1
ՏՅ
ԹԻԼ
ՍԳր. «ցուցանակ, գրուած տախտակ» Անկ.
գիրք հին
կտ. 58.
գրուած է նաև
թ ե թ ե ւ լ ն
ՋԲ։
—
Որից
թ ի թ ե ղ ն ա կ ա պ
«
թիթեղներով
յարմա֊
րեցրած» ԱԲ.
թ ի թ ե ղ ե ա յ , թ ի թ ե ղ ա գ ո ր ծ , թ ի ­
թ ե ղ ա ն մ ա ն , թ ի թ ե ղ ա պ ա տ
ևն (արղի դրակա­
նի մէչ),
֊
Բնիկ
հաչ բառ՝ հնխ.
թէէշր
արմատից.
մանրամասն
մեկնութիւնը տե՛ս
թ ի ո
արմա֊
ս՛ի տակ։ — Աճ.
8
ս § § 6 1<2 32, 40
դնում է հնխ.
թէ,3–
1
օ–
նախաձևից.
հմմտ. չն.
ՀՀՏ17
.՝/.(
յ՝*
«
թիթեղ»,
հաչը կրկնուած է,
ն
չաւե­
լուած է,իսկ
3
դարձել է
ե ՝
յաջորդ ղ֊ի
պատճառով։
Հիւբշ,
449
չի
ընդունում
աչս մեկնութիւնը։
Հիւնք.
թ ո ւ ղ թ
բառից՝
Աճառ. ՀԱ
1899, 232
թ ե ղ
արմատից
կրկնուած, իբր
*
թ ե ղ – թ ե ղ – ն >
*
թ ե թ ե ղ ն ։
Աչնուհետև տուած եմ վերի
մեկնութիւ–
նը՝ Ի\ՏՆ
20, 161։
ԲօէՇքՏՏՕՈ
1
Հ2 47, 259
սնս.
1
Զ 1Ձ -
«
հարթավաչր»,
հսլ.
է11օ
«
յատակ»,
լիթ՛
111
€Տ
«
նաւակի չատակի
տախտակները»,
չն.
է7|).10՚.
«
նարտ»,
հիռլ.
է313Ո1
«
հող»,
կիմր. կօրն.
է՜Ձ 1,
բրրտ.
էց1
«
ճակատ» ևն։
+ ԹԻԹԵՌՆ, ն
հլ. (թիթռան,
–
ռանց,
–
ռունք)
«
թիթեռնիկ»,
ունին միայն ՀՀԲ, ՋԲ
և ԱԲ. չոգնակիի
համար
ունինք նաև
թիթ –
ղ ո ւ ն ք
Մխ. առակ, ճկ. որ ենթադրում է երկ­
րորդական
*
թ ի թ ե ղ ն
ձևր, գտնւոլմ է դաւա–
ռականների մէջ և Բառ. երեմ, էջ
119.
նոր
գրականում
թ ի թ ե ո ,
որից
թ ի թ ե ռ ն ի կ ,
թ ի թ ե ռ ­
ն ա ձ և ,
թ ի թ ե ո ն ա ղ ղ ի ։
֊
Բնիկ
հաչ բառ՝ հնխ.
ՕէՏՐ–
արմատից,
րն դարձակ
մ եկն ութիւն ր տե ս
թ ի ռ ։
8
ս § § 6
Ր
^շ 32, 40
տուաւ ուղիղ մեկ­
նութիւնը, իբր կրկնական բառ
ք թ ի - թ ե ո –
~ ն ի
միացնելով
չն.
ՏէՏՕՕ^
«
թև, փե­
տուր»,
1\
Հկյ
՝)
Հ,
«
թև» ձևերին։ Աչս մեկ­
նութիւնը չի ընդունում
Հիւբշ.
449.
ընդ­
հակառակը նոր հիմունքներով
հաստա֊
տոլ
մ է Աճառ.
20, 161։
^
6
ւ1Խէ,
ճ1էՅՈէ1. 216էՈ6ՈէՁ1՜ե.
43
համարում է
կրկնական և միացնում է
թ Ր թ ո ե մ
բա­
յին։
Րւօէօէ,
բ– տպ. Ա.
664
համարում է
կրկնաւոր և բնաձաչն,
ինչպէս է նաև
հինդուստ.
111
Ր 6
հոմանիշը։
ԳԻՌ. — Երև.
Հմշ.
թիթէռ,
Ագլ՛
թոթա ՛ ՛ ՝ –
նիլկ
1
,
Ոզմ.
թռթըոնէ՚կ,
Ալշ.
թիսւրռնեկ,
Վն.
թրռթրոնէկ,
Խրբ.
թըռթըռուղ,
Գոր. Ղրբ,
թ ը –
թրրմւս՚ղէ.—
երկրորդական
"
թիթեղն
ձևր
պահում են Զթ՛
թիթէի
5
»
Չն.
թթէղ,
Ակն.
թյւ–
թէիւ,
Մշ.
թիտրղնիկ
(
սրա հետ հմմտ.
Բւ
\՚0–
13,
Բառ. հաչոց
1633,
էջ
135
չիշուած
թի –
թխնիկ
ձևր), Տիգ.
թ է թ էղից
«
թիթեռնիկ» և
Նորաչրի (Բառ. ֆրանս.
ձ0Ա\Շ
բառի տակ)
չիջած
թիթեղ, թիթղնեկ
բառը, որ նշանա­
կում է «անթև որդ՝ որ գոչանում է ոչխարի
սրտի կամ լեարդի մէջ՝ երեքնուկ շատ ուտե­
լուց»։— Առանձին ու անկախ ձև է Մկ.
թը|ս–
թրմուրիկ
«
թիթեռնիկ»։
Նոր իմաստ
ունի
թը–
թեռնիկ
Ատն. «թեթևամիտ
մարգ»
(
Արևելք
1888
նոչ"
8 —9),
նոր բառ է
թիթեռնահան
լինել
Ղրբ՛ «շերամի
թիթեռների
դուրս գալը
բոժոժից՝
սերմ ածելու
համար»։
—
(
Ղրբ՛
թըրմ ա ՚ղ է
«
թիթեռնիկ»
ձևր անշուշտ
ժողո֊
վրրղական
բարդութիւն է՝
թիթե ռ
և
մաղել
բառերից, հմմտ. Ղրբ՛
ալրմա՚ղէ,
Երև.
ալրր–
մ ա ՚ղի կ ,
Կր.
ալրմաղ
հոմանիշնեըը՝
որոնք
ուղղակի կազմուած
են
ալիւր
և
մաղել
բա­
ռերից։ Աչսպէս է կոչուած թիթեռնիկը՝ թևե­
րի վրաչ գտնուած
ալիւրանման բարակ փո­
շու
պատճառով։)
"
ԹԻԹՈԻՄ
«
աղտոր»
Բժշ. ունի
միաչն
Հբոլս. §
824,
որսխալ է գրում
թրթում։
֊
Պրս.
ք՝–
5
էսէսւ
՜
Ո
«
աղտոր,
սումախ»։
Ուղիղ մեկնեց Նորաչր ՀԱ
1924,
էջ
549։
"
ԹԻԼ, ի-ա
հլ. «բլուր, հողաբլուր»,
չետին
ժամանակի բառ, որմի քանի անդամ
ունին
Միխ. ասոր, Աամ. անեց. և Մխ. աչրիվ. աչս֊
ւղէս. «Ա ա (Շամիրամ)
արար
զհողակո
չւո
բչուրսդ, զոր կոչեն թիլս» (Միխ. ասոր. տպ.
Երուսաղէմ, էջ
35).
«
Շամիրամ շինեաց
թլեր
բլուր ի հողոչ կուտեալ
ամրոց, բաչց մեք
դա աք պատճառ
թլացացդ...»
(
պատմ
ում է թէ
Աստուծոչ հրամանով
մեհեաններր կործա­
նուեցան,
կուռքերը
զետնի տակ անցան և
նրանց վրաչ
բչուրներ
ձևացան).
մինչև
ցայսօր դևք կախարդք
առ թլու|դ
գործեչով
զարուեստս
իւրեանց։
(
Այսպէս ըստ
ՆՀԲ֊ի
օրինակի. Երուսաղէմի
տիպը՝ էջ
35
շատ
Fonds A.R.A.M