ԵՂԵ
«
ցուրտ))
ևն. պա տ ահ ա կան է կիւրին.
6
Ա\քԱր
«
ցրտիլ»։
ԲՅէաեՁՈ^,
ՀԱ, 1905, 318 յն.
տ).8ւ\. տձ՚ՏՕ&ճէ
«
առնել, ձեռք առնել», հիռլ.
Տ611՝3էա
«
առնել», իբր թէ
«
վնասել»։
Գւ՚Ռ. —Առհասարակ
գործածւում է թոք.
բառը (
դրսւվ. իւոաղի, գցքՅք
9).
նոր բառ է
եղմակալել
Ղզ– «եղեամով
պատուիլ»։֊֊
Հմշ.
եղիմ
«
տանիքներից կախուած
սառոյցի
երկար
լուլայ»։
՚
Ե ՚ Լ Ե ք ՚ ա ՚ ւ ա
(
գրուած նաև
եղբորոս, ղերե–
րոս, ղերորոս, եբորռս, եբոլրոս^)
«
մի տեսակ
բոյս, վրացի կոճ,
Ո6116ե01
՜
ԱՏ.»
Վեցօր. 83,
89.
Վրգն. ծն. Բժշ. — հյց.
զեղեբորոն
ձևով
ունի Ոսկ. բ. տիմ. էշ 237
. -
ն ո յ ն բառը Բառ.
երեմ. էջ 85 դրում է
եղդորոս
և մեկնում է
«
ցմախ»,
իրօք էլ
ցմախտ ա կ ՝
սպիտակ
վրա֊
ցի կոճն է։
= Յն.
տ)յւ5քյ0ք)0՜
կամ
օ/^տՏօթՕ;.
հյց.
եճճտխօ^,
որից լտ.
հշ116ե01
՜
ԱՏ,
ֆրանս.
611600
Ր6,
անգլ.
հշ116հ0Ր6
ևն, նոյն նշանա–
կութեամբ։
Յոյն բառի ծագումր
անյայտ է.
տե՛ս
ՏօւՏՅՇզ,
244,֊
Հիւբշ.
348։
Ուղիղ մեկնեցին նախ ՀՀԲ և ՆՀԲ,
Ե ՛ԼԵՂՍ
«
աղօթս», այսպէս
ունի Բառ, ե֊
րեմ, էջ 85։
ԵՂԵՆԳ
«
յաւիտենական»,
ոիտէ
միայն
Բառ. երեմ, էջ 85։֊Կարծեմ
թէ Ս. Գրքում
գործածուած
Եղեադ
յատուկ
անունն է (Ա,
մնաց, է, 21), որ թարգմանւում է «Աստու­
ծոյ յաւիտենականութիւն»,
(
տես Մխ. Աբ–
բայի Յատուկ անուանց բառարանը, էջ 81)։
ԵՂԵՆԴԻԱք՛
տե՛ս Սեղեն դի ար։
Ե՚ԼԵՌՆ, ն
հլ. (սեռ.
եղեռան,
յգ. հյց.
ե ղ ե ֊
րըս.
ՆՀԲ դնում է նաև սեռ,
եղերան,
յգ. ն–
ղերք
կամ
եղերունք,
բայց առանց
վկայու­
թեան)
«
փորձանք, չարիք»
(
նոր գրականի
մէջ «ոճիր») Ամովս. գ. 10. Բ. մակ. դ. 5,
Եզն. Ոսկ. ես. և եբր. Եւս. քր., որից՝
եղե ռ ­
նաւոր
Գ. մակ. ե. 19. 21. զ. 21,
եղեռնա­
գործ
Նար. Երզն. աղօթ.,
եղեռնական
նար.
Սկևռ. աղօթ.,
եղեռնահամ
«
դառնահամ»
ճառընտ.,
եղեռնադատ
(
նոր գրականի մէջ),
մե ծ եղե ռն
Կոչ.։
Հների մէջ նոյն է համարուած
եղեր
«
ողբ» բառի հետ. հմմտ. Լծ. նար. «ե֊
Արմատական քաւսսրան—2
17
ԵՂԵ
ղեռնաղործ, չարագործ, որ լալոյ ար­
ժանի գործ գործէ», «եղեռնականք, լա­
լոյ արժանի գործ»։
Այսպէս նաև ՆՀԲ,
որ լծորդ է դնում
եղեոն
և
եղեր,
յն.
Տ/.Տ-
ՀՕգ«սուգի երգ»։
8
օէէւԺւ.
ճ ո Շ Յ ,
34, 21
իրար է միացնում
եղեոն, եղերերգակ,
եղերամայր,
յն.
տ/\է
>ս
.
ն<;
«
մի տեսակ
սրինգ, կորեկ», որոնք մերժում է
Լ Յ § .
Խտ.
Տէսճ. § 689։
Հիւնք.
եղեր
«
լաց»
բառից։–֊\\\ս^ճ,
8
էւ՜§. 30 եղեռն, եղեր
և
եղուկ
դնում է հնխ.
§շ1–
արմատից,
հմմտ, հբգ.
գԱ6էՅՈ
«
ցաւագնիլ», ան֊
գըլոք.
Շ Ա
6 1
Յ Ո
«
մեռնիլ»,
հբգ. զսշ\\տւՈ
«
չարչարել,
սպանել»,
հպրուս.
§ Յ
1 1
Յ Ո
«
մահ», հսլ,
2
Յ
11
«
ցաւ» ևն։
՛
ԵՂԵՍՊԱԿ
«
մի տեսակ
բոյս է, ֆր,
ՏՅԱ06,
թրք,
ատա
լայը,
լտ,
Տ 3 ^ 1 3 Շ36ՏթւէՕՏՅ 1
՝
>1օ–
Ոէե. 6է
ԲւՍՇհ». (րստ Տիրացուեան,
Շ օ ո է Ո ֊
եսէօ, §
429).
ունին
միայն
Տիգրանեան,
Բառ, բժշ, բոյսերի
13,
Նորայր Բառ, ֆր.
1119
բ և ՀԲոլս. § 634։
= 3ն.
եճշճ՚ւօ՚ՕԱ՝/.՛)՝) հոմանիշից
յարմա֊
րեալ է նոր գրականում, այս բառը
կազմուած
է հճշճւԼէՏ) «պատուիլ» և օգօ՚ձՕՀ. «եղեսպակ,
ՏՁԱ§6^>
բառերից,
նրանից Է փոխառեալ ա֊
բաբ,
^տԱ^.յ\1\
31
-
ՅԱտքՅգա,
որից տա֊
ռադարձուած
Է հյ,
ալիսֆադին
Ամ իրտ
,։
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս, անդ։
Ե՛ԼԵՐ, ԵՂԵՐԱՄԱՅՐ
տե՛ս
Եղար։
ԵՂԵՐԴ, ի-ա, ո
հլ. կամ
ԵՂԵՐԴՆ, ն
հ
լ
.
(֊
դան,
ղանց), և
-
ակ
նուազականով)
եղերդ–
նակ
կամ
եղերդակ
(
գրուած նաև
եղրդակ,
նիղերդակ, յեղրդակ, լերդակն
(
Բառ. երեմ,
յաւել, 575), նախավերջին
ձևը յիշում Է միայն
ՀԲուս,
§
903,
նախաձայնի
համար հմմտ.
եղին
և
լ ե ղ ի ն յ
«
ճարճատուկ
բոյսր,
վայրի
հազար, դառնիճ, ասորեակ, տճկ.
հինտի–
պա,
ֆր.
շՒսԸօւ՚66,
լտ.
շ ւ շհօ ո ս ո ւ աէյ՚հստ
Լ
(
ըստ
Տիրացուեան,
(
ՅօոէոեսէՕ, § 568,).»
Գաղիան. Մխ. բժշ. Վստկ. 167, 174 (Տիգ­
րանեան, Բառ. բժշ. բոյսերի, Էջ 15 համա­
րում Է
էՅ^ՅX^^ստ),
Տե՛ս
Եղեռն։
ԳԻՌ.
—
ԼեղդՐտակ
Պրտ.
(
ժողովրդական
ստուգաբանութեամբ
կապուած
լեղի
բառի
հետ՝
բոյսի
դառնութեան
պատճառաւ)։
Fonds A.R.A.M