ԼԵ՛Լ
275
ԼԵՇ
կուրն այն, որ լինի վասն կերակրելոյ
զհա­
սարակութիւնն.
3.
իսկրստ մեկնելոյ
Շահի֊
տի բանաստեղծին՝
նշանակէ քաքար,
թրք.
պ ի շ ի ,
և է սա հռլակեալ
իմն ի մէշ Թուրքաց,
զոր ի մէշ իւղոյ ի տապակի եփեալ ի գիշերս
տօնից իւրեանց, բաշխեն վասն հոգւոց մե­
ռելոց, զոր
տ ի պ լ է
ևս կոլեն։ Եւ գիտելի է զի
թուրքական բառս
լ ա լ ա ն ղ ի ՝
է աղաւաղեալ
ի
բառէն
\&\
Յ.Ոք»
(
ԳԳ)։ Հայերէնին
յարմար է
երրորդ նշանակութիւնր
(
քաքար,
պէօրէք),
որի հետ նոյն են թրք.
*–*
Տ՝–՚՝–>
1
Ձ
1
Ձ Ո § Ձ
«
իւղի մէջ եփուած ջրոտ խմոր»
(
Աբիկեան,
Բառ. տճ. էջ 497), վրաց.
ՏՏյՁՏՍՕ^Յ" Լ
ռ
~
լ ե ն ղ ո
«
իւղի մէջ տապակած
կլոր
խմորեղէն»
(9
ուբ.2 647),֊
Աճ.
Վերի մեկնութիւնս հրատարակուած է
նախ
^ Տ Լ 15, 242։
Պատահական
նմա֊
նութիւն
ունի
յն. Ճպ3.՝/0՝է «թերթերով
կարկանդակ»։
Լ Ե Ղ Ի
( ֊
ղւոյ,
֊
ղեալ)
«
լեարդի
լեղին» ՍԳր.
Ագաթ, «դառն» Ոսկիփ. գրուած
Է նաև
ղ ե ղ ի
(
այսպէս
օր. կրկնագիր Ագաթ. Յուշարձ. էջ
107,
Եփր. ղևտ, էջ 214),
լ ե ղ ՝
որ բուն արմա֊
տական ձևն է, և որից կազմուած
են
լ ե ղ ա ­
հ ա մ
Կոլ. 260 (տպ.
լ ե ղ ե հ ա մ ) ,
լ ե ղ ա խ ա ռ ն
Մծբ.
լ ե ղ ո ւ թ ի ւ ն
Ոսկիփ. Վստկ. նաև
դ ե ղ ա ­
մ ա ն
«
լեղիի պարկր» Կալիսթ. 172,
ղ ե ղ ա ւ ո ր
Ցճխ. առաջին ձևից է
մ ե ծ ա լ ե ղ ի
Ոսկիփ։
Բ6161
-
ՈՆ
29
լտ.
ք©Լ
Եւ1ւՏ,
հմմտ. յն.
/6),
օ;
«
լեղի, մաղձ»։ Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո
.
26
հգերմ. §2ւ
\\
տւՈ–,
գերմ.
(
ՅՅ
11
<3,
հսլ.
շ1սէւ,
փարս.
շ՜Յ՜ւ՚Յ,
յն.
/.6
>.օ;,
%
°^Պ֊ Լ
տ
՝
քշ1, ք&11ւտ
ձևերի հետ։ Հիւնք. յն.
֊(..0
X0;։
«
քաղցր, նշանակէ և երբեմն
լեղի»։
Բցէ–
ահձՈ)/ ՀԱ 1908, 246 լտ.
1
ՁՏՇա1Տ
«
խօլ,
խենթուկ, աշխոյժ» բառի
հետ։
ԳԻՌ.֊Վն.
լ ե ղ ի ,
Ջղ.
լ ե ղ ի ն ,
Ոզմ.
լ է ղ է ՝ ,
Ագլ. Ալշ. Ախց. Ակն. Գոր. Երև. Խրբ.
Կր.
Հճ.
Հմշ. Մշ. Ննխ. Պլ. Ռ. Սլմ. Սլ. Տիգ.
լ է ղ ի ,
Զթ.
լ է ղ ը ՝ ,
Ասլ.
լ է ՝ ղ ի ,
Սեբ.
թողի,
Տփ.
փ ղ ի ,
Շմ.
լ ր ղ ի ,
Մրղ.
լ է օ ղ ի ւ , լ ե ղ ո լ ,
Մկ.
լ է ղ ր ,
Ղրբ.
1
թ֊
ղ է ՚ .
բոլորն էլ ունին թէ՛ «լեղապարկ,
մաղձ»
և թէ «դառն»
նշանակութիւններր.
միայն
Խրբ. տարբերում է
լ է ղ ի
«
դառն» (ած.) և
լ է –
ղ ո ւ ն ց ք
«
լեղի»
(
գոյ.),
Շմ.
լ ր ղ ի
(
գոյ.) և
ա–
ղ ո լ - լ ր ղ ի
(
ած.), Տիգ.
լ է ղ ի
(
ած.) և
լէղւող
(
գ
հ
ի)>
Ղրբ–
ւղէ
(
Գ"Ւ)
և
ա
Դ
ո լ
(
ԱԾ
–)՛
ՆՈ
Բ
բառեր են
լ ե ղ ա ն ա ք , լ ե ղ ա պ ա տ ա ռ ,
լ ե ղ ա կ ր –
տ ո ւ ր , լ ե ղ ա ն ա լ , լ ե ղ ո ւ ա ն ա լ , լ ե ղ ա ք ա մ ,
լ ե ղ ի –
մ ա ր խ , լ ե ղ ն տ ր ո ւ կ , լ ե ղ ո ւ ի լ , լ ե ղ վ ռ թ ա յ , ա ն լ ե ­
ղ ի ,
յատկապէս
յիշելի է
լ ե ղ ի ն
Սվ.
«
լեղա֊
պարկ»։
*
Լ Ե Ղ Ի Ն Ջ
«
լեղակ», որից
մ շ կ ա ն լ ե ղ ի ն շ ,
յե­
տոյ
սխալմամբ
դարձած
մ շ կ ա ն
ե ղ ի ն
Գա֊
զիան.
֊–
Արաբ.
Ա1ՁՈյ, 111Ձյ,
որ է պրս.
11՜1
ՅՈ§
«
լեղակ». աւելի ընդարձակ տե ս
լ ե ղ ա կ ։
Ուղիղ մեկնեց
նորայր ՀԱ 1922, 397։
Բայց
յիշեալ արաբ, և պրս. բառերր
լգտայ Կ ամ ուս ի և Գէորգ Գպրի
բառա֊
րաններո
լմ։
Լ Ե Ղ Ո Ի Լ
«
ջրի մէջ հարելով հալեցնել, ջրով
հարել»,
ունին
միայն ՋԲ և ԱԲ, իբր գւռ.
բառ։
Լ Ե Ղ Տ
«
դիրտ, մրուր, աղտ, կեղտ», գիտէ
միայն Տիրոյեան, Հանրագրութ. 418։
ԷԵՆ1՝ԱՆՍւԼ.
անստոյգ
ն որա գիւտ բառ, որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Ոսկ. բ.
յիշ. խրթնաբան
մի հատուածի
մէջ.
«
Սլաց֊
մամբ սարսափելեաւ
սօսինաթագ
սալառնե–
լոցն քառիցն հակակայից
ընղլծակցոլթեամ֊
բրն ներշրջանապտոյտ
պակուցմամբ
ահե­
ղասպայ
գնդին
երկիւք եռակետն
թեւօքն
պարածածկոլթիլ
ի թնդմանէ առ
նռսայն
թերաքամ
գիտնականութեամբն
եղեալ, և
լ ե ն դ ա ց ե ա լ
պարիւն պակլելեալ յոլորտս ցան­
կասփիւռ տռփականութեամբն
բազմաբերձն
ձօնիւք
ալացն»։
Լ Ե Շ Կ
(
գրուած նաև
լ ե ա շ կ , լ ա շ կ )
«
խաւը
թափած, մաշուած, լերկ» Ոսկ. ա. տիմ. ը.
Եփր. երբ. որից
լ ե շ կ ա մ ա շ կ
կամ
լ ա շ կ ա մ ա շ կ
Եբր. ժա. 37. Եփր, եբր, 227. Բուղ. զ. 15.
լ ե շ կ ի լ
«
մաշիչ, ձարձրիլ (զգեստի)»
Ոսկ. փի֊
լիպ.
թ.
լ ե շ կ ե ա յ
«
մորթէ զգեստ,
մուշտակ»
ԱԲ. կայ նաև
լ ե շ կ ա տ
«
ատամներր
թափա՞ծ»
Աղթամ. (հրտր. Կոստ. էջ 118)։
նՀԲ «որպէս
թէ
լ ե ս ե ա լ ,
լծ. իտալ.
Ատշա
«
ողորկ»։ Լտւ§.
ճաւ. Տէսճ. § 9 1 9
պրս.
֊
յ ֊ ֊ ֊ յ 1
ՁՏՐ
1
«
կտոր, \մաս», որից
ծձՀձձ ծձՀՀ֊ձ
13
տեՅ
1
ՅՏ
1
<3
«
կտոր կտոր,
մաս
մաս»։
Հիւբշ. 157 լի ընդունում՝
Fonds A.R.A.M