ԹՊՂ
213
ԹՐԵ
34.
Եւագր.231.
թոքատուն
Վստկ.
թոքացաւ
Վստկ.
թոքակէս
ԱԲ.
թոքալ
«
հազալ» էֆիմ.
էջ 227.
—
նոր գրականի մէջ կազմուած
բառեր
են՝
թոքախտ, թոքախտաւոր, թոք ախտաբոյժ,
թոքախտաբուժական, թոքային, լիաթոք։
ՆՀԲ
թոքալ
«
հազալ» ձևի հետ է դնում
լա.
էԱՏՏւՕ
«
հազալ»։
Հիւնք.
թուք
բա­
ռից։ Աձեո, Խա.
Տէսս.
էշ 114—116
հանում է ինչ որ
*
թև
բառից՝ որ
թերն.
բառի պարզականն է, իբր
*
թԱոք
և կամ
՚ ՚
թ ո վ ո ք > թ ո ք :
Շատ լեզուների մէջ «թոք»
բառր
ածանցուած է «թեթև»
բառից,
այսպէս ռուս. յ\շաոշ, անգէ \կհէ2,
պորտ.
16
V^Տ,
սարդ.
1614,
սպան.
1
աՅ–
ՈՕՏ,
գերմ.
Լ ս ո
§ 6 ,
իռլ.
Տ0ՁՄ1ՁՈ,
կիմր.
րջյկւոէ,
կորն.
տցշս6ոտ
Ան՛ (Այս երե֊
վոյթը շատ ճիշտ նկատուած է, բայց
թոք
և
թեթև
դժուար է կապել
իրար հեք))
ԼւճշՈ՚ի
մէկնութիւնը
նորից կրկնում և
հաստատում է
Բտէ6քՏՏ0Ո 1(2
47, 291
և
Խ.
ս.
Խա.
Տէսճ.
117»
ԳԻՌ
—
Ալշ.
Մշ. Ջղ.
թոք,
Վն.
թոք՝՛,
Գոր.
Երև. Խրբ, Կր. Ղրբ.
թօք,
Ագլ. ՏՓ.
թուք,
Մկ.
թոքալ
«
հազար,
թոնքալ
Վն. «հևար,
թո­
քալ
«
հազար,
Սլմ.
թուէք. —
նոր բառեր են
թոքալ
«
հազար,
թոնքալ
Վն. «հևար,
թո–
քաո
«
թոքախտաւոր»,
թոքին տալ
«
հազալ.
2.
վազելուց
հևար։
ՓՈԽ.֊աՈ,
Օաէ.
–
ԼաձՇ, էջ 176 քրդ.
•*
<–=^– 5
(16
X811
«
թոքախտ»
բառը ՛փոխառ­
եալ է գնում
հյ.
թոքացաւ
բառից, ինչ որ
շատ կասկածական
է։
ԹՊՂԱ
«
մի տեսակ չար դև», որ և
թեպղա,
թեսյղ
Ախտարք։
Ալիշան, Հին հալ. էջ 222 յն. Հ&իձտղ
«
աստուածակամ. 2. Հեփեստեայ
սիր֊ււ֊
կանր և մայր
Մ իւրտիլոսի»,
Ռօզմէրի,
Բիւր. 1898, էջ 867 պրս. օ1ձ էճհձՈ
«
ապականիչ,
չարագործ»։
ԳԻՌ.— Կայ գւռ.
թպղա
կամ
թպղ
«
նորա­
ծիններին խեղդող երևակայական
մի Էակ. 2.
մանուկների
մի տեսակ մահացու
հիւանդու­
թիւն», որ և
թպղի–
սրս՚սցից
Էլ
թպղոա
«
թպղի հիւանդութեամբ բռնուած»,
թպղոաիլ
«
նոյն
հիւանդութեամբ
րռնուիր։
ԹՌԱՆԻԼ
տե՛ս Թիռ,
ԹՌԹՌԱԼ
տե՛ս
Թիռ։
ԳԻՌ. — Պլ. Տփ.
թ ո թ ո ա լ ,
Ս չ.
թ ր թ ո ա լ , # 7 / ՛
թ ո թ ո օ լ ,
բոլորն
Էլ «սրտի
թռթռալը»։
ԹՌԻԺԱՆ
«
պիծակ», գտնւում
Է միայն Երե–
միայի բառգրքի
յաւելուածի
մէջ Գէորգ դըպ–
րից, էջ 546. որից առած է նաև ՓԲ։
ԹՌՖԱՅ.
ըստ ՀԲուս. § 822 մի նոր Բժշկա­
րանի մէջ յիշուած է
թ ո ֆ ա յ ի ծ ա ո
անծանօթ
բոյսը։
ԹՏՊԻՐ
տե ս Թետպիր։
քԹՐԱԿԵԼ
«
գործել կամ կազմել»,
ունի մի­
այն Բառ երեմ, էջ 122, նոյնից առնելով ՓԲ՝
թրակել
«
կազմել,
պատրաստել»։^–Հասարակ
սխալագրութեան
արդիւնք է՝ փխ.
իւ՚ակել,
հմմտ. Բառ. երեմ, էշ 130՝
իրակել
«
ներգոր­
ծեր,
իրակութիւն
«
ներգործութիւն»*
տե՛ս և
Թ Ր Ա նԷ
տե՛ս Ւրիանէ,
՛
ԹՐ Ա Ս ԿԻԱ Ս
«
մի տեսակ
քամի» Արիստ,
աշխ. էշ 612, Առաք. կենդ, էշ 70, Տաթև,
հարց, 205, որ և
թՐասկիա
Տաթև, հարց,
էջ 205,
= 517.
8
ք)018*ւօէ;
«
հիւսիսային — հիւսիս–
արևմտեան
քամի», ծագում է
6
թՅ&
«
Թրա–
կիա» երկրանունից,
իբր այն կողմից
փչող
քամի։—Հիւբշ.
350։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
ԹՐԵԼ
«
ալիւր շաղուել, խմոր շիներ Ծն. ժը.
Եփր. ել. էջ 176. Մծբ. Ոսկ. ա. տիմ, ժդ։
–––
նախնական նշանակութիւնն է
«
թրջեր
և այս իմաստով
կապւում է
թուոք
և
թ ո ւ Ր ջ
ձևերի հետ, բոլորի պարզ արմատը
լինում է
*
թոս՝,
որից
թ ր ե լ ,
և
մ , ջ
աճականներով՝
թ ո ւ ր մ , թ ո ւ ր ջ , թ ր մ ե լ , թ ր ջ ե լ ,
պարզ արմատր
պահում են գաւառականները,
ուր ունինք
թոո
«
թաց, թրջուած» (տե՛ս այս բառր).—
թոո
և
թ ո ւ ր ջ
իրար հետ ձայնական
այն յա­
րաբերութիւնն
ունին՝ ինչ որ
շուո գալ
և
շ ո ւ ր ջ ։
Թէ «թրել,
շաղախեր
իմաստը
նախաւոր
«
թրջեր գաղափարից է ծագում՝ հմմտ.
ջա­
ղ ե լ , շաղաղել,
որբուն նշանակում է «թրջեր
և ծագում է
շաղ, շող
«
թաց»
արմատից,
նոյնպէս
թ ր մ ե լ
թե՛ նշանակում է
«
թրջոց
դներ և թէ «ջրով կամ իւղով շաղուեր,
ինչ֊
պէս որ ունինք
իւղաթուրմ։
նՀԲ համարում է
թրմել
և
թՐշԽլ
բայե֊
Fonds A.R.A.M