ԼԵԼ
ըստ
ՏօբհօշԽտ
302
նշանակում է
էէէօ ե«
6
ո Ց օ ^ 6 ւ >
աւէհ
զԱՅԱէ^
որակյալ վիներ։ Այս
իմաստը յարմար չէ մեր թառին, և որովհետև
րառի իմաստը
այլուստ ճշտուած է, ուստի
Ելա
գրինր պէտք է համարել կա՛մ թարգման­
չի սխալ և կամ ազատ
թարգմանութիւն)։
ՆՀԲ դնում է լծ. յն.՝/.–^՜^
«
մոռացօնք»,
ճ՜ղֆգթ՚ք ՚1Ա «ուշաթափութիւն,
քնավւ ու­
թիւն»։ ԱԲ համարում է ուղղակի
յունա–
րէնից փոխառեալ,
բայց
յոյնը
չունի
այսպիսի
նշանակութիւն։
ԳԻՌ.— Կայ
լեթուիլ՝
զանազան
նշանակու­
թեամբ, այսպէս՝ Ալքս, Երև. «շատ
ուտելուց
զզուիլ»,
Ղրբ. «երես առնել,
լրբանալ.
2.
Վէրքը շարունակ
բանիլ և բնաւ չփակուիլ»։
—
Տփ.
լէթած
«
լրբացած»։
—
Արդեօք այս
բառե֊
րր վերինի հետ կապ
ունի՞ն։
*
ԼԵԼԱՓՍ
«
ներքևից վերև պտտվող
քամի՝
թաթառ» Արիստ, աշխ, ուրիշ
վկայութիւն
ԼԿ
ա
Ր
= 3ն.
ՃԱՀՃԱ՚Կ
նոյն
նշ.—Հիւբշ.
352։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԼԵԼԵԶԱԿ
տե՛ս Լեղակ,
ԼԵԼԻՔ
«
չղջիկ,
V6Տբ6^է
^1
^0^.
գիտէ
միայն
Ներսէսովիչ, Բառ. լտ,֊հյ.
573
ա։
Կայ արաբ.
Հ
^Հ)
1
Ձ
^՚1
«
արօս
թռչունը»
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Գ. էջ
344)
= պրս,
ւձՕ֊յ
\1\
ճԿ. թռչունը^
ԳԻՌ. —Նո՞յն է Ղրբ–
լԷէ
ա
Կ
((։
յ
*
Ի տեսակ բա­
զէ՝ որ որս չի անում»,
ԼԵԽԵԼ
«
ջարդել, փշրեր, նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում եմ
գործածուած
Յայսմ. դեկ.
20
«
Խիս՛տ գանիւ բրածեծ արա­
րին զնոսա և ի համարձակ
պատասխանելն՝
քարշեցին ի վերայ քարանց,
մինչ զի լեխե֊
ցան
ամենայն
անդամքն
ոսկերացն»,
Ա. Մով սի սեան
(
նամակ
1928
դեկտ.
9)
համարում է բառ
քրդ. հմմտ.
լէխըստըն
«
զարնել»,
հրմ.
լէիւէ՛
«
զա՛րկ»,
խոնարհւում
է ներկ,
լէ դոխըմ, լէ դրխի, լէ դոխէ,
կտր.
լէ խրստ
ևն, որից երևում է որ
լէ
«
նրան» դե­
րանունով է կազմուած։ —Այս
դիտողութիւնր
շատ կարևոր մի հարց է յարուցանում։ Ըստ
որում բառը
ստուգաբանւում է քրդերէնով,
ուստ ի բուն քրդերէն է և հայերէնր փոխա­
ռեալ։ Բայց Յայսմալուրքի
գրութեան ժամա–
Արլքատական րաոարան
—
18
ԼԵԿ
նակ (եթէ յիշեալ հատուածը հին է), կարո ղ
էր քրդերէնը բառեր տալ հայերէնին։
Միև֊
նոյն ժամանակ՝ նկատելով որ բառը
ղտնը–
ւում է նաև վրացերէնում՝
յաճեցօ լախվա
«
ծեծեր
ձևով, պէտք է ենթադրել թէ քրդե­
րէնն է փոխառեալ
հայերէնից և յետոյ
ժողո–
վրրդական ստուգաբանութեամբ
համարուած
է
լէ
դերանունից։
Կարող է նաև բոլորովին
պատահական
լինել։
ԳԻՌ. — Վն.
լէխել
«
ջարդել, փշրել, մանրել.
2.
սաստիկ ծեծեր, որից
լնրյուիլ
«
ջարդուիլ,
փշրուիլ, սաստիկ ծեծ ուտեր,
լեխոտել
«
ծե­
ծելով կամ քարով զարնելով
մանր
մանր
ջարդել, փշրտեր,
լեխոտուիլ
«
կտոր կտոր
լինել, ջարդուիլ»,
քարալնխ
Նբ. Վն. «քարով
ջարդած»,
լնխլեխ
(
Բ Խ Օ
1
Յ )
«
ջարդուած,
մանրուած»։
ՓՈԽ.֊Վրաց.
֊
շձօՀՀ
«6
ահ,
աւսթահ,
10
Ո1Ձ1հ,
ծեծել,
թակել, կոխոտել»
եթէ
միայն թէ հայր և թէ վրացին
խալդեաննե–
րից
չեն։
*
ԼԵԿԱԹ
«
պա պակտն նուիրակ»
Գիրք թղ.
էջ
503.
Ամբ. պտմ. տպ. Փարիզի, էջ
94
,
տպ.
Մոսկ. էջ
81.
Սկևռ. պտսխ. էջ
8 — 11, 19 — 20,
22, 25, 27, 31, 32, 34, 38, 43, 45
ևն. (գրու­
ած նաև
լ ի կ ա թ ) ։
= Լտ.
16
§ցէսՏ
«
դեսպան, պատգամաւոր,
պապական նուիրակ», ֆրանս.
16
^3է։
Հներից
ուղիղ մեկնեց նախ Մխ. սկևռ.
էջ
7
«
Եկն ի կողմ անցն
յԻտալիոյ և ի
Հայրապետէն
Հռովմայ
լիկաթ ըստ լա֊
տինացլոց
բարբառոյ, որ թարգմանի ի
լեզուս մեր դեսպան, բայց
ներգործու­
թեան
նուիրակ»։
Նորերից
տե՛ս
Օք31ա Ո0Ո է
/
^ՏԼ
20, 255,
որից
յետոյ
Աճ առ. Հայ. նոր բառեր հին մտ. Բ. էջ
245։
ԼԵԿԱՆ
տե՛ս Լական։
ԼԵԿՈԻՈ
«
ամուր, սեղմ», նորա գիւտ բառ՝
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած Ուռհ.
137
«
Փոխանակ
լեկոլր զրեհացն, զոր քաջքն
զգենուին, նոքա զծոցն
հանդերձիցն
լայն և
երկար
արարին»։
Վրաց. ՀԼԱձ՝Հյ՝^՝
0
լեկաւփ
նշանակում
է
«
լեկզիական»։
ԼԵԿՐՈՏ
«
մի տեսակ դիւահար՝ որ միշտ ու–
273
Fonds A.R.A.M