276
ԼԵՍ
ԼԵՊ
նշանակութեան
տարբերութեան
պատ֊
ճառաս Մառ,նԼձԱ
1911, 144
նուն րնդ
.
լերկ
(
շ դարձած
I՝), լազ.
1
օտէօՈ1
«
ո–
ղորկ, հարթ», որոնց վրայ
51
Յ
.
II.
.71
ա.
1
270
աւելացնում է բասկ.
1
շ
§ԱՈ
«
սա­
հուն, հարթ»,
161
՜
Յէ26Ո
«
հարթել»։ Վա֊
փանցեան
3 8 0
23,357
յառաջացած
լերկ
բառից, ինչպէս է
կսւրկաււ>կաշ­
կառ։ Բշէշւ՜տտօո, ճոտշհ
.6
ս. ճաւ. Տէսճ.
91
կ
մասնիկով
լես-ալ
բայից, իբր հնխ.
1
շե՚Ա0–>լեշ–կ
(
տե՛ս
լեսսւլ^յ
Պատա­
հական նմանութիւն
ունին հբգ.
1
օտ1ս,
գերմ.
10
ՏՇհ6,
լեհ. չեխ.
\
ՇՏ
«
մի տեսակ
բարակ կարմիր կաշի» (ԸշՈՂՇճՇէ
702),
արաբ,
^ յ ^ - ^ յ
1
Յ
(
|
Տ
«
շատ հնացած
չոր
տիկ» (Կամ ուս, թրք. թրգմ. Բ. 350)։
ԳԻՌ.— Ալշ.
վրշկ
«
միս՝ որի մէջ ծամ ու ջիղ
շատ կայ»,
—
Բ^Օ
1
Ձ,
Բառ. հայոց
1633,
էջ
154
լաշքմիս
«
նիհար ու ջղոտ միս», Ջղ.
լ ե ն –
քրշ
«
նիհար
անիւղ միս».— նաև Երև.
|Է1շ
«
հորթի տիկ՝ մէջր կուպր չքսած, որով քաղ­
ցու են կրում», Վն.
լակաշ
«
հին, մաշած ու
պատռած
կօշիկ».— առաջին երեքը կարելի է
կցել
լեշկ
բառի հետ. բայց վերջին
երկուսը
թւում է թէ ծագում ենարաբ.
1
յւգՏ
ձևից։
ԼԵՊԵՇՏԻ
«
լպիրշ, լիրբ, աներես» ՛Կոնն, էջ
72 «
Այր ոմն Թերսիտէս, որ էր կաղ և խեդ
աչօք, կորովի և լեպեշտի, լերկ և սրագլուխ
և յառաջախօս»
(
այլ ձ.
լսյեշսփ, ղեսլեշտի)։
11
լրիշ օրինակ
չկայ։
ԱԵՊԻԴՈՔԱՂԿՈՍ
«
պղնձի փշրանք» Բժշ.
(
որ ականջի մէջ աճած մսի իբր դեղ է առա­
ջարկում)։
֊
Յ ն , ճտ.անե՝ԼՕ
.
Ճ
%
ՀՕ
նոյն նշ։
Բժշկարանում
իրարից անջատ գրուած
լինելով
լեպեդիս, քաղկա,
ՀԲուս. § 904
դնում է
լեպեդիս
«
նոլարտուկ
բոյսր» =
լտ.
16
բւա
՝
Աա
7
և§ 3126
քաղկու
«
ան­
ծանօթ մի բոյս»։
Վերի ձևով ճշտեց ու
մեկնեց
նորայր ՀԱ 1921, 233 և 1926,
էջ 69։
*
ԼԵՊՌ
«
բորոտութիւն»,
առանձին գործա­
ծուած չէ. սրանից
ունինք
լեպոոտ
«
բորոտ»,
նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ գտնում եմ
գործածուած
էծ. նար. ձէ. «Զբորոտն ասէ՝ որ
կէտ կէտ լինի, նա զոր պիսակոտ և լեպռոտ
աս են»։
֊
Յ ն .
Ճտ7103է
«
բորոտութիւն»,
որից և ֆը֊
րանս.
1
շբ16,
լա.
Խբւ՜Ձ,
անգլ.
1
տբ1՜ՕՏ^
ևն։ —
Աճ.
+ ԼԵՍ,
որից
լեսոլլ
(
կտ.
լեսի,
հրմ.
լ ե ՚ ս ^
«
մանրել,
փշրել, փոշի դարձնել» Թուոց, ժա.
8,
Բ. թագ. իբ. 43. Մադ, «ճզմել»
Վրք. հց.
լեսած
«
ծեծած, մանրած»
ԱԲ.
լեսան
«
վրան
բան լոսելու քար» Առաք. պտմ. 457. այս ար­
մատի ձայնդարձն է
լոս,
որ հնից աւանդուած
չէ, այլ կայ միայն յետնաբար,
ինչ.
լոսել
(
մի կարծր նիւթ ծեծելով փոշիացնել» Առաք,
պտմ. 454. Բառ. երեմ. 287.
լոսիլ
«
փշրուիլ,
կտոր կտոր լինել» Ամբ. պտմ. էջ 77։
֊֊
Բնիկ
հայ բառ հնխ.
գԽ1Հ–, զ1օ1Հ–
ար­
մատից, որէ
զ1շւ1է՚–
«
ցաւացնելու չափ սեղ­
մել, ճնշել, ճզմել»։ Ժառանգներր
գտնւում են
միայն հնդիկ և բալթիկ֊սլաւական
լեզուների
մէջ. հմմտ. սանս.
ե1ւց–,
\
$$ոՀՃ
«
տանջել,
չարչարել, նեղել, ճնշել»,
եԱւյ
^Յէշ
«
նեղուիլ,
ցաւիլ»,
1
<1քԸՅ–
«
ցաւ,
նեղութիւն»,
ՏՁ-ևԱ^՜
«
չարչարել,
նեղել, ճզմելով ջարդել,
ճմլել»,
լիթ.
ե1ւ»6
«
խեցգետնի ճանկեր», հսլ. \ձ^ձ&
«
ունելիք, աքցան»,
1
<1 էՏէ1է1
«
ճնշել,
սեղմել»,
ՏՏ–է1Ե
՚
ՏէՅէ1Տ§
«
չարչարուիլ»,
ռուս. ճ\&ճՈ)ձ
«
խեցգետնի
ճան կեր» ,\ճշտէ1էհ «սեղմել,
ճրն–
շել», չեխ.
Տ –ե16ՏՈ0Աէ1
«
սեղմել
(
շրթունքնե–
րր, ատամներր),
ատամներով
բզկտել»,
ուկր.
1
;11
Տ01
«
աքցան», լեհ.
է 1 շ Տ ՚ Ո 1 Շ ՛
«
կռել,
կողոպտել»,
ռուս. գւռ.
1
Շ716Ըա
«
սեղմել,
(7
ւ՚Յսէո13ՈՈ 137,
861–
Ո61<6ք
516—7,
ԲօԽւ
-
–
516—7,
Բօեօա^
1, 492)։–
Աճ.
Լ Յ
^ .
Սւ՜§6ՏԺւ.
1010
լտ.
1
ՅՇ
6
Ր
31՜
Ը
«
խորտակել, պատռել
ևն»։
նոյն, յ\էէՈ.
Տէսձ. §920 աւելացնում
Է նաև յն.
).0.*.5
րօ–,
ճռ%ւզ «պատառուածք, պատ­
ռած կտոր», բայց երկուսի
Էլ
նոյնութիւ֊
նր մերժում Է։ Հիլնք. յն. ճտ0.1՝)Ա)
«
լե–
սուլ», ճա՝է31Հ, «լեսուլն»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ բռ. 174 պհլ.
1
ւտէՅՈ,
պրս.
1
1
տ֊
էՅՈ
«
լիզեի
մանրել»։
ԲշէՇ1՜ՏՏՕՈ,
Խ.
Ա.
Խա.
Տէսմ.
91
հսլ. և ռուս.
յ ա Շ Ո >
«
տերև,
թերթ»,
լիթ.
1
Յ 1 Տ
2 ՚
Ճ Յ Տ
«
տերև,
թերթ»,
հպրուս.
1 3
'
Տ ^Յ Տ
«
գիրք»,— սանս.
ԱօՅէւ,
ք1<յՅէ1
«
քաշել, խլել, խորտակել»,
Fonds A.R.A.M