Ե՛լս.
15
(
<Հհնխ.
զ
ս
շ \ – ) արմատից։
Եղանր այն գոր֊
ծիքն է, որով խոտը տեղափոխում են կամ
կալր շրջում (միւս երեսր դարձնում)։
Բառի
կազմ՚ութիւնր
գեղեցիկ
կերպով
մ ատնանիշ
են անում գւռ.
եղել
«
կալր եղանով միւս երե­
սը դարձնել»
(
Ղզ–
Ղրբ՛)։
«
արտր
իրար
վրայ երկու անգամ վարել,
որպէսգի
հողը
շուռ գայ և արևի տակ լաւ այրի» (Բբ՛ Ախք՛ ՚,
յեղել
«
նոյն
նշ.» (Բլ.),
եղանաեղ
«
կալը ե֊
ղանով
եղնելը»
(
Ղզ–),
եղօլի
(
Ղրբ.
յ ո ղ օ ՚ լ հ ;
«
եղան, հոսելի»,
յ ե ղ
(
Բլ՛) «կրկնակի
հերկ
կամ վար»։ Այս բոլորր ցույց են տալիս նախ՝
որ բառի արմատն է
(
յ)եղ,
մասնիկն է -
ան
և
երկրորդ՝ որ արմատի
բուն նշանակութիւնն է
«
դարձնել»։
Յեղ
և (եղանա)֊հդ
պահում են
արմատի
անկախ
գործածութիւնը.
եղօլի
կազմուած է տարբեր մասնիկով՝
ճիշտ
ինչ֊
պէս
հւա-ելի։
Աւելի րնդարձակ տե՛ս
յեւլ։ —
Աճ.
8
ս § § 6 ,
8
էւ՜§.
30
յն.
խ)յ)՝)–ղ «ասեդ»
բառի հետ՝ հնխ.
§61ՈՈՅ
ձևից։ ձօե՚ձՈՏ՛՝
ՏՕՈ,
88 , 18(1892),
էջ 19 յն.
խճ՚^ղ։
ԲշէՇՐՏՏՕՈ, ճւ՝. Ա.
Խա.
Տէսճ. 53
սխալ­
մամբ
գրում է
եղակ //
կցում է
եդին
բառին, որի մեկնութիւնր տե ս տակը՛
ԳԻՌ.–Ախց. Գոր. Երև.
յէղան,
Խտջ. Կր.
եղան
«
երկմատ
հոսելի»,
—
Ղրբ–
յ
ո 1
1
° 1Ր
։
ԵՂԱՆԱԿ | ,
ԵՂԱՆԻԼ
\
տ և ս Ե
1 ՛
՛
ԵՂԱՏ
«
եղևին», մէկ անգամ
ունի Փիլ.
լին. 240. նոյնը
ելատէ
ձևով ունի Պւոմ. ա֊
զէքս. էջ 68։
~3ն.
տՃյհ՜Րհ «եղևին»,
որից նաև վրաց.
«
>շոՏ
(»)0
Ա1
|սւտ//
կամ
Ը Տ յ ^ ^ օ ելատի
նոյն
նշ. ֊Հիւբշ.
347,
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԵՂԱՐ
«
մէկի կինր,
աւս՚ձ,
աէշ,
՝
սշ\հ».
երկու անգամ գործածում է Պիտ. ուրիշ վը–
կայոլթիւն
չկայ։
ՆՀԲ մեկնում է «կին ևղեալ
առն՛4»
8
ս § § 6 ,
կձ,
Տէսճ. 1,
7 7
գնում է հին
*
Շ
1
Յ
1՝3
ձևից, որ գտնում է լիւկ. \ձձճ
«
կին» բառի
մէջ։
եՂԱՐ
«
ողբ, կոծ» ունի միայն
ՀՀԲ. սրա­
նից ենկազմուած
եղարամայր
«
ողբ երգող
կին» Ոսկ. եբր. և փիլիպ. Պիտ.
յետնաբար
արմատր
ղարձել է
"
եղեր,
որից շինուած
են՝
եղերամայր
«
ողբասաց
կին» Ոսկ.
յհ. ա. 1.
Բենիկ. Լաստ,,
եղերական
«
ողբալի» Թէոդ.
խչ. Նար. Սկևռ. աղ.,
եղերերղոլթիւն
«
ողբա­
կան երգ» Նար.։ Նոր գրականում
կազմուած
են
եղերերղակ, եղերերղական, եղերերղոլ, ե–
ղերերղ,
երբեմն
էլ կրճատմ ամ բ ասում են
եղերղութիւն։
ՆՀԲ
/
եղերական
բառի տակ) լծ. հյ.
եղեռն, եղերք,
յն եճտ.ՀՏ.10. «եղերերգու­
թիւն»։
Հիւնք,
յն,
Տ/\.ՏՕ<;
«
կարեկցու­
թիւն»։
յ\16ւ11շէ,
Յուշարձան, 211
եղերգ
համարում է կրկնական և յա ռաջա ցած
*
երերղ
նախաւոր
ձևից. Բայց
այսպիսի
բառ
գոյութիւն
չունի։ Մառ,
1915, 851
հյ.
եղէղն
և վրաց.
լելի
«
ե–
ղէգ» բառերի հետ, իսկ էջ 950 վրաց.
ղրիալի
«
լաց»։
Միւսներր տե՛ս
Եղեոն։
+ ԵՂՐԱՅՐ
(–
բօր, ֊բարք,
֊
բարց,
֊
բարբք)
«
եղբայր»
ԱԳր. փոխաբերաբար՝
«
արևանա֊
ռոլ, ազգական» ԱԳր, Կիւրղ. ծն., «կրօնա­
ւոր» Վրք. հց., «րնկեր, կցորդ»
Յոբ. լ. 29,
որից՝
եղբայրութիւն
ՍԳր.,
եղբայրասէր
Բ.
մակ. ժե. 14. ա. պետ. գ.8,
եղբ այր աթխ
Եփր. ել.,
եղբայրասպ ան
Իմ. ժ. 3,
եղբ այր ա ­
տեաց
Ոսկ. մ. ա. 16,
եղբօրորդի
ՍԳր.,
մօ ր ­
եղբայր
ՍԳր.,
մօրեղբօրորդի
Պղատ. օրին ,
ա րք այեղբ այր
Ոսկ. գծ.,
ոարսնեղրսւ|Ր
Ոսկ.
եփես,
տեառնեղբայր
Մ անդ.
ժողովեղբայր
Եփր. թուոց, էջ 241, նոր բառեր են՝
մօ ր եղ­
բայր, եղբայրաղիր, եղբայրաղոլրկ, ե ղ բ ա յ ­
րակից, եղբայրա կցա կ ան
ևն։
= Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ. հ\\Հձ&Հ կամ
եհւ՚Յ էօք
֊՝
ևից, որրնդհանրապէս
բոլոր
քոյր
լեզուների
մէջ էլ պահուած
է. հմմտ. սանս,
Հքք<ք7
եհւ՜ՅէՁւ՝–,
զնդ,
ՕՈւէտւ՛,
հպրս.
է՝\\էտ\^
–
է ւ է ա եՐՅէՏ,
պհլ. ն^ճէ&^,
եՐՅ
՜
է,
պրս.
)
>\)֊)
ԵՄՅ(1Յ1՜,
վախի
V^սէ,
մինջ.
V ^ ^ Յ
-
V ,
եազգ.
V
^օճ ,
քրդ–
ետՐՁ, եւ՜«>՚,
եոճ61",
աֆղան.
Ա՛ՐՕՐ,
օսս.
Յ Ո ^ Յ Ճ Շ
,
ՇՐա
՜
ՅՕ՚Շ
«
եղբայր»,
Յ Ր Ա ՚ Յ Ժ
«
ազգական»,
բելուճ.
ՕՐ
Յ՜է,
գնչ.
քՄՅԼ
Ր
1
Յ
1,
բոշա,
վւալ,
թոխար.
թՐՅՇՅՐ,
քուչ.
թ1՜0061",
յն.
(
ք>օ<*–<օթ.
Ծ^ԱՀքք
«
մասնա֊
կից եղբայրութեան
Լ՚ՀքյԱ՜ՕՀԴ.)», յոն.
(0
քւ7յոյք)
Fonds A.R.A.M