Թ11ԻՐ
2 1 0
ԹՈԻՐ
ձևի անստուգութեան
պատճառով
դժուար է
որոշել, թերևս
ուղիղն
է
*
դ ո ւ ւ ՝ ի շ ա ո
<պրս.
֊
Լ*.՜–
ձաէ-1-Տձհ
«
արքայական
մարգա­
րիտ))։— Աճ.
ԳԻՌ.֊ՀԲուս. §817 ունի
թ ո լ ր ի ջ ա կ
«
յի–
շուի ի Վարագայ
լերին, թերևս
րլլայ
թաւ֊
րինջակն»։
ԹՈԻՐԾ
(
րստ ՆՀԲ
Ո
հլ. բայց առանց վկա֊
յութեան)
«
թուշ, այտ)) Բուղ. ե. 37. Ոսկ. մ.
ա. 23. Սարկ. հանգ։
Լ\ձԽ, Խա.
Տէսճ.
33
իբրև բնիկ հայ՝
համեմատում է յն. ՀթաՀա.
1
էթ<7."քՕ^
էթա՜Հ՚Սօ;
«
ուտել, լափել, կրծել))
բառերի
հետ, որոնց հնխ. արմատն է
է1՜0§,
այս
ձևր տուել
է
հյ.
*
թ ր ո ւ ծ ,
շրջմամբ
թ ո ւ ր ծ ,
ինչպէս
ունինք
ւ լ ո ւ ո յ ն < զ ՛ դ ր ո ւ դ ն ,
նշա֊
նակութեան
տարբերութեան
համար
հմմտ.
ծ ա մ ե լ
բայից
ծ ա մ ե լ ի ք
«
ծնօտ,
քունք))։
՛
Նոյն արմատից
է
և
ա ր ա ծ ե լ ։
ԹՈԻՐԾ
«
կաւր կամկալէ ամանր կարծրաւյ–
նելոլ համար եփելը)), այս իմաստով առան­
ձին գործածուած չէ, բայց
ունինք իբր ած.
թ ո ւ ր ծ
«
թրծուած)) Ոսկ. պօղ. Ա. 20 (տսլ.
թ ո ւ ր ջ ի ,
ճառրնտ. որից
թ ր ծ ե լ
Ծն. ժա. 3.
թ ը Ր –
ծ ո ց
«
թրծելու
փուռ» Սիր.
լը. 34.
թ ր ծ ո ւ ն
«
թրծուած, եփելով պնդացրած»
Եւս. քր. ա.
72.
թ ր ծ ո ւ մ ն
Մխ. դատ.
ա ն թ ո ւ ր ծ
Եղիշ. դտ.
182.
Տաթև. ձմ. ճծէ.
ա ն թ ր ծ ո ւ թ ի ւ ն
Եղիշ. դտ.
182,
Հիւնք.
թ մ ր ի լ
բայից։ Մառ
Յ Տ Օ
25,
317
վրաց.
էքԱՏՁ
«
այրիլ» բառի
հետ։
ԳԻՌ.–Սլմ. Վն.
թ ը ո ծ ե լ ,
Ախ
ց
.
կ
ր
.
թ ր ծ է լ ,
Մրղ.
թ ո ծ է լ ,
Մկ.
թ ո ծ ի լ ,
Ալշ. Մշ.
թ ր ձ ե լ ,
Երև.
Սեբ.
թ ր ձ ե լ ,
Ոզմ.
թ օ ո ձ ,
Ջղ.
թ ր զ ե լ ,
երբ.
թ ր ւ ՝ –
գիլ. —
նոր իմաստ
է
ստացել
թ ր ծ ի հ ո տ
Սվ.
«
բրդեղէն
մի բանի
այրելու
հոտը»։
—
ԹՈԻՐՄ
«
թրջած, թաց, թրջելով կակղած»
Հին բռ. որից
թ ր մ ե լ
«
թրջոց դնել, ջրով կամ
իւղով շաղուել»
Ել. իթ. 40. Յհ. կթ. Վրք. հց.
ի ւ ղ ա թ ո ւ ր մ 9՛.
մակ. դ. 6. յետինների մօտ
կայ
թ ո ր մ
ձևր՝ որից ունինք
դ ա ո ն ա թ Ո ր Օ ր
Նար. խչ.
զ ա զ ր ա թ ո ր մ ի
Նար. 177. Լմբ. մատ.
էջ 25. Իմ. առակ, և ովս. ժբ. 11.
ս և ա թ ո ր մ ի
Լմբ. առակ,
ս պ ի ա ա կ ա թ ո ր մ ի
ԱԲ,(այս բա֊
ռերը կերևի թէ չփոթուած
են
թ ո յ ր
ձևի հետ,
որ է «գոյն»). — նոր բառ է
ց օ ղ ա թ ո ւ ր մ
«
ցօ֊
ղով
թրջուած»։
–––
Կազմուած է
մ
աճականով
"
թ ո ւ ր
արմա֊
տից, որի վրայ տե ս
թ ր ե լ ։
Հիւնք.
թ ա ա ո մ ե լ
բայից։
Հիւբշ. 449
կապ ունի՞ արգէօք
թ ր ե |
և
թ Ր ջ ե լ
բառերի
հետ։ Ե. Գեանջեցեան
2
ՃՐե 1,47 թ « –
Ր ե լ
բայի
հետ֊=լտ.
է61
՜0։
ԲօԺնքՏՇՈ,
Հայ. դր. լեզ. 63
թ1՝Լլ
և
թ ր ջ ե լ
բառերի
հետ՝ կցում է լտ.
է6քՕ
«
տրորել,
աղալ»
բային։
ԼւձշՈ, ՃՈՈ. Տէսճ. §
74
թ ր ի ք ,
թ ր ջ ե լ
բառերի հետ հանում է հնխ.
էւ1Ա
«
թրջել»
արմատից, որի
ժառանգներր
տե՛ս
թ ա ն ա լ
բառի տակ. իր համեմա­
տած
ձևերից
յիշենք
յատկապէս յն.
Հ՚ւևՕՀ «փորի
լուծմունք»,
կիմր.
էՅւ1
«
աղբ», լիթ.
էո՜61ւտ
և լիթ. է\/^Տւ^ «ճա­
հիճ»։
Ւ
^ՁՐտէ,
Յուշարձան 419 թթր.
էշ1՚,
է1ր
«
թաց, քրտինք»։
ԲշէՕքՏՏՕՈԼՍՃ
1916, 72 (
չեմ տեսած)
հնխ.
(
տ
)
է6Ր–
«
անմաքուր ար տ աթոր ութիւններ» ար­
մատի հետ, որի ժառանգներր տե ս
թ ւ ս –
ր ա խ ։
Մերժում Է
Բօևօւ-ա՛ 1, 701
և 2,
641։
ԹՈԻՐՄՆ
«
խաւար»,
ունի միայն Բառ. ե֊
բեմ. Էջ 122. բայց սրա հետ յիշւում են նաև
նոյն
Էջում՝
թ ո ւ մ ա ն ա լ
«
խալարիլ» և
թ ո
լսի
«
խաւար». բուն ձևր յայտնի չէ։
Կայ պրս.
Հ––
էսա
«
մութ»։
*
ԹՈԻՐՇԱ
«
անծանօթ
մի բոյս է» Բժշ. ու­
նի միայն ՀԲուս. § 818.
—
սրա հետ նո՞յն է
արգէօք
թ ո լ ր ջ ա լ ա կ
«
թրթնջուկ»
Բժշ. (րստ
ՀԲուս. § 3319),
֊
Պրս.
ծ-ձյ.
էէՄՏՅ
«
թրթնջուկ», որ գալիս
է լ^յ–
էԼՄՏ
«
թթու» բառից, — Աճ.
*
ԹՈԻՐՈԻՇ
«
թթու, գառնացած,
նեղացած»
Կոստ. երզն. 140 «Զի սչ սիրտ նեղած կայ և
թուրոլշ՝ Առ քեզ ունիս
յուրախոլթեան»։
֊
Պրս.
1
ս1՜տ
կամ
(
ԱՐԱՏ
«
թթու, դառ–
նացած
դէմքով»։
Պ ոաուբեան, Կոստ. Երզն. 48 արաբ.
թ ո ւ ր ո ւ շ
«
խուլ»
բառից։
Ուղիղ
մեկնեց
Նորայր, անդ՝ էջ 196։
—
ԹՈԻՐՋ
«
թրջելու
գործողութիւնր,
թրր֊
ջոց», որից
ի
թ ո ւ ր ջ ա ր կ ա ն ե լ
կամ
ի
թ ո ւ ր ջ
ղ ն ե լ
«
թրջոց դնել» Վստկ. 31, 32, 131.
թ ք Ր –
Fonds A.R.A.M