ԹԻԻ
188
լիպ. բ.
15.
բ ա զ մ ա թ ի ւ ր
Առ որս. Սարկ.
ե ղ ե ռ ­
ն ա թի ւ ր
Բենիկ.
թի ւ ր ա հ ա ւ ա տ
Յհ. իմ. երև.
Սոկր.
թ ի լ ր ա ծ ն ո ւ ն դ
«
ապօրինի
կենակցու֊
թեամբ ծնեալ»
Մին, համդ.
85.
նոր բառեր
են
թի ւ ր ս ւ տ ե ս ո լ թի ւ ն , թիւրի մ ա ց ո լ թ ի ւ ն
են։
8
ւՕ Տ Տ 6 է
յճտ.
1834, 389
և
ԲշւԸՈՈ. 62
լծ.
ծ ո ւ ռ ։
նՀԲ սնս.
թ ի ՚ ո ա ս ։
Հիւնք.
թ ե ­
րի, թ ե ր ա ն ա լ
բառերից։
3
ակոբետն,
Բիւր.
1899, 600
արաբ, է)) 1&ք,
7
Աք՚,
հլ.
ծ ո ւ ռ ։ րՀՁւ
՜
տէ,
Յուշարձան
419
թթր.
է61, էս1, էծւ՜,
էճէ, եաքութ.
էԱ01"Ձ,
չու­
վաշ.
էս1
«
դէմր, րնդդէմ»։
Ղ
ա
փանցեան,
Տեղեկ. ինսաիա. Բ.
80
կրկնում է Հիւն֊
քեարպէյէնաեանի
սա ո լգա բանո ւթիւն ր ։
ԲօԽւ-Ո՝/
1, 716
հնխ.
էպ–«հիւսել»
արմատից, որից նաև հի
թ ե ք ե լ ,
հբգ.
է
՜
Յ՜հէ,
գերմ.
Օօշհէ,
հիսի
&
§էէք
«
պատ­
րոյգ, թել» ևն։
քԹԻԻՐԱԿ.
անստոյգ բառ. մէկ անգամ ու­
նի Կանոն. «Ի պիղծ դեղոց
հրաժարել, ի
թիւրակէ և ի թռչնոց»։
ՆՀԲ, ՋԲ և ԱԲ մեկնում են «ստիլ֊
րակ ազգ կաղամախի և խիժ կամ աւիշկ
նորա», բայց այս բանր
հաստատելու
համար ո չ մի ապացոյց
չունին ե առաջ­
նորդուած են թերևս
յն, օ\գՉ.գ բառի
պատահական
նմանութիւնից։
Բայց մի ֊
թէ ստիւրակի խէժր պիղծ դեղ է։ Դրուած
արգելքից պէտք է հետևցնել՝ որ
թ ի ւ ո ս կ
նոյն է
թիւրակէ
բառի հետ, որ իժերի
մսից պատրաստուած
դեղ էր։^
ԹԻԻՐԱԿԷ
տե ս Թերիակէ։
ԹԼ1Ա
«
արհամարհանք,
անարգանք», ա֊
ռանձին չէ գործածուած,
որից
թ լ ա հ ա ռ ն ե լ
«
արհամարհել,
անարգել»
ոճը, որ ունի մի­
այն ԱԲ։
ԹԼԱՑՔ, ԹԼԵՐ
տե՛ս Թիլ,
ԹԼԻՏ, ԹԼԻՆՔ
«
քուրձ, մախաղ»,
ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ
308։
ԹԼԻՓ
«
օձիքի և գրպանի
եզերքին
ամրու֊
թեան կամ զարդի համար կտրուած
երիզ»
Փիլ. ել.
545.
«
թարթիչների տակ
ծարիրով
քաշուած
աղեղ»
Մծբ.
356
(
Թլիփ
ածեալ
(
ծարրով) պաճո ւճե ա ց զանտառս
արտեւա֊
նանց)։ Այս վերջին
օրինակից
հետևցնելով
Հին բռ. = Բառ. երեմ, էջ
120
գրում է «թլիփ.
զարդ», որին
հետ՛ևում է նաև 2.ՀԲ՝ դևեէիվ
«
թլիփ, զարդ կամ պաճուճանքէ։
Բայց իիա–
պէս
թ լ ի փ
բառի
բուն նշանակութիւնն է Հե­
զերը, ծայր, մանաւանդ
շրջաբոլոր ծայր»՛. ե
այս իմաստից է
թլ փ ա տ ե լ
«
անդամի
ծայրր
շրջաբոլոր կտրել» (ըստ հրէական և իսլա­
մական
ծիսի) ՍԳր.
թ լ փ ա տ ո ւ թ ի ւ ն
ՍԳր.
(
հմմտ. յն.
ստթւէտ^
0
և լտ.
ՇՄՇԱէՈՕւճօ,
որոնք
բուն նշանակում են «շրջահատել»
)։
Ցետիններր սխալ ստուգաբանելով
բառս՝ են­
թադրել են
թլ փ ա տ
«
ծածուկ անդամ» Մամիկ,
էջ
23, 24, 25, 48,
թ լ ի փ
«
ծածուկ անդամ» ԱԲ
կամ «ծածուկ
անդամի
ծայրի կաշին» (ըստ
արդի
հայկաբանների)։
Հիւնք.
դ լ փ ի ն
բառից։
ԹԼՈԻԱՏ
«
թոթով, լեզուն ծանր», իբրև մի­
ջին հյ. բառ ունի նորայր, Բառ. ֆր. էջ
141
ա՝
նշ§ԱՇ բառի տակ։
ԳԻՌ. — Ալշ.
թլւատ,
Տվւ,
թլ վ ա տ ,
Երև.
թ ր լ –
պատ.
ուրիշ տեղեր ունինք նաև
թփ կ ,
թ լ
ո 1
՚
յ
թ լ ո լ ՝
նոյն նշ. վերջինից։
ՓՈԽ.֊Քրդ.
1
՚1
Ձ1
«
կակազ»,
ԹԼՔԻԼ
տե՛ս
Թղկիլ։
ԹԽԵԼ, ԹԽՍԵԼ
տե՛ս Թուխ,
ԹՂԿԻԼ
կամ
ԹՂՔԻԼ
(
րստ ԱԲ և ՋԲ նաև
թլքիլ^.
անստոյգ բառ, որմէկ անգամ
ունի
Ագաթ, «Պատրաստեալ
տանջանացն
կան­
խութեանցն
նիւթեալք
թ ղ ք ե ց ա ն
(
կամ
թ ղ կ ե –
ոաէւ)»։
Բառ. երեմ, էջ
120
մեկնում է
«
նիւ֊
թ(ել)»,
ՀՀԲ «նիւթել, պատրաստել, ամբա­
րել, գանձել», նՀԲ և ԱԲ «թաղկիլ, խտանալ,
թաղիքն ալ», ՋԲ «խառնիխուռն
ժողովիլ կամ
դիզանալ»։
ԹՂՔԻ
«
լեռնային ծառ է,
ՅՇ61",
ֆր. ՇՀ2ւհ\շ,
գերմ.
ճեօա,
ռուս. Հ-ՈՇՈ՚հ, որի գլխաւոր տե­
սակներն են
ՁՇ6ք 0Ձ1Ոբ6Տ1յ6
Լ,
ՁՇ6ք բ ւ Յ ւ Յ –
Ո01ճ6Տ
Լ
և
ՁՇ6Ր էՅէՁՈԸԱւՈ
Լ» (տե՛ս
Տիրա֊
ցուեան,
ՇօոէոեսէՕ § 303—4)
Յղգ. ծառոց.
ուր գրուած է
դ ղք ի ,
արդի գրականում
թղքր.
—
ՀԲուս. §
794
ունի
թղ կ ի , թ ղ կ ե ն ի , թ խ կ ի ,
դ ղ ք ի , տ խկի,
նորայր ՀԱ
1923, 55
ամենա­
ստոյգ ձևր համարում է
դ ղ ք ի ,
միւսները գա­
ւառական։
Արդի բարբառներից
թ ղ ք ի
(
իմա՛
թ խ կ ի ;
ձևն ունին է. Ղզ. Ղրբ– Ղրդ. կ. որի
հետ
նոյն է
թ ղ ք ե ն ի
Ղզ. իսկ
դ խ կ ի
ձևր Բլ.
Fonds A.R.A.M