ԺՈՅ
233
ԺՈԻԱ
ՆՀԲ լծ.
յոլով, ծով։ Լցց. Սւ՜§6Տ0հ.
1057
պրս.
2
ս1ք
«
մազեր», սանս,
քցէւՅ։
Խէ1&
ՏՊյձ$
41, 12
փոխառեալ ա֊
րամ.
21՛ 0 3
«
բ՛ազմութիւն, ամ­
բոխ» բառից, որ ըստ
Լցզ. ճւ՜էՈ. ՏէսԺ.
§ 883 սխալ
ընթերցուած
Է։ Տէրվ.ձ\–
էՁէ՜ա. 106
կապում է
կողով, գերփել,
գաղափար
բառերի
հետ։ Սողոմոն Ֆը.
3.
Մոլրատեան, Մասիս 1883 սեպտ" 24
արմատը համարում է
ժող,
բայց առանց
ապացոյցի։
Հիւնք.
գովող
բառից։
Բշ–
ճ6քՏ6Ո,
Նպստ. էջ 23
յո լ ո վ
բառից՝
գ
մասնիկով, րստ իրեն՝
գ + յ
տալիս է
ժ ;
Մառ.
Օ
Ը » 0 8 .
136*1.
9
համեմատում է
ե
ԲԲ֊
Տ ՚ Ր Ո ՃՐք
«
պտուղ քաղել»,
ՃՕՐ6ք
«
աշուն», արար,
ւ – « – ^ յ – » ֊ X Ձ ^ I ք
«
ա֊
շուն», վրաց.
ցուրեվա
«
պտուղ
քաղել»
բառերի հետ. սրանց արմատն է սեմա­
կան
XXX)՝ յաբեթական
ց
ր
վ–
հայերէնը
ներկայացնում է
21՜\
ք, ^1՜ե,
Հ1՝\ք արմատ­
ները,
առաջինից է
*
ժորով^> ժողով,
երկրորդի հետ հմմտ, երր.
1՚
օե
«
խումբ, ամբոխ, մեծութիւն», իսկ եր­
րորդից է
յ ո լ ո վ ։
Նոյն
3 8 0
22, 74
ելամ.
Տ Յ ք Յ բ բ Ձ
«
ժողովեցան»,
վրաց.
կրեբայ
«
ժողովել»,
կրհվւայ
«
քաղել»,
լազ.
օ1(0–
քօես
«
հաւաքել»։
ԳԻՌ.–Ալշ. Մշ. Սլմ. Վն.
ժօղվել,
Ախց. Կր.
Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
ժօղվէլ,
Ակն. Խրբ. Մկ.
Րզմ. Տիգ,
ժօղվիլ,
Ասլ.
ժէօղվէ՛լ,
Հմշ.
ժօղ–
վ
ոլ
2
ւ
Զթ–
ժէօղէօվք. —
հետաքրքրական
ձև է
նորամուտ
Պլ.
ժօղվօխք
«
ժողով»։
— ՛
Լ
ձայնր
կորցրած են Մրղ.
ժօղէլ,
Ննխ.
ժօղօդէլ, ժռ –
դօդանք, ժօղօդվիլ,
թէև Մրղ.
ժօղօվըրթ, ժ օ –
ղ օ վ ր ՚ ՚ Ր թ
պահում
է։ — Կովկասահայ
բարբառ­
ներում ջնջուած է բառս և գործածւում է
հա­
ւ ա ք ե լ ։— Ժողվել
բառի գրչութեան
վրայ խօ­
սած է Մասեաց Աղաւնի, 1863, էջ 79, ո-պ,
Ժո–
ղուել
համարլում է սխալ գրութիւն և ցոյց է
տրւում թէ ուղիղն է
Ժողվել։ —
Նոր բառեր են՛՝
Ժողովքարար, ժողվածարիկ, ժողվոլիլ, ժող­
վրտել, ժողվոտել, ժողվտուիլ, ժողվոտոփլ,
ժողվրթոփլ, ժողնոտել, ժողնկուիլ, ժողնուիլ,
ժողվտմնի, ժողվտուք
ևն։
ՓՈԽ. — Անցուած է Ս. Գրքի ՔՐԴ– թարգմա­
նութեան
մէջ. «Քօ մալա էքէ լր ժողովարանէ
ղէՈլրգի պոլ»
(
Որոյ ապարանքն
էին մերձի
ժողովետղն)
Գծ. ժը. 7։ Ոլտ, 7
.0
^0\
«
ժո­
ղով»,
2 0
^ ( ^ 3 1 ՚ Յ Ո
«
ժողովարան»,
7.
օեօ
՝
Հ\ՃՀ\,
«
ժողովուրդ»։
՛
ԺՈՅԺ
«
տոկալու՝
համբերելու
ուժ, կարո­
ղութիւն» Վրք. հց. ճառընտ. հների մէջ ու­
նինք միայն
ոճով
Ժոյժ ունել
«
համբերել,
տոկալ» ՍԳր. Սերեր. Ոսկ. Մտթ. Եւս, քր. ո֊
րից
ժուժալ
Եզն, Ոսկ, մ, ա. 22. Ագաթ,
ժա ­
ժել
Տոբ. ժա. 13. Սերեր,
ժուժկալ
ՍԳր. Եւս.
պամ. Սերեր. Բուզ. Ոսկ. ա.թես,
ժուժ–
կալեյ
ՍԳր. Վեցօր. Եզն.
անժոյժ
ՍԳր.
Ադաթ,
անժուժիլ
Եփր. Բ. կոր. 110.
դժուա­
րաժուժալի
Փիլ. իմաստ. Պիտ.
պսւրաժոյժ
(
կարդա
տ ա Ր ա ժ ո յժյ)
«
տկար, անզօր, չդի­
մացող» Եփր. վկ. արև. 17. տե՛ս նաև
ապա­
ժ ո յ ժ .—
գրուած է
ժ ա ժ անել
Կոչ. 305.
—
ժո­
ղովրդական
սիրուն մի բառ է երևում
չ եմ–
ժաժուկ
«
վատուժ, տկար»
նորագիւտը՝
որ
մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Բառ.
երեմ, էջ 297
վատուժ
բառի
բացատրութեան
մէջ։ (Եթէ միայն պէտք չէ կարդալ
շիմ ժա ­
ժուկ.
տպագիրը անորոշ է)։
––
Կազմուած է
ոյժ
փոխառեալ
բառից՝
գ
զօրացուցիչ
նախդիրով, որ յետոյ՝ բառա­
վերջի 6-ի ազդեցութեամբ
դարձել է
ժ.
այս
է պատճառը՝ որհին հայերէնի
մէջ
ժոյժ
չի
գործածւում
առանձին, այլ ասւում է միայն
ժոյժ անել ՝
իբր
գոյժ ունել։
Աննախդիր
ձևով
ունինք
ոլժել
«
տոկալ, դիմանալ» Եփր, աւետ.
Իսփւք։
ՆՀԲ
«
ո յժ
տոկալոյ»։
Հիւնք. հանում
է
ոյժ
թառից։ Տէրվ.
ճ1էՅՈՈ.
53, 55
յ ո գ –
նել, յօժար,
յ ո յ ժ
ևն ձևերի հետ հնխ.
)՚
Ա§ «կապել,
կցել»
արմատից։
Վերի
մեկնութիւնր
տւալ
իւ\շ՚ւ\\շէ, Բանաս.
1900
թ., էջ 105։
ԺՈԻԱՅԹԵԼ.
անստոյգ
բառ. մէկ անդամ
ունի Յհ. իմ. պալլ. էջ 38 «Տղայոցն
արեամբ
զանգեալ
ալևր, ղանօրէնն
ժուա յթելով զօ­
րէնս, անդր ևս քան զխոզիցն գտանին
զանըզ–
գայ
ծննդակերութիւն»։—ՀՀԲ
գրում է
Ժա–
այթքել,
միւսներր
ժաայթել.
ՆՀԲ մեկնում է
«
շուայտել, և կամ ժայթքել առ չարաչար Ու­
տելոյ», ՋԲ «շուայտիլ, չարաչար ուտել», ԱԲ
«
դուրս վաթել,
փսխել»։
Fonds A.R.A.M