից։
ԳԻՌ.—Ակն.
աիւջիր,
Խրբ.
աիւջ՚իր,
Զթ–
աիւջ՚Էր
կամ
ա ի յ ջ ՚ է յ
«
եղջիւր,
կոտոշ»,
իսկ Հճ.
է խ ջ ՚ ի յ ,
Սչ.
յէխչիուր
«
այծեղջիւր
պտուղը»
։
ԵՂՍՈվԹԻ
«
ողորմութիւն».
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 87, որ և էջ 89 գրում է
ե–
սիռվթ։
ԵՂՏԻԻՐ
(
Հին ձևն է
եղտ ե ւր^ ր
Հլ. (յգ.
սեռ.
եղտերաց,
յետնաբար
եղտ իւյա ցի
«
ջր֊
բարրի մարդ, ճաՀիճ» Ես. լե. 7, Ոսկ. մ. ա.
2.
Ոսկ. գծ. նիւս. երգ. Սրգ. յուղ, գրուած է
նաև
աղտիւր
Ես. լե. 7 (ինչ ինչ ձեռագիրնե–
րում
)։
ՀՀԲ
աղտ
բառից։
Հիւնք.
եղջիւր
բա֊
ռից։
6
ս
^6, 6էւ
՜
ց. 35
ցեղակից է դնում
Fonds A.R.A.M