ԺԻԺ
230
ԺԻՐ
©ԺԻԺԻ
«
ճպուռ» Վրդն. առ. 19։
= Րնաձայն բառ է. հմմտ. վերը
ժժմակ
և
դւռ.
նււնո
«
ճպուռ»։ — Աճ.
ԳԻՌ.֊Պահում
են
ժիժի
ձևով՝ Ակն. Ասլ.
Բն. Խրբ. Չն. Ջրս.,
ի Ժի ժ ի
Մէրտ. «ճպուռ»։
՚
ԺԻԺ Ք
«
անծանօթ մի բոյս, մկնսո՞խ»
Բժշ.
ունի միայն ՀԲուս. § 837։
= Պրս. յ–)
212
«
մկնսոխ»։ — Աճ.
ԳԻՌ.
—
Կայ
ժիժք
Խ. Սլմ. «դաղձ վնասա­
կար բոյսը,
ՇԱՏՇԱէՇյ»
ԺԻԼԱԻՊ
«
անստոյգ
մի բո ՀԱ է» Վստկ. էջ
210 «
Պարտ է ծնած կովուցն
ժիլալպ կամ
այլ ազգ հնդունք տալ»
յն. րնագիրր
մէկի
տեղ
ունի երկու բառ.
(
յ.7,0'.7.
ղ
(
ւ՜Ո6(ՅւՇՅ,
ե֊
ռատերեւոլկ) և
յ՚յ՜՚-ՅՕՀ (որ է
հաւամրգի,
լտ.
Շ^՚ԱՏԱՏ) .
ՀԲուս. § 838
ժիլաւպ
բառին
հոմանիշ է համարում
վերջինը։
՛
ԺԻՊԱԿ, ի-ա
հլ. «սնդիկ» Վրդն. պտմ. էջ
4,
դան. դ. էջ 249. Ոսկիփ.Մխ. այրիվ. էջ 10.
Առաք. լծ. սահմ. 555, որ և
ղի պակ
էֆիմ.
253
(
երկիցս)։
֊
Արաբ.
ւ Յ - յ ձ յ
շ 1 հ ^ ^
«
սնդիկ», որ փոխա­
ռեալ է պրս.
° » ^ . յ
21\
քՅ
կամ
6
*՝
Տ»–
3՛՝՛՛՛
^
ո
՛
մանիշից, սրանցից են փոխառեալ նաև թրք.
1 ; \ ՚
Յ ,
ասոր.
,
ռ.յ֊֊– է
շ1եՅզ,
քրդ.
շ\\՚շ,խ
\՚9,
ճ1ե31<՚,
բուլդ.
ալբան.
2
^6,
սերբ.
1\՝
Վձ, հֆրանս.
23
ւեՅՇ, 231ե30հ
ևն
հոմանիշ֊
ներր։—Հիւբշ.
267։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, յետոյ
Լ.32.
8
էւ"§. ե1<էւ–. Լօ.\. 8։
ԳԻՌ.–Մկ. Ջղ.
ժիպակ.
Մշ.
ժիբագ,
Ալշ.
ժիւ|ա
(
նոր փոխառութիւն)
«
սնդիկ»,
թուի թէ
նոյն է
ժիպակ
Վն. «դեղնած,
հիւանդոտ
(
մարդ)»։
ԺԻՏ
«
հե տաքրքիր, հետամուտ,
յանդուգն,
լիրբ» Ոսկ. ա.թես. և Բ. կոր. Սամ. երէց,
ո րից
Ժտել
«
պաղատիլ, առանց
ձանձրանա­
լու երեսր պնդած աղաչել» Սղ. լգ. 4. «յան֊
դըդնիլ» Ոսկ. մ. ա. գ. 37. Օրին. ժբ. 17. ժզ.
0. «
ի վերայ հասանել, լաւ հասկանալ»
Մ ա գ.
գամ աղտ.
ժտի|
ՍԳր. Ոսկ. Եղն. Եւս. քր.
ժտե–
ցոլցանել
Եզն.
ժտագոյն
Ոսկ.մ. բ. 10.
ժտութիւն
Ղկ.
<1ա. 8. Ոսկ. ես.
անժտելի
ԱԲ.
սխալմամբ
դրուած է
ժխտիլ
Վեցօր. Ոսկ.
մտթ., որ պէտք է ուղղել
Ժտիլ։
ՆձԲ լծ. յն. Լ՜Ր՜֊աւ «խնդրել»:
Հիւբշ.
1
Հ2
23, 2 2
զնդ.
յՅ(1
«
խնդրել, թախան­
ձել»՛^ Հիւնք.
Շմերղ
մոգի անունից և յւն.
Լ–ղ֊.Խ։
Մէնէվիշեան ՀԱ
1911, 3 7 6
յն.
Լ՜ղ՚ՀՕձ) որ ունի
մեր
ժտել
բառի
երեք
նշան ա կո ւթիւններր
։ ՚
Հավւանցեան
3 8 0
23, 3 5 4
զնդ. §2ւճ «խնդրել»
բառի հետ
հնխ.
§՝՝՚Ո6(1
արմատից։
՛
Ժ՛ԻՐ, ի-ա
հլ. «աշխոյժ, եռանդուն,
ւիոլթ֊
կոտ» ՍԳր. Ագաթ, որից
ժրանալ
ՍԳր. Ոսկ.
մ.ա.2.
ժրել
«
քաջանալ»
Թէոփ.
խ. մկ. էմբ.
պտրգ.
ժրագլուխ
ՍԳր. Մծբ. Ոսկ. մ. ա.
2 0
և
Բ. կոր. Կոչ.
ժրագոյն
Ոսկ. Բ. կոր.
ժրահաւ
(
որ և
քաջանալէ
«
մի տեսակ
թռչուն է» Ե֊
սլիփ. բարոի
ժրանձնակ
Շիր.
ժրութիւն
Ոսկ.
մ. ա.
15.
Կոչ.
քաջաժիր
ճառընտ.
շուտաժիր
Նար. խչ.
ժրաջանութիւն
(
նոր բառ), կրկնա­
թև ամբ և առանց սղման՝
ժիրաժիր
Բ. մկ. գ.
12
ևն,
–
=Պհլ.*2\\Հ ձևից, որ թէև աւանդուած չէ,
բայց
նոյնն են հաստատում
ղնղ.
յ11
՜3–
«
կեն֊
սունակ, արագ, աշխոյժ», սնս.
յՄՅ–
«
աշ­
խոյժ, գործունեայ,
ժիր»,
պրս. ձյձյ
շ յ ք ց կ
«
մտացի,
շոյտ և ժիր», յ>ձ\՛
Յ Ճ Մ
կամ յՀ.)՝
1
3 2
Մ
«
մտացի, ժուժկալ», աֆղան.
2
Մ
«
արթուն,
ժիր»,
ՔՐԴ֊
X՛..)
2 6 1 "
«
ճար­
պիկ, ճարտար, եռանդուն, խնամոտ, քաջ,
կարող»
(11
օքՈ § 681),
որոնք ծագում են
զնդ.
§ 3 \ ՚ –
ևն «կեալ, ապրիլ»
արմատից,
տե՛ս
կեալ (831-էհօԼ
էշ
610
)։֊–
Հիւբշ.
156։
Առաջին անդամ
Լ
Յ § .
8
է1՝^. ե1\է1". Լ^՛.
31
զնդ.
յՄՅ
ձևի հետ։ Պատկ.
1
^30»16^.
1864,
էջ
2 1
աֆղան.
2
Մ ։
Հիւբշ.
1
<2 23,
22
սանս.
յ՛ՄՅ,
3 8 8
զնդ.
յՄՅ ։ Լ
Յ § .
Խ
Հ
Ո.
Տէսժ.
§ 882
պրս.
3 2
Մ ։
Հիւբշ– Խտ.
Տէսճ.
էջ
1 2
մեկնել է վերի ձևով,
0;
ւ–
ՈԱՈ, Թէ. 61յ՚1Ոօ1. 142
սանս.
§՚ք
«
տկար,։
բառի հետ։
Հիւնք. պրս.
աժիյր, ագիր,
օիր,
ջիյրէ։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Ախց. Ասլ. Երև. Կր. Մշ. Շմ.
Պլ. Ջղ– Սեբ. Տիգ.
ժիր
«
Ժրաջան», Ախց. Մկ.
Սլմ. Վն.
Ժիր
«
առողջ», գաւառա կ անն երի մէջ
ստացել է նաև արիշ նշան ա կո ւթի ւնն եր. օր.
Ս կ. «կենդանի,
ողջ», Խրբ. «պինդ, կարծր»,
9
րս. «բարձրաձա
(
ն», Խլ. «շուտ շուտ, յա֊
ճախ», Խրբ. «գաղտնապահ»։
Նոր բառեր են
Fonds A.R.A.M