ԼԻԱ
280
ԼԻԻ՝
ձևեր են Ախց. Կր. Սեբ.
լլէլ,
Հմշ.
լլուշ,
Արբ.
լլալ,
Ալշ.
լլնել,
Ալշ. Բլ. Մշ.
քրլնալ,
Ննխ.
լնէլ, րլէլ, ալէլ,
Սվ.
րլլուլ ( < լ ւ լ ն ա լ < ի լ ր –
ն ո լ
Ս>
տ
Իգ– աԿ
(
Կ
տ
–
ա\՝)>
Հ ճ
՚
Կ՝~–Ղ
(
<ՀԼւ\ռդ)։
—
նոր բառեր են Պլ. Ռ.
լման
«
ամ­
բողջ», Սչ.
լման
«
ճշմարիտ»,
լմանոլթիւն
«
իրաւունք»։
(
Կազմուած
է
լի
արմատից՝
֊
մ ա ն
մասնիկով, պէտք չէ շփոթել
նման
բա֊
,.
ի հետ), Խրբ. Պլ.
լէցունց,
լէցուն,
Ռ.
լ է –
ցունց,
Ակն.
լէցիւն,
Ասլ.
լէցիւնց, լէցիւ*.
(՜-
անկ
մասնիկի
համար
հմմտ.
խորունկդ.
Ասլ. Պլ.
լրմրնցրնէլ, լըմրննալ,
Սչ.
լ րմրն ց ր –
նել
(3
վանկ), Ոզմ. Սչ.
լրմընալ ք < լ մ ա ն
ձևից),
րլորդ
Սվ.,
լցկռւն, լցուկ, լցման, լ ո ց ­
ման,
լքցուիլ, լքցոտել,
լիցք
(
Սչ.
լիցդ՛
«
տոլմա»),
լիցուեյից, փորլից։
ԼԻԱԿՏԷ.
նորա գիւտ անստոյգ
ր ա ռ, որ մէկ
անգամ գտնում եմ գործածուած
Լծ. կոչ. էջ
177
Հ(Եսկ առաք ելոյն
զեր եք
թուո յգ խոր­
հուրդք յորժամ առ Աողոսացիսն զլիակտէ յա֊
ղօթս առնէր ա սելով, զձեր շունչ և հոգի և
միտք անարատ պահեսցէ ի գալուստ Տե
ա ֊
ռրն)). —արդեօք յատուկ
անո՞ւնն
է. Կ ո դո սա֊
ցոց
թղթում
չկայ
ւ\*1
ոլա
ծ
«
շունչ, հոգի և
մ իտք))։
"
ԼԻԲԱՆՈՆ
«
մի տեսակ կնդրուկ՝ որ լիբա­
նոս ծառի խէժն է», նէեմ. ժդ. 5, 9. երկուսն
էլ եզ. հյց. (աային
զմաննայն և
զլիբանոն),
դրուած է նաև
լէբանան, լիբանօն, լիբանան
Վրք. և վկ. Ա. 657,
= 3ն. ՝/.՝Փ&.՝;0՝յ ձևից տառադարձուած, որ
եզ. հայցականն է ՝1
.
ւֆօ
.՝)0
գ
հոմանիշի, այս
բառն էլ փոխառեալ է երր.
Ո յ 1 ^ ^ Տ
Խ ե օ Ո Յ
«
խունկ»
բառից, հմմտ, արաբ.
1
ս–
ե՚ՅՈ
«
խունկ», ասոր.
^^Տ»
1
եսոէՅ,
ա՛սուր.
1
սեՅՈԱ,
(
սեմական
արմատն է
1
Եո
«
սպիտակ»)։
—
Հիւբշ. 352։
ՀՀԲ և նՀԲ դրին երր։
"
ԼԻԲԱՆՈՍ
«
կնդրուկի ծառ» Ովս. ժդ. 6.
Միս. խչ. (Բազմ. 1911, 261 բ), որ և
լիրան
Կոչ. 404 (Զի բոյն շինէ իւր ի չիբան փայտէ
և ի զմուռս փայտէ),
լիբանան
Վրք. և վկ.
Բ. 120։
= 3ն.
)
ձխւօ–.^ որ ծագում է երր.
յ Ս 2 ^
1
ՑեՅՈՕՈ
հոմանիշից, այս բառր
բուն նշա­
նակում է «սպիտակ» և Լիբանան լեռան ա֊
նունն է. որից յետոյ
անցել է նշանակելու
նոյն լեռան վրայ աճող խնկաբեր ծառը.—
յոյնից է փոխառեալ նաև հսլ. ռուս.
յ ա Տ Յ Տ
՚
ե
«
կնդրուկ».
հմմտ. վերր
լիբանոն»—
Հիւբշ.
352։
ՀՀԲ և նՀԲ դնում են
եբրայեցերէնից։
*
ԼԻԲԱՆՈ՚ԼԻՏ
կ
ա
մ
ԼԻԲԱՆՈՎՏԱՆ
«
մի տե֊
սակ անուշահոտ
բոյս» Ամիրտ. ունի
միայն
ՀԲուս.
<§>
911,
զարմանալի է որ Բառ. երեմ,
ևս յիշում է այս բառր՝ երկրորդ ձևով և «ան֊
դինճան»
նշանակութեամբ
(
էջ 132). իմա
անցուաան։
= 3ն.
/.
էՅյ.7սյ–է;
«
խնկենի,
ԱեՅՈՕէւՏ,
ւ՜օւ՜ՈՅոա.),
/.
ւՑշ
^ա
-
օ;
(
հյց–
&
էք>ՅՈ
»
<ո
*
ծ»
«
լի­
բանոս ծառի խունկը». կազմուած է ճւ^7.՝)0
բառից (տես
նախորդները)։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲ ուս։
*
ԼԻԲԱՆՈվՏՈՆ
«
խնկաման».
նորագիւտ
բառ, որ երկու անգամ գործածում է նորա֊
գիւտ Յայտ. ը. 3, 5։
= 3ն.
/\(.
ՅՅ;՝/Ա
)"6;
բառի հայցականից
տա֊
ռադարձոլած. նշանակում է «կնդրուկի
ծառ.
կնդրկենի, խնկենի. 2. կնդրուկ. 3. խնկա­
ման»։
Գտաւ ու մեկնեց նորագիւտ բառս Ֆ.
Մուրատ, Յայտ. յովհ. էջ 184։
"
ԼԻԲԵՌՆԵԱՅ
(
այլ ընթերց.
լ ի բ ե ո ն ա յ ;
«
մի
տեսակ նաւ» Պտմ. աղէքս. 34. ուրիշ վկայու­
թիւն
չկայ։
= 3ն.
ճւխրՅ., որ յոգնակին է
)
ձխթՕ՝)
=
/,
ւՅ՚յ0707
բառի, նշանակում է «մի տեսակ
թեթևակազմ արագասահ
նաւ»
(՜
Տօբհօշ1շՏ,
էջ 714). նոյն է նաև լտ.
1
ւես1
՜
ՈՅ,
1
ւես1՜ա03,
ֆրանս.
1
ւեԱէ՚Ո6
նոյն
նշ. ծագում են Լի֊
բուրնացոց
ազդի անունից, որոնց յս/տուկ էր
սոյն նաւը։ (Լիբուրնիա գալառր գտնւում էր
Ւստրիոյ և Ղ՚ալմ ա ցիո յ միջև)։—Հիւբշ.
352՛
Լ ստ ՋԲ և ԱԲ բառ յն։ — Սւղիղ համե­
մատութիւնը տուաւ նախ Տաշեան. Ու­
սումն,
ստոյն
Կ ա լի սթեն ե այ, էջ 207;
"
ԼԻԲԻՏՈՆ
(
գրուած նաև
ղեբիտոն.
վրիպակ
է
| ի բ իմն ,
որ յառաջացած
է երկաթագիր
մ
և
տ
տառերի նման ութիւն ից) «նախնի
մ են ա-
կեացներին
յատուկ մի տեսակ
վերարկու»
Վրք. հց. Ա. 232, 714—5, Բ. 63, 78, 464,
484,
ուրիշ օրինակ
չկայ։
Fonds A.R.A.M