ԹՈԹ
193
ԹՈԿ
ղուիս, ոլթողփոքա, թողոփա, թէովփլաս,
թեոփԼլաս
(
տե՛ս Մառ,
76
ՃԸ1. «. թՅՅ. VI.
Փ«310յ10ՈՅ, 1904,
էջ
4
և
58)։
֊
Յ ն ,
^^V'^6Xնփ
կամ
սրանից տառադար–
ձուած ասոր,
ս 0
Հ լ յ յ ձ օ ^ \ օ \
ՅԱ
–
Ա1սբԱՏ <֊֊(֊
լից, բազմաթիւ
սխալ գրչութիւններով. հա­
յերէնից էլ տառադարձուած
է վրաց,
օշօ^քդ–
շոքդօշէոե ավթոլովւոս.
բոլորի մէչ
էլ յն.
V
սխալ է կարդացուած
իբր
ւյ.—
Բարուախօսի
յիշեալ առակի Վարդանեան
խմբագրութեան
մ էշ
նոյն անասունը
կոչուած է պարզապէս
«
գազան
սղոցաձև եղջերբ» Վրդ, առ, էջ
100։
Ուղիղ մեկնեց Մառ,
անդ։
ԹՈԹ
«
թմբուկ»,
ունի միայն Բառ, երեմ,
էջ
120։
ԹՈԹՈՇ
«
շրեշ
բոյսր»
Բժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. §
800,
ԹՈԹՈՇ
«
մողէս»
Բռ. ստեւի,
լեհ.
(
բայց
դրուած է ղօդօշ). որից
քարաթոթոշ
կամ կրր–
ճատոլած՝
քարաթոշ,
քարաթօշ,
քաՐթօշ
ձևերով՝ Արծր. Մխ. առկ. Վստկ.
72
Կանոն.
Տաթև. հարց.
511
(
Մողէզն
և կոկորդիլոսն՝
որ քարթոշ
ասեն)։
֊
Բառիս
հետ պէտք է համեմատել
ուտ.
է՚ՕՏՕ
«
լորտու», որ պահում է արմ ատ ական
ձևր,
թոթոշ
կրկնական է։
Ղավլանցեան, Տեղեկ, ինսաիտ.
2,
էջ
113
վրաց.
շոշո
«
մողէս» բառին է կցում։
ԳԻՌ.-Երև, Լ, Ջղ.
քւսրաթօթօշ,
Լ.
ւսքրսւ–
թօթօշ,
Վն.
ք աոթաթէօշ,
Ալմ.
ք ՚ ա ո թ ա նթ –
ոօշ,
Ղզ.
քըոըթօ՚նթօշ,
Ղրբ–
քըորթա՚նթրուշ,
Ագլ.
քրլրթա՚նթրուշ,
Հճ.
քարթէշ,
Զթ– ֊ ՝ ֊ . - ՝ -
թէօշ, ք՚այթէօշ.
բոլորն
էլ նշանակում են
«
մողէս». իսկ Պրտ.
քարթօշ,
Ասլ.
քարթէօ՝ջ
(՜
քարթէօ՝ժ)
«
խղունջ». — Հճ.
քարթէշ
ցոյց է
տալիս՝ որ հինր
0
ձայնաւորով
էր. որովհետև
այս բարբառում
օ
դառնում է
է,
իսկ
ո
դառ­
նում է
ո
կամ
ոս—
Առանձին
ձև ունի Մկ.
ք ՚ ր ո ք ՚ ը ո օ ժի կ
«
մողէս»։
ՓՈԽ. — Ատն. թուրքերի, ինչպէս նաև
թրքա֊
խօս
հայոց և յունաց
լեզւով՝
քէրթիշ
«
մո­
ղէս». ոճով ասում են՝
իչի չօ՚ք քարըշաբ՚րմա,
ւսլթընաան քաՐթօշոլ չըքլսր
«
Մէջր շատ մի
խառնիր, տակից քարթոշր դուրս կղա յ» (ուր
քարթօշ
բառի իմաստր
ժողովրդին
անհաս֊
Արմատական յաասրան
—
13
կանալի է).—քրդ,
Մ կ. գործածական
է
քըո–
ք ՚ը ո օժի կ
ձևր։
֊ ( ֊
Թ Ո Թ Ո Վ
«
թլուատ, կակազ»
Ես. լբ.
4.
Ոսկ. ես. և Բ. կոր. Եփր. ել. էջ
157.
որից
թոթովախօս
Ես. իթ.
24.
թոթովախոսոլթիլն
Գէ. ես.
թոթովել
Ոսկ. մ. ա.
17.
թոթովութիւն
Գէ. ես.
թոթով ա տ
Երգն. քեր.
թոթովանք
(
նոր
բառ)։
–
Բնիկ
հայ բառ է՝ հնխ.
Տէս–
ար՛մատից.
թոթով
կրկնուած
է
թով
ձևից, որ նշանակում
է «խօսիլ», մանաւանդ
«
ընդհատ
ընդհատ
խօսիլ» և որի պարզական
ձևն է ներկայաց­
նում
թովել
(
տե՛ս
այս բառր)։ — Աճ.
Տշհւ՝ճճ61՝,
՚
ք՚հշտՅսւ՜. 46
արաբ.
(
յ ( յ
է՜Յ՜էՅ
ձևից ւիոխառեալ։ Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո .
41
թովել
բառի հետ՝ կցում է
ապստամբ,
ստ ամբակ
ևն ձևերին, տե՛ս
թմուր։
ձիւն,
թեել
բառից հանում է
դեղԼւիլ
և
թոթովել;
Պատահական
նմանութիւն
ունի արաբ,
*֊*–5–
յ
էսհէսհ
«
կակազ»
(
Կամ ուս, թրք,
թրգմ. Գ.
728)։
ԹՈԹՈԻԽ
«
մթագին»,
ունի միայն Բառ. ե֊
բեմ. էջ
120։
ԹՈԺԻԻՆ
«
արջի ձագ» Եզն. էջ 69. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
֊
Անշուշտ
նոյն է քրդ.
է0623, է0623Ո§
«
գազանի
կամ
թռչունի ձագ»
բառի հետ.
բայց չգիտեմ թէ ի՚նչպէս պէտք է կապել այս
երկու բառերն
իրար հետ։ —
Աճ.
ՆՀԲ լծ. թրք.
էօՏԱՈ
«
հորթ», իտալ,
10220
«
տխմար կամ տղայ»։
Հիւնք.
թրք.
էՕՏԱՈ
«
հորթ»։ Ղավւանցեան,
3 8 0
23,
354
երկուս ր միասին իրան.
էՅս1<–
«
ծնա­
նիլ, սերունդ յառաջ բերել» արմատից,
որոնց կցում է նաև
թրք.
ւ Յ " ՜ * ^
էՕ՜յ՛–
Մ13զ
«
ծնիլ»\
ԹՈԽՈՐ
«
կուզ
կենդանին».
ունին
միայն
ՋԲ, ԱԲ և ՓԲ յաւել, չգիտէ
նՀԲ. —սրա հետ
թերևս
նոյն է՝
ԹՈԽՈՐՆ, ի-ա
հլ. «մի տեսակ օձ», ան­
ստոյգ բառ՝ որ մէկ անգամ
ունի Վրդն. ծն.
«
Զիք իգամոլք կոչեց ան յԵրեմիա
յէ, և կէսք
թիւնս
թոխորնաց
և նենգութիւնս»։
—
Ըստ
ԳԲ «թոյն կամ թունաւոր»՛^
"
ԹՈԿ
«
չուան», որից
թոկել
«
չուանով
քա­
շել», ունի միայն Նորայր, Բռ. ֆր.
1225
ա,
Fonds A.R.A.M