ԹՐՄ
216
ԹՐՊ
գսստ,
յն.
3
X2(^0^0;.
գերմ.
ձէշշճ,
սանս.
1
<ՅՈՏՅ,
ՅթՅ
–
տ1
(
ՅքՅ
ևն։ Հիւնք.
թրծել
բայից,
նոյն է դնում նաև «գերմ.
թրիք» 11
Աձշո, Խտ. Տէսձ.
109
հա–
նում է
*
թիւ՝
արմատից՝
ք
մասնիկով և
համեմատում է այն բառերի հետ՝ որոնք
յիշոլած են
թանալ
բառի տակ.
յիշենք
յատկապէս
յն.
–
ւ
/,
օօ
«
փորի
լուծ)), կի­
մր.
էՅւ1,
հբգ.
էհ61Տե, (Խւտե
«
քակոր,
աղբ»։
\
Հ
&1
Տէ, Յուշարձ. 419.թթր.
է61՜, է-Մ
«
անմաքուր»,
չուվաշ.
էՄ1Տ,
օսմ.
է6ք6Տ
«
անմաքուր»։
ԳԻՌ.-Ալշ. Ախց. Երև. Կր. Մշ. Ջղ. Ռ. Տփ.
թրիք,
Ասլ.
թրիք, թրի*,
Տիգ.
թՐՐիք,
Մկ. Սլմ.
թրիք՛,
Սեբ.
թքիդ,
Ա՛րզ՛ Շմ.
թիրիք ,
Րզմ.
թրէ՛ք՛,
Գոր.
թրէք,
Ղրբ.
թրէք
1
,
Զթ.
թ ը > ք ,
թրրըք,
Հճ,
թ ա յյիք –—
ն ո ր բառեր են
թրքալ,
թրքաթաթախ, թրքահոտ, թրքաման, թրքա­
շի,
թրքել, թրքոտ, թրքոտել։
՚
ԹՐՄՈԻՍ
(
գրուած նաև
թրմուղ,
վրիպա­
կով՝
թրմուղ, թրամոսլ)
«
մի տեսակ
բակլայ,
1
սրտԱՏ ՏՅէԽսՏ՝
Բկ. Վստկ. 22, 32. նոյնը
թորմ
ձևով ունի Բռ. երեմ, յաւել. 567։
֊
Արաբ,
օ ^ – ՛
էսաատ,
էՅոոստ,
էսոատ,
ասոր.
կ֊–Ա))օ\տ
էա՝ու9ՏՅ,
թրք.
էսաատ,
վրաց.
Օ5շ68օձ թերմիա, <»շյ<5>3՚շ|)ՀՏօ թերմուղի,
05(
Ո<ք)3»1Տ4 թորմադա.
բոլորի
մայրն
Է յն.
որ գործածուած
Է արդէն
Ռէոփրաստի
բուսաբանութեան
մէջ (Ն. Ք. Գ դար),
բոլորն էլ նոյն նշ.—Հիւբշ. 267։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ, յետոյ
Հիւբշ.
2 0. \
ւ 0
35(1881),
659։
ԹՐՈՂԱԿ
«
թշուառ»,
ունի միայն Մ ա գ. գա-
մագտ.
թրողակութիւն
ածանցի մէջ (այլ ձ.
թրակողոլթիւն, թ աղա կ ա նո ւթիւն) ։
ԹՐՈՒ
«
անշահ, անպիտան,
անօգուտ»,
գիտէ միայն
ՀՀԲ, որ թերևս
ենթադրու­
թեամբ է շինած յաջորդ
թրուշայ
ձևից։
0
ԹՐՈԻՆԴ.
արմ ատ անգործածական,
որից
կազմուած են
թրնդիւն
«
շշնկոց, աղմուկ» ԱԲ.
ա նթ ա ւնղ
«
անշշուկ, լուռ» Փիլ. նխ. բ. էջ 69.
Լծ. փիլ. (իսկ Բառ. երեմ, էշ 20 մեկնում է
«
անզգա
յ» )։
֊
Բնաձայն
բառ։ —Աճ.
ԹՐՈԻօԱՅ
(«
եռ
–
ի>
անստոյգ թառ. մէկ
անգամ գործածուած է Եղիշ. ր. էջ 127 «Ո"
յիմաստուն
վաճառականաց
զպատուական
մարգարիտն փոխանակիցէ րնգ անարդ թը–
րուշայի». — գործածութեան
տեղից յայտնի է
որ պիտի նշանակէ «կեղծ մարգարիտ, թրք.
սրչա»։
Ունի նաև Քաջունի հտ. 2. 58։
Բառարանները
մեկնում են զանազան
ձևերով.
այսպէս՝ Հին բռ.
« ՚
թ Ր օ շ ա կ
կամ
թաւշակ.
անարգ կամ անգէտ, և
կարթ, կամ
թալանշա,
անպիտան»։–
Բառ. երեմ, էջ 122
թ ա ւ ա նշ ա յ
«
անպի­
տան» և
թա ւշա կ
«
անարգ»։—ՀՀԲ
չունի
թրուշայ,
այլ սրա փոխարէն
թրու՝
որ
տես
առանձին։ — նՀԲ. «թուի
դՐօշ,
պրս.
տիրէֆշ,
իբր փերթ կտաւոյ... որպէս և
տիւրիյշէ՝
է ազգ
թաշկինակի»։
—
Ջ®
«
փերթ կտաւոյ, քուրչ, կամ տաշեղ և
կամ ոլլունք»։~~ԱԲ
«
քուրջ,
ուլունք, որ
և իցէ
չսչին՝ հասարակ
բան».–~իսկ
ՀՀԲ-ի հաւատարիմ
հետևորդ ՓԲ՝ ան­
գիտութեամբ
նշանակել է թէ՛
թրու
Ա
թէ՛
թրուշայ
ձևերը։—Հիւնք.
ուղիղ է
հասկանում «սուտ, շինծու մարգարիտ»,
բայց սխալ է մեկնում իբրև պրս,
Ժ ս ա
ՏՅհ
«
թագաւորական
մարգարիտ», ծաղ­
րական մտքով
(
(
Յսւ՜ք
արաբերէն բառ է,
ուստի մեզ հետ գործ չունի)։ ԳԲ էջ 534
ունի
թրուշայ
«
քուրջ,
ուլունք,
որևիցէ
չնչին հասարակ բան», իսկ էջ 397
դր–
Րուշայ
«
ադամանդի
նմանող բաղադրու­
թիւն, սրչայ, տեձՏՏ» իբրև գաւառական
բառ, վերջինը շատ հետաքրքրական
պի­
տի լինէր, բայց կարծեմ սխալման ար­
դիւնք է։ Փորթուգալ փաշա, Եղիշէ 421
պազենդ.
աարեօշ,
յգ.
աարեօ՜շա՜
«
աղ­
քատ, տնանկ»։ — Բոլորովին տարբեր է
Երև.
թրիշա
«
կտոր, մաս», որ փոխա­
ռեալ է պրս.
ձ֊ձ.\յ–
ԱքՅՏՅ
«
տաշեղ»
բառից։
"
ԹՐՊՈԻՏ
«
մի տեսակ
բոյս է. լտ.
է ս ա ւ է հ
(
սպիտակը
կոչւում է
§1օես13ՈՅ 31>՚0Աա) »
Բմշ. ունի միայն ՀԲուս.
§
828.
նոյնը Բռ. ե–
րեմ. յաւել. 574 Գաղիանոսից առնելով
գրում
է «թոյրպիթ, որ է թոպութն»։
֊
Արաբ.
֊
>.Հ֊~ ահ\ձ,
է1ՄեւՅ
(
Շթայն*
շնայդէրի
հաւաքածոյի
մէջ՝– տե՛ս
՝
^/2\Լի\
Fonds A.R.A.M