թերալից 9–.
մակ. դ. 5.
գիջալից
Մծբ.
գանա­
լից
Բ. մակ. գ. 38. Ագաթ. Ոսկ. մ. ա. 9.
Սերեր,
եռանդնալից
Եւս. պամ.
թարախալից
Ոսկ. մ. բ. 3.
խոտալից
Ոսկ. ես.
ծխալից
Եփր.
ել.
կարգալից
Ոսկ. ես.
թշնամանալից
Իմ.
օ՝է, 7.
ժանգալից
Մծբ.
բովանդակալից
(
նո֊
րակերտ)
լքւր, ի
հլ. «լրումն, բովանդակու­
թիւն» Սղ. իգ. 1. Երեմ. ը. 16, Ոսկ. յհ. բ. 34.
"
ՐԻՑ
1
Ւ
Րա ր
կ ա ն ե լ
«
խրամր՝ փոսր՝ ձորր
լրց֊
նելով բարձրացնել»
Եւս. քր, ա. 175. Կիր. էջ
50.
լրութիւն
«
ամբողջութիւն»
ՍԳր. «յագուրդ,
առատօրէն
ուտելով կշտանալր» Առակ. իդ.
15.
Կող. բ. 23. «աւարտումն»
Եզեկ. ե. 2.
«
համօրէն
բազմութիւն» Ոսկ.յհ. ա. 13.
լ ը –
րումն
ՍԳր.
լրանալ
Բրս. մրկ,
լրիւ
ՍԳր.
Ոսկ,
ծայրալիր
Եղիշ,
բերանալիր
Ես. թ. 12.
Եզեկ. իա. 22. Կորիւն,
բռնալիր
Մրկ. է. 3.
օորալիր
Ես. լ. 28.
պաստառալիր
Առակ. է.
16.
այստեղ է պատկանում նաև
քարինս լրի
(
տե ս իմ Հայ. նոր բառեր մնաց, դրոց մէջ,
էջ 15)։
= Բնիկ հայ բառ՝
հնխ.
բ1(2–
արմատից.
հմ մտ. սանս.
բւ՜Ձ,
թ–բ–ճ1,
թյ՜ոՅէւ,
թքոօէւ
"1
ց
նե
Ի
յ
ա
Գ
ե
9
նե
ի
ճոխացնել, լիացնել»,
թԱՐ–
ՈՅ–,
բւ
՚
ՅՈՁ–
«
լի», հպրս.
թՅՈւ–
«
շատ», զնդ.
Բ^ «լցնել»,
թՅքՅՕՅ
«
լի»,
թՕնՄԱ–
«
շատ»,
քքՅՈՅ
«
լրութիւն»,
պ՚հլ. պրս. քրդ. աֆղան,
բելուճ.
յ-Լ բա,
զազա
բԱ\1
«
լի»,
հին֊
դուստ.
բատւ
«
լի», գնչ.
բ շ ւ
՚
ս Օ
«
լի»,
թ 6 ք Յ
\ ՚ 3
«
լցնել», բոշա բՕՀ,
բ
՚
ՕՀ «լի», յն. ^՜/^Օ-ղՀ,
«
լի»,
7
էւլւ–1էճ7)ւււ
«
լնուլ» (կար.
1
է^7)0.տ), յէ)–7
)
բ6ա
«
լցնել, լրացնել»,
7
է
,.
տա;
«
լի»,
էօճսՀ
«
շատ»,
հոմեր.
–).&1
օ;
«
լի», լա.
բ1շոստ
«
լի»,
բ\շ1՝՚1–զԱՇ «մեծամ ասնոլթիւնր»,
թ1ք0
«
լրց֊
նել»,
6
ճ
–
բ16–ՈԱ–ոէ
«
լնուն»,
հիռլ. ՝\\ «շատ»,
1.3
«
շատերը»,
1
ՅՈ
«
լի»,
11
ՈՁԱՈ
«
լնում»,
1
օ–
ա
«
բաւական»,
կիմր.
\
Խ)
V «ամբողջ,
բոլո֊
բովին»,
113
ա6Ր
«
շատ», հիսլ– ք
\
շ
՝
Ա1 «շատ»,
գոթ. հբգ.
քIIԱ
«
շատ», գերմ.
քս116Ո
«
լցնել»,
«
շատ»,
Vօ11
«
լի»,
լի թ • բձՈՅւՏ,,
թԱսՏ
«
լի»,
հպրուս.
թԱոՅՈ
«
բոլորովին»,
հսլ.
բ1ւ1ՈԱ,
ռուս.
Ո0.790, Ո0
.1
»
եա
«
լի», ալբան.
թ1՚օէ
«
լի» ևն
( ՝
^ Յ
1
Ճ 6
592, 8
օ
.
ՏՅՇզ
783,
795, 1
քՅսէաՅՈՈ 218, ՒԽւ
-
Ո
§ 294
ևն,
Բօ–
Խէպ
2, 63—65,
ՒձՐՈ0Աէ
–
^6ւ116է 743):
Այս
բոլորի
հնխ. արմատներն
Էին
բշ1, թօ1, թ|,
երկավանկ
բ61շ–, թ1օ՜–
«
լցնել,
լնուլ»։ Մեր բա­
ռը ծ\ագոլմ
Է
ստորին ձայնդարձի
բ1շ
^0–
ձևից՛
(
^>հոմեր.
ՈՃՀԼՕՀ
«
լի»), բ նախաձայնի սո֊
վորական անկումով, որ տեղի
Է
ունեցել նաև
ուրիշ լեզուներում,
ինչ. հիռլ.
Ա, 1ւՅ,
17
Ո31էՈ,
կիմր.
\
Խ)/Հ,
ինչպէս նաև սպան.
1 1 6
Ո 0
«
լի»,
1
.6
ՈՅՐ
«
լնուլ», որոնք ճիշտ մեր աստիճանին
են հասած։
Մասնիկների
կողմից հայ բա֊
ռերին համապատասխան
են յն.
1
Հճ՜ղ՚յ՜ղՀ,
լտ. բ\շՈ1Տ, կիմր. \Խ)/է = հյ.
լ ի Ր ,
զնդ.
թ9–
ՐՅՈՅ,
սանս,
բՐՅյւՅ–,
լտ, բ
\\
ՈԱՏ
–
հյ.
լնուլ
ևն։ Հնխ. միւս արմատաձևերի
ածանցներն
են հայերէն՛ի մէջ՝
յ ղ ի , յւճլաԼ, հոյլ,
տե՛ս նաև
հեղուլ, հալել, ողողել։—
Հիւբշ. 452։
Առաջին
ուղիղ
համեմատութիւնները
տուաւ ՆՀԲ, յետոյ
Բշէտւ
՜
ւ՜Ո.
29,
\\
ք.Ո–
(
Յ.ՏՇՈ.
17,
Օօտ
(
±6
68, 141,
Քօէէւօհ.
2 0
^ 0 1850, 355, 108,
Ճ Ո Շ Յ
81, 361,
Լ Յ & . Ս^ՏՕ
-
հ. 268—9,
ա\Խ
Տ ^ ճ ^
38, 589,
մստէ. 26Ոճտբ.
193,
Տէրվ. Մա.
սիս 1881
մ ա յ" 5 և Նախալ. 92 ևն։
Մորթման
շ ւ ա օ 26, 492
բևեռ,
ափ՛,
1
ւ6,
502
11
Ա6
«
լի»։
Հիւնք.
յղի
բառից։
ԳԻՌ.–Ագլ.
լ ի ,
Վն.
իլին
(
հին
ի լի
ձևից,
նախդիրի
ձուլմամբ),
Ալշ. Մ շ.
լիգ,
Ախց.
Գոր. Երև. Կր. Հմշ. Տփ.
լիքր,
Ջղ.
լիքն,
Սլմ.
լ ի , լինքտր,
Աչ.
լինքր,
Մրղ.
լ ի ՚ ն ք
՚
ա ,
Մկ.
լիկ,
Շմ.
լ ի ՚ գ ՚ ն ի ,
Ոզմ.
լէգն,
Ղրբ.
լ ի ՚ գ ր ,
լ ի ՚ յ ն ը ,
ննխ. Պլ.
իլինք,
Սեբ.
իլլիք,
Զթ.
ի լ ֊
լէնքր,
Տիգ.
ըլլինք.
(
այս բոլորր ձևացած են
լի
արմատից՝
ք
կամ
ք ն , ն ք
ածանցիչների
յաւելմամբ, իբր
լիք, լիքն, լինք,
որոնցից՝
ք
ձայնր կակղելով յառաջացած
են միւս ձևերր,
ոմանք էլ ունին թէ՛ նախդիրր և թէ ածան֊
ցիչներր
միասին)։
֊
Լի անա լ
ձևից է կազմու­
ած Պլ,
լէնալ ( ի ա > ե )
և
ի
նախդիրով՝ Սեր.
իլլէնալ
«
լցուիլ»։
—
Լից
արմատականից
են
յառաջանում
Սլմ. Վն.
լցել,
Մրղ.
լցէլ,
Մկ.
|ցիլ,
Ագլ.
լցցիլ,
Զթ.
1
Ր՝ցՎ
ո
՝1՛
Սչ.
լրցրնել,
Ակն.
լըցրնիլ,
Ջղ.
լըցցրնե՝լ,
Գոր.Ղրբ–
լըս–
նէլ,
Շմ.
լիւցիւնիլ,
Պ լ.
լէցունէլ,
Ռ.
լէցընէլ,
Հճ.
լացնել,
Խրբ.
լէցրնիլ,
Ասլ.
ւէցթնէ՝լ
(
վերջին
հինդ ձևերր
ազդուած
լենալ
բայի
ձայնաւորից).–
—
լիք
ձևիցն են Տվւ.
լքցնիլ,
Մշ.
լքծուն,
ննխ.
իլինքցնէլ։ —
Ուրիշ բայա–
Fonds A.R.A.M