285
երթալ»
ևն. հայ բառի էլ նախնական
նշանակութիւնր,
դնում է «մի
տեղում
գտնուիլ», նաև իբր արմատակից
լեաոն
բառի, որ տե՛ս
վերը։—Այս
մեկնութիւնը
մերժում է Հիւբշ. 451։ Հիւնք. և
Բցէւ
՜
Ա–
եՅՈ>՛
Տ ճ 1, 209 լի
բառից։
Շէֆթէլօվից
8 8 29, 48
սանս.
ՈՈ1է6
«
վազել»։
Բշ–
ս6քՏ6Ո
1
<2
36, 341
և Հայ. դր. լեզ. 17
ալբան. Կ\&«էր», իբր հնխ.
գ1–
արմա­
տից,
ԳԻՌ.֊Ակն.
լ ն ի լ ,
ասլլի,
Վն.
Էլնել
(
կտ.
կտ),
Ջղ.
յ ե լ ն ե լ ,
Մկ.
ի լ ն ի լ ,
Ցղ.
էլնալ,
Ոզմ.
ր լ ն ի լ ,
Ռ.
րլնալ, ըլլալ,
Ախց. Խրբ. Կր.
ր լ լ ի լ ,
Պլ. Սեբ.
ըլլալ,
Հմշ.
ը լ լ ո ւ շ ,
Ասլ.
ըլ՛լ՛ալ,
Երև.
ը լ է լ ,
Սլմ.
ը լ ե լ ,
Մըդ.
ը|էլ,
Տփ.
ր լ ի լ , ը լ ո ւ մ է,
կ ո ւ լ ի ,
էլիլ է, չէ
է լ ի ,
Ագլ.
է՚լիլ,
Աչ.
րլալ,
ննխ.
րլալ, լալ,
Շմ.
իլիլ, իլա,
Հտ.
ի ն է լ ,
Գոր.
Ղրբ.
ի ն ի լ ,
Զթ–
֊
ը ՝ լ ։ — Լ ե ր
արմատը
պահած է միայն Ջղ–
փւրդ՚ալէլէնք Հ ո ր ո ա լ ե –
ւ է նք
«
որդեծնութիւն»
բառի
մէջ։ Հճ.
ն ո լ
«
լի֊
նիլ» (ըստ Թէրզեան, Ամէն, տարեց. 1924,
էջ 198)։
*
ԼԻ«>.ԱՐԵԱՆ
«
հրաշունչ քամի», մէկ անգամ
ունի քամիների
վրայ խօսող յետին մի գրու֊
թիւն. «Լիպարեան, որ հուր շնչէ ի Սանդա֊
րամետէ»
(
տե՛ս
Ալիշան,
Հին հաւատք,
էջ 67),
֊
Յն.
հրաբխային
կղզու անունից,
որ դտնւում է Սիկիլիս յ հիւսիսային
կողմը։
Ուղիղ մեկնեց Ալիշան, անդ։
*
ԼԻՊԻՐԻԱՅ
«
ազգ ջերման՝ որով ախտա­
ցեալն տապանայ
յոյժ ի ներքուստ»
Մխ.
հեր. 88.
—
ունի նորայր. Բառ. ֆր. 751 ա (\՚\–
Բ
^ Ո 6 )
է ի պ ի Ր ա յ
ձևով) իբրև
մհյ. բառ։
–3
ն.
Յսյէսօւօւ,
որ և
.
Լտաօօւօ.
«
մի տեսակ
ջերմ, 1\&քՀՇ
1
Ոէ6ՈՈ1է16Ոէ6յ>.
ւ՚ղեաչ է
*՝/,
Տ՛.–
1.07
X1)01»
ձևից
(/\.
Տէ1էա
թողնել,
լքանել–\– ^սր
հուր, տաքութիւն)։
Յունարէն բառից է և ա֊
րաբ.
Կ
^ - ֊ - ^ յ
.
ւքսէ՚^Յ՜։
Ուղիղ
մեկնեց
ՏշւճշԼ
Մխ.
հեր.
էջ 113,
ԼԻՍԵՌՆ, ն
հլ. (սեռ. լիսռան, լսռան, յգ.
լիսռոլնք,
լսռունք)
«
սրունքի՝ ոտքի՝ ողնա­
շարի ոսկոր»
Պղատ. տիմ.
150.
Յայսմ.
դեկտ. 23. Վրդն. պտմ. էջ 9. Միխ. ասոր,
ճառընտ. «իլի ծայրի
օղակր» Բռ. ստեփ.
լեհ. «սեռն, անուի առանցքր»
իբր ռմկ։ (Վեր­
ջին նշանակութիւնր՝
որ նՀԲ և ՋԲ նշանակում
են իբրև գւռ. բառ, կասկածելի
է։ Ունինք Երև.
լիսօո
«
կառքի առանցք»,
բայց այս բառը
անշուշտ ռուս.
թ Շ Շ Շ օ բ Յ
ձևն է, որ իր հերթին
վւոխառեալ է ֆրանս.
ք6ՏՏ01
՚
է
հոմանիշից)։
Այս բառից է
լիսեոնաճն.
(
նորագիւտ բառ)
Տաթև. հարց. 243 (ողնաշարի
համար է ա֊
սում)։
նՀԲ դնում է
սեոն
բառից,
իբր նրա
հոմանիշը, ԱձԽ, Խա.
Տէսճ.
էջ 131
իլ
և
սեոն
«
առանցք»
բառերից կազ­
մուած է համարում.
նշանակութեան
զարգացման
համար հմմտ. իտալ.
քստՕ
«
իլիկ»,
քստօ1օ
«
սրունքի ոսկոր»,
քստՕ
Ա6ւ1՛
Յ Տ Տ 6
«
սռնիի մէկ մասր», ռում.
քԱՏ
«
իլիկ և սռնի», ալբան,
հօտէ
«
իլիկ և
սռնի», նբգ. Տաոձշ\
«
իլիկ և առանցք,
սռնի»
։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ջղ.
փսեո,
Երև. Կր. Շմ.
լիսէո,
Հմշ.
լիսէր,
Խրբ.
լիսաո,
Խտջ.
նիսէո.
նշանակում են ճախարակի
մասերից
մէկը.
(
Երև. «ճախարակի
իլիկի գլխի կլոր կաշին»,
Խրբ. «շրջանակաձև
փայտ՝ որդտնւում է
ճախարակի ականջի կողքին՝ ճաղի վերի
մա­
սի վրայ և ծառայում է թելր բռնելու»,
Հմշ.
«
մատմանք
իլիկի տակ անցկացրած կապա­
րէ կամ ծանր փայտէ կոնաձև ծանրոցը, որ
ծա՛ռայում է ոլորումը
\
դիլրացնելու»)։
նոր
բառեր են
լիսեոնիկ
նբ. «ս ամ իքի վրայի
կլոր
երկաթը», Բլ. «ծնկան
գլխի ոսկորը.
1"
օէս16~>,
Բլ. «զան ա զան բաներ բարձրացնելու կամ ի֊
լեցնելու գործիք»,
լիսեոենի
Ղրբ. «մի տեսակ
տափակ
ընտիր խնձոր և նրա ծառը»,
լիսեո–
կեան
Տր. «մի տեսակ ընտիր տափակ տանձ,
սւճկ. տէյիրմէն արմուտի» (Ագոնց, Աշխարհ.
Ասիա, Ա. հտ. էջ 382)։
*
ԼԻՎՐ
«
մի տեսակ
դրամ, որ Ասորիքի
ֆրանկների մօտ էլ գործածական էր» Ան­
սիզք 61։
–
=Ֆրանս.
1
ւ
\
քք6
«
հին եւրոպական գրամ է,
որ յետոյ փոխանակոլեց
ֆրանկով»։
Ուղիղ մեկնեց նախ Անսիզքի հրատա­
րակիչը, էջ 60։
"
ԼԻՏՐ, Ր
հլ. (լտեր, լտերց)
«
մի տեսակ
չափ է» (ըստ Շիր. 12 ունկի էր, որ
համաձայն
Fonds A.R.A.M