Թ11Կ
194
իբր
միջին
հյ. բառ. գիտէ նաև Բառ. երեմ,
էջ 120 և 313, (առաջին
տեղում
գրուած է
թոկ
«
տուն», բայց այս
տուն
բառր հարկա~
լոր
է կարդալ
տոոն.
ինչպէս որ էջ 313 էլ
գրուած է
տոոն
«
թոկ». իսկ
թոկել
«
վզին
չուան
անցկացնել»)։
––
Վրաց.
օօ(ոյօ թոկի,
լազ.
թոկի
«
չուան»
բառից,
հայերէնը
անշուշտ
փոխառութիւնէ,
որովհետև
յետին ժամանակի բառ է և այժմ
էլ գործածական է միայն Կ ովկա սեան բար­
բառներում ։ — Աճ,
Այս
մեկնութիւնս տե՛ս իմ Գաւառա­
կան բառարանը, էջ 372։
ԳԻՌ,֊Երև.
Լ. Ղզ. Ղրբ.
Տփ.
թօկ։
ՓՈԽ,— Կարող է մեր միջոցով
վւոխառեալ
լինել քրդ.
ճօ1<
«
անասունր
մսուրին
կապելու
չուան», (այս բառր
ձստճ,
0
ւշէ10Ո. 1\Աէ՜0ն
կցում է գերմ.
էՅՍ,
անգսք.
է63§
բառերին,
սրանց կարելի է միացնել նաև հհիւս.
էՅԱ§,
անգլ.
է0^,
հոլլ.
էօԼա,
ֆինն.
ւՅս1<0
«
չուան»,
ֆրանս,
էօԱՇւ՝
«
նաւը չուանով քաշել»,
բայց
այս
բոլորը ծագած
լինելով գերմ.
էսհ,
֊
Յ Ա §
«
քաշել» արմատից (րստ
1
Հս§6 485),
կապ
չունին բնաւ քրդ, բառի հետ
)։
ԹհԿՈՄ
«
ջերմութիւն»,
ունի միայն
Բառ.
երեմ, էջ 120,
*
Թ1Ա ԵԻ
ԲՈՀ. գրուած նաև
թոիւ Ա բոխ.
առնուած է ա ս ո ր ա կան Աստուածաշնչի
Ծն.
ա. 2 համարից, որ մեր թարգմանութեան
մէջ
թարգմանուած է «աներեւոյթ և անպատ­
րաստ»։
Եփր. ծն. էջ 2 — 3 մեկնելու
համար
այս դարձուածր՝
դրում է. «Երկիր, ասէ, էր
թոն Ա բոհ.
յայտ արար՝ թէ անպատրաստ
էր
ցայնժամ և ամ այի... երկիր, ասէ,
թոն Լ բոհ.
յոյնն ասէ, աներևոյթ և անպատրաստ... այլ
հեբրայեցին
փոխանակ
այնր՝ ղի (ասորին)
ասէ
թոիւ և. բոիւ,
խորև խաւար ասէ»։ Սրա­
նից առնելով Վրդն. ծն. մեկնում
է. «Ոմանք
ի խաւարէ և յանդնդոց
ասեն
եղեալ զաշ­
խարհս, զոր
թոհ 1ւ բոհ
ասացին, որ է խոր և
խաւար»։ Այս երկուսից դուրս բառս գործա­
ծուած է մի քանի անկախ տեղեր էլ. այսպէս՝
Արծր. ա. 10 «ամայի, անմարդաբնակ»
նշա­
նակութեամբ
(
Իխոխոմս
ձորոյն իթոխ և ի
բոխ
երկրին՝ անբնակ մարդկան). որից կազ­
մուած է
բոխասեր
կամ
բոխասէր
«
դժուար–
անցանելի»
Նանայ, յռջ; — Հին բռ. մեկնում է
քմահաճօրէն
«
թոհ և բոհ, անկազմ, աներե­
ւոյթ կամ անպիտան, բոհ, թոհ, բորբ, խա­
ւար, բոխ՝ աւերակ»։
—
Նոր գրականում
(
արև֊
մրտեան բարբառ)
թոհ և. բոհ,
մանաւանդ
թոհուբոհ
գործածւում է «քաօսային
վիճակ,
կատարեալ
խառնաշփոթութիւն»
նշանակու֊
թեամբ։
= Ասոր՛
֊,0
-
օ-օԱ
-0
Ո ^ 9
՝
ԱՕ\\,եբր.
1
ՈՈ
էօհս
V Յ
եօհ՜Ա
«
ամայի և ա֊
նապատ». հմմտ. արաբ,
ձ֊*––
էւհ
«
անա­
պատ, լաբիւրինթոս»,
սրանից է փոխառեալ
նաև ֆրանս.
էօհս-եօհս
«
մեծ
անկարգու­
թիւն, խառնակութիւն»։—Հիւբշ.
303։
ՆՀԲ
բոխ ՝
լծ.
բաւիղ, վախք, բոհ՝
բառ
եբր,
պօհոլ,
ասոր.
ւղօհ. թոհ ն. բոհ՝
բառ
եբր.
թէհօմ,
այսինքն «անդունդք»։
Լ Յ § .
8
էւ՜§.
նճԿ.
Լշճ.
80
բոհ =
ասոր,
օօհ։
Վերի
մեկնութիւնր
տուաւ
Լ Յ § .
ԻւՀ1Հ\.
ՏէԱ
(1.
§ 861։
Թիրեաքեան, Արիահայ
բռ.
169
պրս,
Հյ~՚Հ~
էօհւ
«
դատարկ»
բառից։
ԹՈՂ.
արմ ատ «ձգել,
ներել»
նշանակու֊
թեամբ, որ առանձին գործածւում է իբրև
թո ­
ղուս՝
բայի հրամայականր և կամ իբր մակ­
բայ կամնախադրութիւն,
որից
թո ղ թէ, թո դ
անդր
ՍԳր, Եղն.
թողուլ
ՍԳր, Ադաթ,
թողա­
նալ
Կոչ. 16. 17,
անթող
«
աններելի» Պիոն.
387.
թողացուցանել
ՍԳր.
թողութիւն
ՍԳր,
թողարան
«
ձիարձակարան»
Փիլ. լին.
թող
լիք լինել
Եփր. մն.
բարձ և. թող աոնել
Կա­
նոն,
բարձի թողի առնել
Շնորհ,
հարութող
Եվւր. ղևտ. էջ 223.
կնաթող
Կանոն. Մխ, դտ.
կարգաթող
Մարթին,
դժուարաթող
Կլիմաք,
ևն, Այս արմատի երկրորդ ձևն է
յ>ույ– ո, ի
հլ. «լոյծ,
թոյլ մեղկ, ծոյլ»
Իմ. բ. 3. որից
թոյլ առնել
«
թողնել,
թոյլ տալ» ՍԳր.
թոյլ
տալ, թոյլ լի&ել
ՍԳր.
թոյլ անդ ամ
Ոսկ. յհ.
ա, 2,
թոյլատարաղ
Եփր. աւետ,
թոյլտուու­
թիւն
Վանակ, յոր. (սրանց մէջ սղում տեղի
ունեցած չէ),
թուլագոյն
Ագաթ. Ոսկ.
թուլա­
մորթ
Եւս. քր.
թուլանալ
ՍԳր.
թուլատարր
Վեցօր. 140.
թուլացուցանել
ՍԳր. Եղն.
թուլա–
կադմ, թոյլատրել, թոյլատրոլթիւն, անթոյլ ա –
տրելի
(
նոր բառեր են) ևն։ Այս երկու
ձևերի
մայրն
է
|>ոյւ),
որ յետոյ
յ ղ
յաջորդական
ձայների դժուար արտասանութեան
պատճա֊
Fonds A.R.A.M