ԹՐթ
214
ԹՐԹ
րի արմատը
։
Լ
Ձ
§ . Սւ՜§6Տշհ. 960, ՑօւէՐ.
հօձԿ.
ԼՇՃ.
10
զնդ.
^՝^
^
ոէՅ,
պրս–
Տ1ՈՏ-
էՅ
«
թրեալ»
բառերի
հետ։
^սԱիք
Ի\2\ԼԻ\ 10, 276 իբր բնիկ հայ համեմա­
տում է լտ.
է61՜0 (էՈ71, է ո է ս ա )
«
կո–
տրրտել, խորտակել, ծեծել, ալիւր աղալ
ևն)),
էճՀՇնՀՅ
«
ծակիչ, գայլիկոն», իռլ.
էՅՐՁէհցք
«
ծակիչ»,
յն.
էՏ1թա
«
մաշել,
ճնշել»,
~կյէ~դքյ՝է «գայլիկոն»,
Հ֊Օ՜Փձ՝)
«
փայտի որդ, ճճի»,
հսլ.
էկբ,
է1
՜
սԱ
«
փշրել»
ևն բառերի հետ (հմմտ. վե՛րը
թ ո ս ՝ /
Հիւրշ.
ճւ՜ա.
ՏէԱս.
Էջ 12 ձևի
տարբերութեան պատճառով
մերժում Է
զնդ.
3–
1
>ք6ՈէՁ
բառր։
նոյն,
ճւ՜1՜Ո.
0
x3111.
449
նշանակութեանց
ան
յարմարութեան
պատճառով
մերժում
Է լտ. էշ
.0
ևսրա
ցեղակիցները։
Հիւնք.
թ մ ՚ փ է
բայից։
Գեանջեցեան
2
^ Բհ
1, 47
ուղիղ Է գըտ֊
նում
ա.\\էՀ–ի
համեմատութիւները՝
հակառակ
Հիւբշմանի՛
Ըշճ֊է՚֊-ՇՈ,
Հայ.
ղր. լեզ, 63 միացնում
Է
թոմել
և
թրջել
բառերին, և թկև նշանակութեանց տար­
բերութեան պատճառով
կասկածում
Է,
բայց այնուամենայնիւ
ուղիղ Է գտնում
լտ. էշ.0 բառի
համեմատութիւնը։
Լւ–
ՃՇՈ, ձաւ. ՏէսԺ. §
73 (
և
1
Ր
19, 335)
մերժելով
այս, հայերէն բառի արմատը
դնում է
*
թ ի ^ <*էՄՕ–
«
խմոր» և համե­
մատում է հսլ. չեխ. ռուս.
է&5էօ,
լեհ.
ՇատէՕ,
Հիռլ.
էձ
՚
ւՏ, կիմր.
է06Տ
«
խմոր»,
լիթ.
է^քՅՅ,
է
^ւ
՜
Շ
«
խիւս»
բառերի
հետ։
1
ՀՅՐՏէ,
Յուշարձան 419 թթր.
էշւ
-
,
է1ք
«
թացութիւն,
քրտինք»։
ԳԻՌ.֊Սեբ.
Ռ.
թոէլ,
Ասլ.
թ ք է ՚ լ
«
թրել»,
նոր բառ Է
թ ր ո ւ
(
Չն.) «մէկ անգամ
շաղուելու
միայն բաւականացող
քանակութիւն»։
ԹՐԹՆՋՈԻԿ
«
գառնագմ ակիկ, լտ.
քԱ1Ո6\
ՅՕշէօՏՁ
թթուաշ բոյսր». արգի գրականի ըն­
դունած
ձևն է. հների մէջ գրուած է զանա­
զան ձևերով, ինչ.
թ թ ո կ ի չ , թ թ ւ ւ ն ի ս , թ թ ո ն ա կ ,
թ ր կ ի ս , թ ր թ ո ւ ր ն , թ ա թ ա ւ փ ս , թ ր թ կ ի ս , թ ր թ ն ո ւ կ
Բժշ. Վստկ. 208 (ՀԲուս. § 788 և էջ 200).
ըստ
Ռոշք.
թնդոչոլկ.—
(
Տիրացուեան,
ՕօՈ–
է ո ե ս էօ §
97—99
և § 319 դնում է «Ո1տ&\
ՅԸ61.0ՏՅ,
Ո11116ճ
ՅՇ
61
.0
Տ
611
Յ
. 1"
Ա1Ո6Ճ ՏԸԱէտէԱՏ,
ԳԻՌ. — Երև.
թ ր թ ն ջ ո ւ կ ,
Ղրբ–
թ ր թ ն ք ի՛ կ -
Գոր.
թ ա ր թ ա ՛ ն ջ ո ւ կ ,
Ռզմ.
թ ը ո թ ր կ է ՚ չ ,
Մշ.
թ ի –
ւ ո ո ո ն ի կ ,
Պրտ.
չ ր թ ր ո ո ի շ . —
ա
Աուր
գտնում
ենք
թ թ ո կ ի շ
Ակն. Արբ. Բիւթ. Խրբ. Մշկ. Սվ.
Ք.
թ թ ա ո ի չ ,
Ասլ.
թ թ ո ջ ա ղ
Արտ։
ԹՐԹՈԻՄ
տե ս Թիթ ուս ։
յ-ԹՐԹՈԻՐ, ո
հ
ի
«
թիթեռնիկի
որդը» ՍԳր.
Վեցօր. 176. Արշ. Մխ. առկ. Վստկ. 79։
–֊֊
Բնիկ
հայ բառ. կրկնուած է գռլ\՝ՀԼհնխ.
էօք–
արմատից, որ հնխ.
էՔ1՜–,
էտւ
՚
Յ–
«
մաշեց­
նել, ծակել» արմատի
միջին աստիճանի
եր­
կար ձայնդարձն
է. —այսպէս է կոչուած
թրր–
թուրր՝ րոյսերի
տերևները ուտելով ծակծկե­
լու պատճառաւ։
Հնխ.
161՛–
էօք– է01՚–
արմատի
ժառանգն է հյ՛
թ ո ւ ր
(
որ է ծակելու
գործիք,
սուր), միւս ցեղակիցները տե ս
թ ո ւ ր
բաոի
տակ. բայց յատկապէս
«
ուտիճ, ցեց, որդ»
իմաստով
հմմտ. յն Հ9ըՓ<եՀ, լտ–
131
X1168,
լիթ. էաոձՀ, կիմր.
^ ո ւ ՚հօ ո յ ա ,
կորն.
օօո>
էւ՝ՕՈ6Ո,
միջ. բրըտ.
ՕՕՈէւ՚ՕԱՈՏՈՈ,
նբրըա.
եօոէքՕՈ,
բոլորն
Էլ նոյն
էշՀ–
արմատից
(
Գ/&\ձշ
764,
ՑօւՏՅՇգ
948)։
նՀԲ
յիշում Է թրք.
թըրթրր, թրրթրի
թրրըլ։ Լ
Յ § .
ԽէՈ.
Տէսճ. § 874
ուզում Է
կցել եբր. հ՝Հ՝1՝&
§Յ
1
Յ$Ձ
1,
ասոր,
\
յ օ յ ; յ
ՏԶ.$Ա1՚ձ «մի տեսակ
մարախ»
բառերի հետ։ Այս բառերը բնիկ սեմական
են, նրանց են կցւում նաև արաբ.
Տ31՚Տ131՛
և ասուր.
^Ձ1"ՏՁա.
բայց ո՛չ ձևով
են մեր բառին նման և ոչ Էլ նշանակու­
թեամբ, ուստի Հիւբշ. 304 պատահական
Է համարում։
^ՅՐՏէ,
Յուշարձան 424
թրք.
է
՝
^1
՚
կ\։
Պատահական
նմանութիւն
ունի նաև իթօնամա
լեզւով
ՒւԱՅէ31՝Յէ2–
էՏւ
«
թրթուր»
(
ի
\
ՏԼ 20, 46), Վերի մեկ–
նոլթիւնը՝ որ ի մ Էլ մտածմունքն
Էր,
տուաւ նախ
Բշէշւ՜ՏՏՕՈ, ճւ՜. Ա.
Խ
\՜
Ո.
Տէսձ.
Էջ 84,
ԳԻՌ. — Ախց. Խրբ. Կր. Սեբ.
թ ր թ ո ւ ր ,
ննխ.
Ռ.
թ ո լ ր թ ո լ ր ,
Զթ–
թ ը ՝ Ր թ ա ր ,
թ ր ՝ յ թ ո ւ ր ,
թ օ յ –
թ ո ւ յ ,
թ օ ր թ ո ւ ր ,
Երև.
թ ր թ ո ւ ո ,
Մշ.
թ ո թ ա ր ,
Ալշ. Վն. Սլմ.
թ ո թ ո ւ ո ,
Հճ.
թ ա յ թ ո ւ յ ,
Ռզմ.
թ ո թ ո ո ,
Ագլ. Մկ.
թ ը ո թ օ ո ,
միւսները՝
ինչպէս
Ասլ. Պլ. ևն գործածում
են թրք–
թ
ո ր
թ
ո
* ՝
ճե­
մք՝ որ հայերէնից է փոխառեալ. — իսկ Ջ ղ–
Fonds A.R.A.M