(
կտատեակ, կուտակատ, կուտաւտուկ, կ ա ֊
տատուկ, կուաատակ)
«
մոլոշ»
Գաղիան.,
կուտակեայ բանջար
Պտմ.
աղէքս.
(
տե՛ս
ՀԲուս. § 1528), որ գա լա ուսկանն ե րո ւմն էլ
պահուած
է. հմմտ, Ագլ֊
կտա՛տի,
Մժ.
կտա -
տոլ
«
մոլոշ»։ — Տե՛ս և
կուտատուկ,
իսկ
մլւշ–
կան եղիս
տե՛ս
Լեղինջ։
Հիւնք. պրս.
օ – յ * > \
ՅՈյ
՚11
՜
Ձ
«
եղիճ» բա.
ռից, ԸտւԿսնձոյ,
ՀԱ, –~>08, 278 անգլսք.
Յ
1
Յ Ո
«
այրել»
բայի
հետ։
Մ առ,
էԲ՚\14,
1912, 832
վրաց.
ջինհարի
և լազ.
ոին–
կիջի
«
եղիճ»
բառերի
հետ։
ԲշէՇՐՏՏՕՈ,
Խ.
ս. ճոո. Տէսձ.
էշ 53 հնխ.
ՏՏ1
-
Ո0-
«
կճող»
ձևից, արմատր
Տ6ւ–,
որից նաև
սանս.
ՏՅէ՚Յ
«
դէ
ս
ւ բաշ», իռլ.
Տ31՝է
«
գեղ֊
մրն», լեթթ.
Տշհշւ՚աՇ
«
հաստ կաշի» ևն։
ԳԻՌ.–Մկ.
ԷղԷհ,
՛
Ա.
էղիջ,
Հմշ. Ա՝շ.
էզինջ,
Վն.
յեղինջ,
Խրբ.
յէղինշ, էղինջ,
Զթ–
ա ղր ՚ ջ ,
Ագլ. Երև. Շ մ. Տփ.
աղինջ,
Ասլ.
լէղիջ, լէդ|
1
<*>.
Աչ.
լէղիջ,
Ղրգ–
խաղինջ։
նոր բառեր են՝
ե–
ղէնիկ, եղիննոց, եղնել
«
խայթել»,
Սչ.
լէղի–
ջել
«
եղիճով
ձեռքեր ր արիւնել»
(
ռումանա­
կան
սովորութիւն, որ Զատկի
օրն են կա.
տարում
)։
ԵՂ.ԻՄՈՆ
«
բարձր արարեալ»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 86։
ԵՂ.ԵՆԶ
«
փիլալ».
այս բառր
մանկու­
թեանս ժամանակ գործածական էր Պօլսում՝
իբրև գրական բառ. օր. տպուած
եմ գտնում
Արևելք, 1890, մայիս 22 մի
ճաշացուցակի
մէջ. յիշել եմ իմ Թուրքերէնէ
փոխառեալ
բառերի
մէջ
(՛
փլաւ
բառի դէմ, էջ 351), որից
առնելով Ամատունին,
Հայոց բառ ու բան,
էջ 175, ալելացնում է իր կողմից «հին բառ»։
= Կարծեմ թէ կազմուած է Պօլսի հայկա­
բանների
ձեռքով
եղ
և
բրինձ
բառերից, որի
համար էլ իբր օրինակ
կարող է ծառայած
լինել
գւռ.
եղնձել
«
եգիպտա ցորենր խորո­
վել»։ Հմմտ. Վրդ– առ. 253 «Սիրտս իւղով
բրինձ կուզէ» (որի գէմ այլ ձ.
փիլաֆ^ւ —
Աճ.
«
փափուկ, ողորկ», անստոյգ
բառ.
մէկ անգամ
ունի Նար. տաղ. 465 «Ձեռացն
եզիշոյ կամարակապ կապ էր. ատիճաղ պա֊
տիճաղ, ստղի խտզի երգով». նՀԲ
չունի,
այսպէս է մեկնում ՋԲ, որից նաև ԱԲ։
ԵՂԻՏԱՄն.
ունի միայն Գաղիան. իբր հո­
մանիշ յն.
ղազոդիրաս
կամ
ղաւլոդիրաս
բա
ռին, նՀԲ և սրանից ԱԲ՝ յիշեալ
յն. բառով
հասկանում
են ճ1՚(օե՝ղք)0ԼՀ «նապաստակ
որ­
սացող (արծիւ)»,
իսկ ՀԲուս. § 658 կա մ
այսպէս և կամ լտ.
՚
ւ3^0շՒս1սՏ
«
մի տեսակ
խոտեղէն
բոյս»։
ԵՂԾ
«
տձև, անշուք, խանգարուած»
Ոսկ.
բ. տիմ. ա., «շինծու» Պղատ. օրին., «վատ,
պակասաւոր»
Ոսկիփ. «հերքում»
Պիտ., ,:֊
րից՝
եղծանել
(
կտր.
եղծի,
հրմ.
ե ղ ծ
) «
աւրե/,
վւճացնել. ջնջել, ապականել, քանդել»
ՍԳր.,
«
ասածր հերքել» Պիտ. կամ
եղծել
Ոսկ. գաղ.
եղծ ն այ
էծ. կոչ.,
եղծուած
Ոսկ. մ. բ. 27,
եղ­
ծանելի
ՍԳր.,
եղծագործ
«
ապականիչ»
Եւս.
քր. Ոսկ.
մ. ա. 19,
եղծաղործել
Ոսկ.
մ. բ.
9,
եղծական
Ոսկ. եփես.,
անեղծ
ՍԳր.,
ա–
նեղծական
Ագաթ. Ոսկ. եփես.,
դիւրեղծ
Հա֊
մամ. առկ.
առեղծանել
«
քանդել,
քակել
հանելուկը
լուծել»
ՍԳր. Սերեր.,
սւոեղծուլ
Եւս. քր.,
առեղծուած
«
երազի
մեկնութիւն»
Վեցօր., «հանելուկ,
առասպելաբանութիւն»
Ողբ. բ. 4.
—
Զ նախդիրով՝
^ե դ ծ
«
ապակա­
նեալ, գէշ, աւրուած, անհոգ»
Ոսկ. մ. ա. 23.
Եփր. պհ. Եւս. քր. Բուղ., «թուլութիւն,
անհո֊
գոլթիլն» Փարպ., որից՝հղե
դեղծ
Ոսկ. բ. տիմ.
ա.,
դեղծանել
(
կտ.
դեղծի,
հրմ.
զ ե ՚ ղ ծ ^
«
ա֊
պականել, ջնջել, աւրել» Յոբ. լ. 16,
զեղծել
Ա. կոր. թ. 18. Եզն. Ոսկ. մ. ա. 23, բ. 25,
զեղծշիյ
Սեբեր. Ոսկ. յհ. ա. 25,
զեղծեցուցա–
նել
Եւս. քր.,
զեղծ ա ց անե |
Դան. բ. 9. Ոսկ.
մ. բ. 8, 18,
զեղծմտութիւն
Եւագր.,
շնորհա­
զեղծ
էմբ. հանգ.,
հայր ազեղծ
նխ. բ. թգ–,
մա րմնազեղծ
Կանոն.,
ծ այր ազեղծ
«
շատ
տկար» Բրս. արբ.,
զեղծում, զեղծարար
(
նոր
դրականի
մէջ)։
Ինճիճեան, Եղան. բիլզ. 1824, էջ 211
իբր
ստեղծել = հաստեղծել
բայի բացա–
սականր. «իբր պակասեալ
յհդելոլթենէ
կամ ի հաստատութենէ»։
Ա^ՈճւՏՕհ.
17
յն. ՕլՃ՚հԽ «ցաւիլ, տառապիլ»։
Հիւնք.
առիւծ
բառից
առեղծուած,
որից
եղծա­
նել,
որից էլ
զեղծանել
և
ս տ եղծ անել։
Շէֆթ.
8 8 ,
28, 309
սանս.
ա ի Ա
«
խոր֊
տակել» և 29, 49 սանս.
1
օ§3։
Մառ,
\ \
Ի ձ \ , 1914, 359 վրաց.
խրծմա
հոմա֊
Fonds A.R.A.M