ԼԵԶ
Բ՛ուոց իբ. 4.
լիզաջինջ առնել
Եւս. պտմ. թ.
8.
Յհ.
կթ.
սրանց նախաւոր
ձևերն են
*
լ է ց
0
լ ,
*
լէզոլլ, *լէզանել, *լէզաջինջ.
բուն արմատր՝
լէէլ
գտնւում է նորակերտ
պնակալէզ
բառի
մէջ։ Արմատի երկրորդ ձևն է Հ-գ, ՛՜րից կազ­
մուած են
լեզուլ
Ղկ–
ժզ. 21. Մծբ. Խոր. և
թերևս
առլեզ, յա ր ա լ եզ
բառերր։
(
Հիւբշման
կարծում է որ այս ձևր
լեզու
բառի
վրայից
կազմուած նոր ձև է. հմմտ. մանաւանդ
լ ե զ ­
վել
տարօրինակ
ձևր՝ որ ունի
Յայսմ, հոկ.
11)։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
161
§՚Ո–
(
ստորին
ձայնդարձը
1
ւ § հ – )
արմատից, հմմտ. սանս.
Ահ, ԱՈՅԱ, 16մհւ, ո հ , ո ո Ձ ո է ւ , ւ
՚
շճհւ,
զնդ.
Ր362-,
XII–,
պհլ.
ԱտէՅՈ,
պրս.
11
Տ -
էՅՈ,
ներկ.
ք
– * * – *
յ
1
&
Տ31Ո,
յն.
/.
Տէ
/
Ա),
ճէ՚Հ
^ՏԱՕ),
լատ.
\\
ո§0,
դոթ.
01
–1
Յ
1
§
ՕՈ,
անգլսք.
11
ՇՇ13Ո,
հբգ.
1&
շշհօո,
գերմ.
Խշեօո,
անգլ.
1
ւշ1<
(
գերմանականից
փոխառութեամբ
իտալ.
1
քԸ03է6,
ֆրանս.
16
շհ61՜) ,
հսլ–
Ա23էէ,
1
ւ23,
ռուս.
յ ւ « 3 3 1 ե ,
լիթ.
1632
էւ, 1621Ա,
լեթ.
1
Յ
12
Ա,
հիռլ. \կա,
կիմր.
11
^ 3 ^ ,
բըրտ.
1
շՅէ
ևն, բոլորն էլ «լիզել» նշանակութեամբ
(՝
Հ12ւ\–
ճ6 432,
ՑօւտՅՕգ
568,
Ց Ը ՚ - Ո Շ Խ
^ 726,
1
Հճոէ–
Ո 1 3 Ո Ո
155,
ա ս §6 297,
ՒԽւ
՜
Ո
§
954,
Բ Օ Խ Ր –
Ո>՚ 2, 400,
ԸւՈ0Աէ–^6ւ116է
523)։
Արմատր
կայ նա և
Տ
յաւելուածով, հմմտ. հիսլ.
տ16ւ1սՅ
«
լիզել», մբգ.
տԽշեՇՈ,
գերմ.
Տ0հ1&շ1
<6Ո
«
ու­
տելու մէջ բծախնդրութիւն
անել» ևն։ Հյ.
լէզ
ծագում է հնխ. \շ՚1§՝հ (>չն.
/.
տւ՜Հա)
ձձ֊
լից, իսկ ածանցական
լիզանել
բայի
֊
ա ն –
յօ֊
դր գտնում ենք յն. ճ՚.՜չ
–՝
յ
––
ձւօ ձևի մէջ. այս­
պէս նաև լա.
1
ա§օ, Սւա։—
Հիւբշ– 452։
Ուղիղ մեկնութիւնր տուաւ նախ ՆՀԲ,
յետոյ
թ
6
է6ՈՈ.
23, 37
(
իսկ էջ 74 համե­
մատում է և
լ ա կ ե յի
Ցծէէւշհ.
2 0 / \ 1 0
1850, 355,
ա\\Հ.
Տ ա ձ ա 38, 580,
Պատկ. Փորձ 1880 մարտ, էջ 87, Տէրվ.
Նախալ. 103 ևն։ Հիւնք.
լեզու
բառից։
Արմատի զանազան
ձևերի վրայ րնդար­
ձակ խօսում է
^ Տ Լ
16,
239֊
242։
Պ ատահական
նմանութիւն
ունի ա֊
րաբ.
1
Յհտ
«
լիղել» (Կամ ուս, Բ.
288)։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Հճ. Մշ. Ջղ.
փզել,
Ախց. Երև.
Կր–
փդէլ,
Զթ. Շմ. Ոզմ.
լիզիլ,
Հմշ.
փզուշ,
2
7
8
^
^
^
Սլմ. Սչ.
լզել,
Մրղ. Ննխ. Պ լ. Ռ. Սեբ.
լզէլ.
Տիգ–
լըգէլ,
Ա֊-լ.
լզէ՛լ,
Ակն. Խրբ. Տփ.
լզիլ,
Մկ.
լէզիլ,
Ագլ.
լ է ՚ զ ի լ , լ է ՚ յ զ ի ի
Գոր.
Ղրբ–
լի՝ւ–
զիլ։
Նոր ձևեր են
լիզ տալ
Ղզ–,
լի
լ0
ւ
տ
ա
լ
Ղրբ–
«
լիզել»,
լիզլիզատել,
լիզմիզել,
լզվռտել,
լղվտել, լզվտուիլ, լզվռտկել,
որոնք սաստ­
կական կամ յաճախական
ձևեր են։ — Նոյն
արմատից է երևում նաև Պ լ.
լ էզ
«
ջուրր եր­
կար մնալուց յառաջացած
լորձնային
նիւթ»;
ՓՈԽ. — Վրաց.
շոյ)%3
0
1
^Փ1Ւ
"
թ
ու
Ք> շո­
ղիք»;
ՈԷՆ0Տ0Ֆ0ՆՈՍ
«
մի տեսակ կենդանի», նո֊
րազիւտ բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ
գործածուած
Գիրք առաք, էջ 553 ա.
«
Առիւ֊
ծրն... երկնչի ի կենդանւոյն
ինչ, որ կոչի լէ֊
,
նօտօֆօնոս,
ղորոյ մազն եթէ կլանիցէ
առիւ֊
ծըն
նոյն ժամայն մեռանի»; Պէտք է ուղղել
լէօնտօֆօնոս.
խրբ
== յն. ԼՏ0՝)~Դ–՚Տ0՝ՈՀ «մի տեսակ
ճճի, որ
թունաւորում է առիւծն»
(
բուն
նշանակութիւ–
նրն է «առիւծասպան»։
—
Աճ.
֊
ք ԷԻ,
ո
հլ. «լցուած»
ԱԳր. «անպակա ս,
լրիւ, ամբողջ»
Հռութ. ա. 21. Ա. մակ.
ժբ.
9.
որից
լի կատարեալ
Աղ. հր. 10. Եւս. պտմ.
լի առնել
«
լցնել»
Գ. մակ. զ. 15. Ագաթ,
լիա­
բերան
Եփր. ա. թգ.
լիաձիզ
Սղ. ի). 9. Ոսկ.
ես.
լիազիրկ
Ոսկ. ես.
լիակատար
Եւագր.
լիամագիլ
Եզեկ. ժէ. 3.
լինւլի
Կոչ. Եւս. պտմ.
լիուլի
Եփր. կող. Ոսկ. Եւս. պտմ.
լիութիւն
ՍԳր.
լիանալ
(
որից գւռ.
լենալն
Յհ. իմ. եկեղ.
լիացուցանել
(
որից գւռ,
լեցնել)
Ոսկ. յհ. ա.
26.
նենգալի
Մծբ.
պաստառալի
Մծբ.
պտղա–
|ի
Եփր. ծն.
գանալի
ճ՛առընտ.
դառնալի
Մծբ.
Յհ. կթ.
թիւնալի
ճառընտ. այստեղ է պատ­
կանում նաև
լման
«
ամբողջ, ի լի» Մեծոփ.
Տօնաց. Տաթև. ամ. 318 գաւառական ձևր,
որից ածանցուած է
լմնել
«
կատարել, գոր­
ծադրել» Վրդն. պտմ. տպ. Վենետ. էջ 158
(֊
էմ.
էջ 208)։ Նոր բառեր են
լիազօր, լիա–
զօրագիր, լիազօրութիւն, լիազօրել, |իաթո–
շակ, լիաթոք,
լ ի ա յ ո յ ս ,
լիաշոգի, լիասիրտ,
սւրկածափ, արնաւրայի
ևն։ Արմատր ներկա­
յանում է նաև հետևեալ
ձևերով.
—
լ ն ո ւ լ
«
լցնել»
ՍԳր. Ոսկ. կոչ. = փխ.
*
լինոլլ, լ ի ց ,
ո–
է՛ից
լ ց
ո լ
9
ա ն ե
1
ՍԳր–
լցիչ
Վեցօր.
հացալից
Երեմ. խդ. 17.
Ղկ–
֊՛
ե. 17.
ք Ր ա լ ի ց
Ես. ծը. 11.
Fonds A.R.A.M