ԹՆԾ
191
ԹՇՆ
ԹՆԾԿԱԼ
կամ
ԹՆՁԿԱԼ
«
շան ձագերի քծնե­
լու ձայնր», մէկ անգամ
ունի Եփր. խրատ։
Հիւնք. թրք.
էՅոտՏւզ
«
ձայն
հանել,
բարբառիլ»
ձևի հետ։
ԳԻՌ. Ելդ. Մն.
թնձդալ,
ննխ.
թնձդալ
(
դիւղերում՝
թնդդալի,
Հմշ.
թնձդուշ,
Զթ.
թօնձդօլ, թօնձդոլ,
Ակն. Ասլ. Պ լ. Աեբ.
թբդ–
Դ
ա
լ.—
սրանք առհասարակ
նշանակում
են
«
շան կաղկանձել», բայց փխբ. «մանկան
կի­
սատ լալը, կամ լացից հեկեկալը» . — կրկնա­
կան
ձևն Է
թնձկտալ
Խրբ. « լա լ– լա լա կն ի լ» ։
ԹՆՋՈՒԿ
«
խճճ ուած՝ իրար խառնուած մա­
զեր», հնից ալան դո
լա
ծ չէ և կայմիայն ար­
զի գաւառականների
մէջ. բայց այս արմա­
տից
ունինք
միջին
հյ.
թնջկոիլ
«
մազերը ի ֊
բար խառնուիլ» Վստկ.
146
«
Զմանր
մազմր֊
զուկսն՝ որթնշկռե ա լ լինին ի տակսն, հա ն
ձգեա »։
ԳԻՌ. — Ախց.
թնջ՛ուկ,
Պլ. Սեբ.
թնջուգ,
Բբ.
թնջիկ
ևն. նոր բառեր են
թնջկուիլ, թնջկա­
հան, թնջկււուկ
ևն։—Կեսարիոյ
թրքախօս
հա­
յոց բարբառով՝
էՅՈյ՚Ա§
«
թնջուկ»,
է9ՈյԱ§ւՅ–
Ո19ծ
«
թնջկած, խառնակուած
(
մազեր)»։
—
Ակն.
թնջուդ
«
արմատի
մազմզուքր»։
ՓԱԽ. — –Քրդ. ~ձգ*5–
՚
էսայւե
«
մազերի
վալն֊
ջր,
էօա՜շէ, էօսքքշ ժ շ
–
հ
- ֊
^ շ ո ճ » ։
ԹՆՋՈՒԿ,
«
մի տեսակ
ազնիվ սունկ,
եօ–
\&\» (
րստ նորայր, Բառ. ֆր. էջ 156 բ).
Գաղիան։ Գործածական է այժմ էլ նոյն ձե–
ւով և նոյն իմաստով՝
Բիլթանիա յում
։
"
ԹՆՕՊ
«
բևեկն արտադրող մի տեսակ շատ
բարձր ծառ.
1
Յ1
՜1
Ճ
կամ
1
X161626։՛
թրք. ղամա֊
լախ, գաթրան աղաճր»
Բժշ. իբրև միջ. հյ.
բառ
ունի նորայր, Բառ. ֆր.
734
բ և
796
բ։
= Արաբ.
լ
^Հտ
էՁՈՈԱե
«
Ռումի
երկրին
հատուկ մի տեսակ մեծ ծառ է, որից կուպր
է յառաջ գալիս, այս ծառր չամի էդ տեսակն
է. թրք. կոչւում է ձօևՈՃՀ կամ
գՁէւ՜ՅՈ
Յ՚քՅյՕ
(
Կամուս, թրք. թրգմ. Ա. 81)։
ՀԲուս. §
796
դնում է «թնօպի,
սունկ»։
Վերի ձևով ուղղեց ու մեկնեց
նորայր,
ՀԱ
1924, 549,
ԳԻՌ.
—
Զթ–
թ
ո ս ո
ք Ր ՛
նոյն
նշ. ընդարձակ
նկարագրութիւնը տե՛ս իմ Գւռ. բռ, էջ
347։
*
ԹՇՆԱՄ
«
անարգանք, նախատանք». ար­
մատ
առանձին անգործածական,
որից ձևա­
ցած են
թշնամանել
«
նախատել,
անարգել»
ԱԳր. Եւագր. Եզն, Ռսկ. ա. տիմ.
թշնամանք
ՍԳր.
թշնամանադիր
«
նախատիչ,
հայհոյող»
Առակ. իէ.
13.
թշնամանալից
Իմ. ժէ.
7.
թշնամանասէր
Առակ. գ.
30.
թշնամանիչ
ԱԳր. Ռսկ. մտթ. ևն։
= Պհլ.
ճստոՅ՜ա,
պրս.
–1֊.֊֊
>
ԺսՏաաւ
«
անարգանք,
թշնամանք,
յիշոց»,
ճսՏՈՅքՈ
Ճ Ձ Ճ Յ Ո
կամ
ճսՏոՅՈ7
1
<31
՜(1
ՁՈ
«
յիշոցնատոլ
լինել,
հայհոյել,
թշնամանել»,
փարսի
(1
Ա5;–
1
Ո1Ո ճՁճաԱՈ
«
անիծել,
հայհոյել»,
քրդ.
012
ԱՈ
«
անարգանք, նախատանք»,
ձսՏԱՈՂ
(161
X1
կամ
ճսշԱՈ
1
ԱՈՈ
«
անարգել,
նախա֊
տել».
0*.92
Ո
՜
ՈՈ
«
հայհոյանք»
Մտթ. թ.
3։
Ուղղակի իրանեանից է ուտ.
0*1231
X1
«
հայհո­
յանք, լուտանք»։
Իրանեան բառր կազմ ուած
է
Օ՚ԱՏ
«
ղժ֊, վատ» և
ՈՅա
«
անուն» բառերից և
նշանակում է բուն
«
վատանուն».—(«անար­
գել» իմա «վատանուն
առնել»)։
Հայերէնում
նախաձևն էր նախ
*
դշնամ,
ուր
դ
ձայնը յա­
ջորդ շ-ի պատճառով
դառնալով
թ՝
ձևացել Լ
թշնամ.
և սրա վրայ էլ աւելանալով
ան
մաս­
նիկը՝
թշնամանել, թշնամանք։—
Հիւբշ
,154;
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԳ, որից
յետոյ
նՀԲ, Պ ատկ. և սրանից առնելով՝
Լ Յ § .
ձաւ. ՏէսԺ. § 856։
*
ԹՇՆԱՄԻ
(–
մայ,
֊
մեաց)
«
ոսոխ, հակա­
ռակորդ, չարակամ»
ԱԳր.
որից
թշնամենալ
կամ
թշնամիլ
ԱԳր. Ոսկ. յհ. ա.
2,
թշնամու­
թիւն
ԱԳր.
թշնամաբար
Փարպ. կամ
թշնա­
մեբար
Պւլատ. տիմ.
թշնամական
Պիտ. ևն.
= Պհլ.
–
Հ ^ –
ճստւոՁո, ճսՏաշ՜ո
(
Տ Յ
1
Շ –
1
ՈՁՈՈ,
Ի\ճՈ.
Տէսճ.
8,
67),
պազենղ.
ճստւՈՅՈ,
պրս.
0*֊–
~>
ճսՏւՈՅՈ
«
թշնամի»,
^ – . ^
ՃԱՏաՅՈւ
«
թշնամութիւն»,
զնդ.
0՝
ԱՏՄ131Ո>՚Ա–
«
թշնամի»,
ճսՏաՅՈՅհ–
«
չարա­
խոհ, չարախորհուրդ»։
Այս բառերը
ծագում
են ձԱՏ «վատ» և
Ո731Ո;/Ա, էՈՅՈՅոհ
«
հոգի,
միտք» բառերից, և նշանակում
են բուն «չա­
րամիտ, չարահոգի»։
Պրս. բառը տարածուած
է ամբողջ Արևելքում. այսպէս՝ օսմ.
ԺստաՇՈ,
ժստաՅՈ,
լազ. ձճձՈՂ–ո\, ձստտճոԼ
ն. ասոր.
Ճւ2171ա,
գնչ.
ՃԱՏքՈՅՈ,
ավար, չերեմիս.
էԱՏ–
աՅՈ,
ուտ.
մսՏՈ1ՁՈ,
չուվաշ, ալթայ.
էԱՏ–
Ո13Ո,
խրրղրզ–
էստօՅՈ,
մորդվին.
ճստւոՅՈ
Fonds A.R.A.M