274
զում է պարել», նորագիւտ բառ
որ մէկ ան­
գամ
ունի Կիր. տպ. Վենետիկ, էշ 183 «Եւ
լևկրոտք, որ երթային առ նա, ասէր թէ խա­
զացէք առաջի իմ և պարեցէք. և նոքա
առ­
նէին զայս յօժարութեամբ,
քանզի այս ազգ
դիւաց ախորժեն
զխաղ և զպար» (տպ. Մոս–
կուա, էջ 193
լեկրորդ^))—
Այս
հիւանղութիւնր
ծանօթ է նաև հիմայ Ղարաբաղում
և կոչւում
է
ողլացավ ( = խաղալացալ) :
Ալիշան, հրտր. Կիր. էջ 183
մեկնում
է «ոտնառեալ
կամ պատագրոս»։
Վերի
ձևով մեկնեց Աճառ. Լայ, նոր բառեր
հին մատ. Ա. էջ 75։
*
ԼԵՀԵՖ
«
ծածկոց», նորագիւտ բառ, որ մէկ
անգամ գտնում եմ գործածուած Վստկ. 20.
«
Զցորեանն
մնշեա այնու երեք չորս հետ, որ
աղէկ թանուի սերմն և լեհեֆով
ծածկեա»։
–
=Արաբ.
^–։Ա–
ւ՚հ
՚
Յ
՜
ք
«
ծածկուելու
կամ
փաթաթուելու
բան, ինչպէս՝ վերմակ, սալան
ևն» (Կամուս, թրք. թրգմ. Բ. 840). սրանից
են փոխառեալ
քրդ.
՚
շՒոք, հեծք,
բելուճ.
1
Ձ1–
Ի
Ձ բ հ ,
ուտ.
1
31
քՁ,
նոր ասոր.
|
ՏՍկսՏ
֊՚*֊
^
3
֊,
գնչ.
1
ւ1
<՚6\
Ք
«
ծածկոց»։—Աճ.
Այս
մեկնութիւնս
հրատարակած
եմ
նախ Գւռ. բառ. էջ 419։
ԳԻՌ.— Կենդանի է շատ
բարբառներում
«
վերմակ»
նշանակութեամբ.
ինչ. Տր. Տփ.
լէՑէք,
Երև. Ղրբ. Ջղ.
լոէբ,
Վն.
լխէֆ.—
արա­
բերէնի մէջ էլ րստ Կամ ուսի, աւելի սովորա­
կան է «վերմակ»
նշանակութիւնը։
*
ԼԵ^ԼԻ
«
ձիու վրայի ծածկոց՝
եւրոպական
ձևով, ֆրանս.
հօԱՏՏՇ ձ շ
շԽգձ\»
(
նորագիւտ
բառ). Ամբ. գունդ. Լմբ. առ լև. 1865, էշ 240
(
գործիական
լեոլով
ձևով)։
= Մբգ.
171
Ձօհ, 11130հշՈ,
գերմ.
ԼշԱՅՇհՑՈ,
Լ
611
Յ
1
<6Ո,
հնագոյն
ձևը
1
ւՈ–13հՒւՅՈ
«
սա­
ւան», որ կազմուած
է
1
ւՈ
–1
շ1Ո
«
վուշ»
բա–
ռից
(1
Հ1ս
§6
301)։
Գտաւ ու մեկնեց բառս
Ցէ
՚
նՏՏՇէ մճտ.
1861, 320։
ԳԻՌ. —Սեբ.
լէոլի
«
ակումբ մաշկեայ,
մին­
դար»
։
ԼԵՂ
«
պաղլեղ, շիր» Մխ. հեր. 73. Գաղիան.
Բժշ. Արիստ. գրչ. սրանից են կազմուած
սե–
ւալեւլ
«
արջասպ»,
պաղլեղ, շպլեղ
կամ
շապ–
լեղ, պաղ շպլեղ, աահիկ լեղ։
ՆՀԲ համարում
է «ծարիր».
ուղիղ
բացատրութիւնը
տուաւ Նորայր,
Բառ.
ֆր. 49 ա,
ուր և տե ս բառիս վկայու­
թիւնն երր։
ԳՒՌ.֊Ալշ.
շբլեղ
«
պաղլեղ»,
Ղրբ–
լղէլ
«
թելը ներկելուց առաջ եփած
շմաթի մէջ
գնել ուր ձգուած է նաև
պաղլեղ»։
*
ԼԵՂԱԿ, ի-ա
հլ. «մի տեսակ կապոյտ
ներ­
կանիւթ. 2. նոյնր արտադրող
բոյսր»
Գա­
ղիան. Վստկ. 203. Բժշ. որից
լեղկի հունտ
Բժշ, (իբրև թրգմ. արաբ.
յ յ յ լ յ \
Հ^Լ-Խ.
11
Ձեե–
Յ1–Ո11 «Շ01
^օԽս1սՏ Իա»
բառի,՝ որ տար.
բեր բոյս է. տե՛ս Կամոլէս, թրք. թրգմ. Գ.
370).
—
Կամրկապցին
սխալ կարդալով
Գա֊
ղիանոսի ձեռագիրը՝
գրում Է
լելեղակ,
որ
նոր վրիպակով ՀԲուս. § 896 շինում Է
լ ե լ ե ­
ղակ
«
եղիճ» (տե ս Նորայր ՀԱ 1922,
396)։
= Պհլ.
բառից։
Ինչպէս բոյսի և ներ­
կանիւթի, նոյնպէս
և բառիս ծագումը
հրն֊
գիկ է. հմմտ. սանս, քքքր^ք
Ո11Յ,
հինդուստ.
Լ)Հ~>
Ու1
«
կապոյտ. 2. լեղակ»,
111
«
լե­
ղակ», գնչ.
ա 1 շ ,
Ո11
1.
«
կապոյտ». — սրանցից
փոխառեալ
են պրս. ՝Զ~Հ–* Հ\Հէ\ «լեղակ»,
<*–1
–0
Ո & 1 Յ
կամ
Ո611
«
կապոյտ
գոյն», պարս֊
կերէնից փոխառեալ
են արաբ,
ս ՛ ՝ ^ ո11
«
լե­
ղակ (բոյսը)»,ղ^)–^>
Ու13՚յ
«
լեղակ
(
նիւթր)»,
որոնք անցնելով Եւրոպա, տուել են սպան.
ՅՈ Ա ,
Յաւ՛,
պորտ.
3,
Ո11,
Հին ֆրանս.
8
Ո11
«
լեղակաբոյս»,
որից
Յ Ո 1 1 1 Ո 6
քիմիական
մարմինր։
Հայ բառր
ծագում է պհլ.
*1
Շ1Յ
1
<
ձևից, որի պրս.
ծ֊^Հ–)
*1
Շ
1
Յ
ձևից են յառաջա­
ցած վրաց.
շոօշո»
լիլսւ
և նոր յն.
ճօսաճ՚ղ
«
լեղակ»։ — Հիւբշ,
Ուղիղ մեկնեց նախ Հիւբշ.
2 0
^ 0 35
(1881), 660,
որ մոռացել է յիշել ԽՈւ.
Օ.ՐՅՈ1.
ԳԻՌ.֊Ջզ.
լեղակ,
Ագլ. Ախց. Գոր. Երև,
Կր, Ղրբ.
5
՛
մ.
լէղակ,
Ալշ, Ննխ,
լէղաղ,
Տփ.
ւ ի ՚ ղ
ա
կ ,
Զթ.
ւ էղ ° գ ,
լ է դ
ո
դ ՛
Մ
Կ–
Ս
ւ
մ
–
ւ ° ղ
ա
Կ >
Մշ.
լօղաղ։ —
Նոր բառեր են
լեղակաջուր, լ ե –
ղակ՚շրել, լեղկապոյա։
*
ԼԵՂԱՆՂ
«
կերակուր մր՝ կարգ կարգ շի­
նած», ունի միայն
ԱԲ։
= Պրս. –ձձ.^
1
Յ
1
Յ Ո ^
«
նշանակէ
զայն
սակաւ կերակուրն, զոր բառնան
ի սեղանի
զկնի ուտելոյն, 2, և այլուր ասի՝ թէ է կերա–
Fonds A.R.A.M