ԹՈՂ
195
ԹՈՅ
ռաւ պարզուելով՝
տւալ
թող
և
թոյլ,
հմմտ,
նշող
և
նշոյլ, այլ
և
այղ.
Լայս մասին տե՛ս
Աճառ. Բազմ. 1897, 170),
Թոյղ
ձևը գործա­
ծական է մի խումբ հին ձեռագրերի մէջ.
հմմտ.
թ ո յղ հտ ՝
կրկնագիր Ագաթ. հրտր.
Յուշարձան, էջ 74 ա (ՀԱ 1913, 13). որից
թուղացուցանել
Փիլ. 1892, էջ 183,
8 1 - 0
Տ Տ 6 Լ
յձտ. 1834, 369—406
սանս.
է յ
՚
Յ Տ ,
վրաց.
տեվ, տիա։ ա1161՜
Տ Ա ՚ձ ՝ ՝ ^
42, 329
զնդ.
է31՜3,
պհլ.
71
է31՜էՅՈ,
պրս.
§Ա03
,
ՏէՅՈ,
իսկ 48, 425, միայն զնդ.
ատկ.
1430/16,0,.
14.
լծ, հյ.
ծոյլ։
Հիւնք.
ւլոյլ
բառից, Ի\շւԱ
Շ
է
^ Տ Լ
8, 163
սանս.
է Յ Ո
«
անց կենար) բառի հետ։ Այս
մեկնութիւնը
ինքը ԻՀ.ՏԼ 9,
154
մերժե֊
լով՝ առաջարկում է
թոյլ
ձևի դէմ լեհ.
էս1ւՇ՛
«
հանգստացնել,
խաղաղեր), սերբ.
էսԱէւ
«
մարեր), սանս.
էԱՏՈ11Ո
«
լուռյ>,
հպրուս.
էսՏՈՁՈ
«
լուռ», հսր
էսոյ՚6
«
ի
զուր, ձրի», սանս.
էԱԸՈյ
՚
ՅՏ,
հսլ.
է
՚
Ա
/
տէ1,
իսկ
թողուլ
ձևի դէմհսր
սէօ1ւէւ
«
խա­
ղաղել, հանգստացնել»,
լիթ.
էէ1է1
«
լուռ
լինել»,
հիռլ.
էսւ1ւ1Ո
«
ննջեմ»։
Հիւբշ.
մինչև անգամ չէ յիշած այս
մեկնութիլ֊
նր։
Բ Յ է է ՜ Ա Օ Յ Ո ) ՛ Տ ճ
I,
195
յն. նօճօՀ
«
խորամ անկութիւն»,
լտ. Ճ0\ԱՏ «նպա­
տակ», անգսք.
էտ1
«
խաբեբայութիւն»,
գերմ.
2
ց հ 1
«
թիւ», 2,\շ\ «նպատակ» ևն.
իսկ
Տ ճ
2, 285
յն.
է)մ)1«Ա,
գոթ. Խ֊
1
ՅՈ,
լտ.
էս1ւ, էօ1Խ,
էօ161՜՜Ձ1՜6,
հսլ.
էօ1ւէւ
«
մեղմանալ»
ևն։
Բօձ6ք Տ 6 Ո ,
Հայ. դր.
լեզ. 36 վերջինիս
պէս։
Տշհ6ւէ61օ
\\
Ոէ2
8 8
29, 22
սանս.
էս13
^3ւ1
«
բարձրաց­
նել», լտ.
էօ11օ
«
բարձրացնել»,
հիռլ.
1
օ1
«
կամք»,
գոթ.
1
>
Ա1ՅՈ
«
համբերել»,
յն.
Տ1/.7)
«
տանիլ, համբերել»
ևն։ Բադ֊
րուպանեան ՀԱ 1907, 16 կարծում է որ
էօ1
արմատի
վրայ աւելացած է նաև
0
որ
6
թ1
բառի համառօտութիւնն
է. որով
մեր արմատը
լինում է
բ - է օ հ
ւՀՅՐՏէ
Յուշարձ. 419 թթր.
էս1, (4ս1
«
մինակ,
մերկ, լքուած, այրի կին»։ Պատահական
նմանութիւն
ունի վրաց.
Յրւօ՚ցշոցՅ;)
մո թուլն մա
«
յՀ՝ֆՇն\&1՝Ն, նիրհել,
թմրիլ,
անհոգ
լինել»։
ԳԻՌ.–Ը–ո
Ո
–
Ալշ.
Ախց. Կր. Հմշ. Հճ. Մկ.
Մշ. Ննխ. Ոզմ. Պլ. Ջղ. Ո՝. Աեբ. Աչ. Տփ.
թուլ,
Վն.
թոլ,
Խրբ.
թօլ,
Զթ–
թԸ՝ի
Ակն.
թէօլ, թիւլ,
Ագլ. Ասր Շմ.
թիւլ,
Գոր. Ղրբ.
թիւլ
(
բայց
կրկին \֊ով
թիւԱ անէլ
«
թողնել,
թոյլ տալ»),
Հւր.
թիւլ,
Ալմ.
թոլէլ,
Երև.
թիլ։ — Թոլլանալ =
Տփ.
թուլա՛նալ,
Մշ. Պլ. Ռ. Աեբ. Աչ.
թուլնալ,
Ղրբ. Շմ.
թիւլանալ,
Ագլ.
թլ ա ՚ նի լ ,
Տիգ.
թուլ՛նալ՛,
Մրղ.
թու՛լնալ,
Ասր
թիւլնալ,
Խրբ.
թօլնալ,
Զթ.
թօլնօլ, թօլնոլ։ —
$՝ող֊=Ջզ.
թող,
թողնել,
Պլ. Ռ.
թօղ դալ, թօղդլւ դալ,
Մշ.
թ օ –
ղել,
Խրբ.
թօղէլ,
Շմ. Տփ.
թօղ, թօղնիլ,
Հմշ.
թօղուշ,
Աչ.
թօղուլ, թօխ դալ,
Հճ. Ալմ. Վն.
թօղնել,
Ախց. Երև. Կր.Մրղ.
թօղնէլ,
Տիգ.
թօղիլ,
Ագլ.
թուղ անիլ,
Ոզմ.
թուդ, թխնիլ,
Զթ.
թիւղ» թուղուլ,
Աեբ.
թէօղ դալ,
Ակն.
թ է օ –
ղոլլ, թէօղուցնէլ,
Ասր
թէօղիլլ,
Մկ.
թողնիր
Անտ.
թո՛ղ,
Ալշ.
թըխ,
Ննխ.
թօ՚.
(
այս վեր­
ջիններիս մէջ միայն իբրև մասնիկ, ինչ. Ննխ.
Ի՛նչ թօ անէի;—
Նոր բառեր են
թողկել
«
թո֊
ղուլ»,
թուլաթափիլ, թուլիկ, թուլկեկ, թ ո ւ յ –
կող, թուլալօշ
ևն։
ԹՈՄԻՆԱՆ
«
շար», ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ
121։
ԹՈՄՆ
«
որ թոյլ է», ունի միայն Բառ. ե֊
բեմ. էջ
121։
ԹՈՅԹԻ «6հ61օՈ66,
ծովային
կրեայ)), ունի
միայն Քաջունի հտ, Գ, էջ 81 ա.բայց
բուն
բառարանում հտ, Բ. էջ 449 չէ յիշուած։
ԹՈՅԷ
տե՛ս Թող,
ԹՈՅՆ, ի-ա
հր (յետնաբար
ի
հր ՆՀԲ
դնում է նաևռ հր բայց առանց
վկայութեան)
«
մահադեղ»
ՍԳր, Եփր, ծն, էջ 19, որից
թու­
նաւոր
Իմ. ժզ. 10. Եփր. վկ. արև.
թունել
«
թունաւորել»
Խոր.
թունալից
Յհ. իմ. երև.
ա պ աթոյն
Նար, կգ, 160,
դաոնաթոյն
Վեցօր.
196.
չ ա ր աթոյն
Ագաթ.
իժ ա թ ո յն
Յհ. կթ.
հրաթոյն
Բենիկ.
թունամուխ
Եփր. վկ. արն.
21.
ա նթոյն
Եղիշ. խաչեր
հա կ աթոյն
(
նոր
բառ), գրուած է նաև
թիւն,
որից
թիւնաւոր
Կոչ.
թիւնաբեր, թիւնաբուխ, եոաթիւնեալ
Շնոր. վիպ. ևն. հմմտ,
անդոյր
և
անդիւր
գրչութիւնները։
ՇՁՈ1Ո1,
Տէ.
6
Լ71Ո.
էջ 56 և 228 կիմր.
է0Ո
«
թոյն»։
Հիւնք. պրս.
թինիյն
«
օձ, վի­
շապ»,
թւսուն
«
ժանտամահ,
սրածոլ–
Fonds A.R.A.M