|*–||իԱ
208
ԹՈՒՐ
դէմուդէմր»,
էԱտ1շՈ1Ը1<
«
հանդիպիլ,
դէմն ե լ ֊
նել» (հ)/ԱԶ\՝Օռ՚հ
1, 394)
I
—
Աճ։
ԹՈԻՉԱՐԱՐ
տ Լ ս Թովել,
ԹՈՒՊ
տե՛ս
Թօպ,
ԹՈՒՌ,
անստոյգ բառ. մէկ անգամ գործա­
ծել է Փիլ. տեսակ, էջ 17 «Պատառս և թուռս
մարղկան ուտելով», որի՞ց
թ ռ ա լ ի ր ՝
նոյնպէս
մէկ անգամ
գործածուած
Ադաթ. «Գոչի՜յէ
փքոցուռոյց
լնդօք, թռալիր
օդով, փողիցն
այտմամբ»։
—
Բառ. երեմ, էջ 122 մեկնում է
թ ո ւ ռ ս
«
թուշս»։
ՀՀԲ
թ ո ւ ռ
«
այտ կամ թուշ»,
թ ռ ա լ ի ւ ՝
«
թշալիր,
այսինքն
ի թուշս լցեալ և
կամ
զթուշս լցուցանող և ոլռոլցանօղ, որպի­
սի է օդն կամ փուքն, որ ի հարկանելն
ուրուք
զվազս՝ լցուցանէ
զթուշն և զբերանն». ՆՀԲ
թ ո ւ ռ
«
պատառ
մեծ, լցուցիչ բերանոյ»,
թ ռ ա ­
լ ի ր
«
բերանալիր
որպես պատառով, լի և
ուռուցիկ, և որ ինչ լնու զբերան իբրև զպա­
տառ». ՋԲ
թ ո ւ ռ
«
պատառ»,
թ ռ ա լ ի Ր
«
թուշե֊
րր լեցուն՝ ուռած», իսկ ԱԲ րստ սովորու­
թեան միացնելով
երկոլսր՝
թ ո ւ ռ
«
մեծ պա­
տառ. 2. թուշ»,
թ ռ ա լ ի ր
«
թուշը լեցուն,
թուշ
լեցրնող»։
Սրան պիտի պատկանի
նաև
ո ա ս –
1
|Ա1թուո
«
ատոք հասկով» Ագաթ, որ սակայն
յայտնի
չէ թէ ի՚նչպէս պէտք է միացնել
նա­
խորդներին։
*
ԹՈԻՏԱՐԻ
«
ձագխոտ, լտ.
61՜
^Տ1Մ1Ա1Ոյ>
Բժշ.
ունի միայն ՀԲուս. էջ 196 (սխալմամբ
տլ.–
պուած է
թ ո ւ թ ա ր ի ,
որ բառարանական կար­
գին էլ չի
յարմարւում)։
= Պրս. ^)>^
էսԺտՈ
«
ձագխոտ, թրք.
զԱՏ
շէՈՂՇ§՝\
(«
թոչնահաց»)։–Աճ։
ՀԲուս. § 1762
մեկնում Է արաբ.
Է)*3^ "Ր գոյութիւն
չունի Կամ ուսի մէջ։
+ ԹՈՒՐ, ո
հլ. (գր ուած է նաև
թ
ո
յ Ր
) «
սուր,
սուսեր» Բ. թագ. իա. 16. Մխ. դտ. Վրք. հց.
փոխաբերաբար կամ նմանութեամբ
«
շարա­
կանի խաղերից
մէկր» ԱԲ,
«
ոստայնանկի
կկոց, մաքոք»
Լծ. նար. «ծովային
ձուկ մ ր»
ԱԲ. որից
թ ր ա թ ա փ
(
նորագիւտ բառ) «սու­
սերամարտութիւն»
Հաւաք. 19.
թ ր ա ծ ե ծ ա ռ ­
ն ե լ
«
թուրով ծեծել»
Յայսմ.
կ ի ս ա թ ո ւ ր
Մխ.
դտ. 262. նոր բառեր
են
թ ր ա ճ ո լ կ ,
թ ր ա ձ և ,
թ ր ա ւ ո ր ։
= Բնիլ հայ բառ՝ հնխ.
էօւ՜–
արմատից, որ
միջին աստիճանի երկար ձայնդարձն է
161՜
Ձ
արմատի։
Հնխ.
16
X0–
նշանակում
էր նախա­
պէս «շփելով
մաշեցնել» և յետոյ
նշանակեց
«
ծակ բանալ, ծակել» (քարէ դարի
հետքերի
շարունակութիւնն
է),իր ժառանգներն
են՝
յն.
՜
ՏէթՕ)
«
շփելով
մաշեցնել,
վէրքից թու­
լանալ, յողնիլ»,
քքՅՍՍ)
«
մաշեցնել,
սպառել,
թուլացնել»,
1
Հյե
%
Ա
՝)
Կ^ «ծակիչ գործիք
(
վի­
րաբոյժի կամ քաղաքի
պարիսպների հա­
մար)»,
՚.
ֆ~ղ).2
է
էթէՏս/»)
«
ծակ»,
՚
ԱէթՅԱ»
«
ծա­
կել»,
է1՜ք>Ա)3՜Հ(0
«
վիրաւորեր,
xՏ՚ւք3^էVս)
էՏթՏԱ), 10թՏ11(
«
ծակել»,
1
է0ք>Տ
«
ծակեցաւ,
էտթտւթօ>
«
գչիր»,
՚
ւօթտօ;
«
գչիր, դուր»,
Հթյ
^օւ
«
ծակ»,
«
դուր»,
՚ ։
օ թ 6 յ
«
ծակող,
թափանցիկ, սուր»,
"
ՕթՏԱւՕ
«
դուրով ծակել»,
սանս.
էս1՜3–
«
վնասուած,
վիրաւորուած»,
Յէ1ՄՅ–
«
հիւանդ»,
լտ.
է6Ր0
«
ջարդել,
փշրել,
ծեծել, աղար,
է6ք6եւ՚Ձ
«
ծակիչ,
գչիր, շա­
ղափ, պարիսպ ծակելու գործիք», հիռլ.
է.3ք3է–
1131՜,
կիմր.
է Յ ք Յձ ք
«
գչիր», հսլ.
էՐէէւ,
է՚ՄՕ,
ռուս.
7 6
բ 6 է հ , յ բ \ ՛
«
շփելով մաշեցնել, քերել», լիթ.
էոՈԱ, էՈՈէւ
«
մաշեցնել»,
լեթթ.
է1"սէտ
«
յե­
սան», հչեխ.
էքէ
«
տրորում,
կռիւ, ոչնչա­
ցում», սլով. էօ1՝ «մաշեցում»,
ռուս,
ւ օ բ ՚ ե
«
հարթուած ճամբայ»
և մինչև գերմ.
(1
է6հ6Ո,
հբդ.
Ճ1
-36
Ո,
անգլսք. ֆէՏՐ)քէ.Ո– Հոլլ.
(
^331611
«
դարձնել»
(
նախապէս
«
ծակելու
համար
դարձնել»)։
Հայերէն
թ ո ւ ր
(
հինր
*
թ ո լ Ր Ո ^
բա­
ռի ամենամօտիկ
ձևն է յն.
ւ օ թ օ ;
«
դուր»
(\\՚
Յ
1(36 775,
ՑօւտՅՇգ 949, 977, 1քՅԱէո731ա
324,
ԻԱս^Ց 101, ԲօԽւ՚ ա ՛ 1, 728, ՏաՕԱէ^
&6
Ա1«է 990)։֊
Աճ.
\
<ձ^.օճ\,
Ճ Տ 1 3
Բ01\՚Տ1.
1823,
էջ 105
աֆղան, և լեզգ.
էէՄ
բառի հետ։
6
ւ
՜0
Տ–
Տ6է մճտ.
1834, 383
ևն լծ. հյ.
ս ո ւ ր ,
ՆՀԲ
թ ո յ ր
գրչութիւնր
մեկնում
Է
ս ո ւ ր
թ ի ւ ր ։
Պատկանեան,
1
^3Շյ16/է–
Էշ 14 նոյն
րնդ
ս ո ւ ր ։
Հիւնք. յն.
օ6ք>1>
«
նիզակ»
բառից։
ԲՅէւ-ԱհՅՈ)՛
Տ ճ
1, 194
սանս.
է31
՜
Ժ
«
ծա­
կել» բառի հետ. արմատր էՇւ՜Օ «ծակել»։
ւՀձէտէ, Յոլշարձ. 408 սումեր.
էնՄ
«
կրա֊
րել, տաշել», 424 կազիկումոլկ
է՛մք
«
թուր»։ Մսերեանց, Բանաս. 1901, 178
հիմնուելով աֆղան.
էա
՚
Յ
«
թուր»
բարի
վրայ, ենթադրում
Է թէ հպրս. կար
էս–
քՅ
հոմանիշ ձևը, որից փոխառեալ
են
Fonds A.R.A.M