ԹԷԱ
180
ԹԷՅ
հին գործածութեան
ձևի մասին տե ս Այտ֊
նեան, Քնն. քերակ, էջ 68։
֊
Բնիկ
հայ
բառ՝
հնիւ. է& ձևից. հմմտ.
հսաքս.
էհշ,
անգսք.
\)
շ
(
շեշտեալ)
և
1)6
(
անշեշտ),
լիթ.
է6
և
–
է
(
եշ֊է,
Ա2–ւ0
–
է
ձևերի
մէջ), հմմտ. բառիս համապատասխան
գոր֊
ծածութիւնր
հայերէնում
և հին սաքսոներէ֊
նում. ((Պա՞րտ է հարկս տալ կայսեր թէ ոչ»
= 1Տ 1է
Ր6եէ էհ© Ո1Տ^
—
ԹԷ
և
եթէ
բառերի
նախաձայն
յաւելուածի
համար
հմմտ. յն,
՜/
Տ1
՝
>օյ
և
5
X61
*01;
ձևերի տարբերութիւնը։
—
Բ6է61՜1Ո.
35
պրս.
13՛
«
թէ»։
յստէւ,
2
ո(1տթ. 243
սանս.
^ՅէՈՅ,
գնգ.
^Յւ
)3,
պրս.
էՅ,
ուտ.
էՈ6,
գնչ.
էտ։
8
օթբ, (3X31X1.
ՇՕւՈթ.
IV.
385
սանս, գՏւէ՜Յւ, պրս. էճ.—
Հիւնք. գնում Է
թէ
հա մ առօտուած
եթէ–
֊
ից, իսկ
եթէ = յ&. 61X6,
դոր.
7.
ւէտ;
Վե­
րի մեկնութիւնը
տուաւ Ի\շ՝ճ\շէ
Իւ\ՏԼ
9, 154,
ծան. 1 (նոյնը
աւելի ուշ Ի\ՏԼ
23,
142),
որ Հիւբշ. 449 անապահով Է
համարում, նախաւոր ձևը գնելով
եթէ
և ո չ
թէ,
հմմտ. չ համառօտուած
ոչ
ձևից։ Պատահական
նմանութիւն
ունի
յն.
–16
«
և», որ ծագում Է հնխ. զ™Շ
ձևից,
ԲօԽւ
–
Ո7
1, 742
հանում Է հնխ.
էն–, էՅ–
դերանունական
բներից, իբր
սանս, էճձ, էճէ,
ւ31Ո,
յն.
10,
x6V
)
%
ղ՝՛.
հյ.
այդ, դա,
դոյն,
գերմ. ձշՀ, ձ\Շ, ճձՏ
ևն,
ԳԻՌ.֊Երև. Հճ. Հմշ. Ռզմ.
Ջղ.
Վն. Տփ.
թէ,
Զթ–
թէ, թր,
Ագլ. Ալշ՛ Աեբ.
թւո,
Գոր.
Ղրբ–
թա,
Ախց. Ակն. Ասլ. Կր. Մկ. Մշ.
թո,
Խրբ. Պրա.
դը.—
ՀամշԷնի բարբառում
ծա­
ռայում է իբր հարցական
մասնիկ,
ինչպէս՝
գնա՞ց թէ ։
ՓՈԽ.֊Գնչ.
է6
«
եթէ», ուտ.
թէ
«
թէ, եթէ»,
թէակա, թէ ակար
«
թէև, եթէ,
թէպէտև»։
"
ԹԷԱՏքԻԿՈՆ
«
դերասանուհի».
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Աոկր. էջ 334 «Տեսեալ
անդ կին մի թէատրի–
կոն»։
Նոյնր ունի և Վրք. հց. Ո՛ 480, որ սա­
կայն գրում է
թէաարոնիկոն.
(
տպուած
է
գլխատառ՝ իբր յատուկ
անուն
կարծելով)։
֊
Յ ն ,
9
ւ7.՜0է՜/6՝^
«
թատերական, թատրո­
նական». Աոկրատի
յոյն
բնագրում՝
համա֊
սլատասխան
տեղը դրուած է
"
Հ
՝
ձ
՝)
դ1
XI 0տ7.1–
(
ՅէՀ՚ք^
(
տե՛ ս
ճա/թճէէօսՀ
Լ^օ/֊օւօէ.
տա.
ւօ–
10017.
0
X101X1
1893,
էջ 194), որ եղ. իգ.
հյց. հոլով ածական է. հայ թարգմանը
դրել
է
թէաարիկոն՝
որ չէզոք ձևն է։ Աարքոլած
ձև է
թէաարոնիկոն,
որի համապատասիւանը
չդիտեն ո՛չ
8
Յ 1 1 1 ^
և ոչ
Տ օթՈ ՕՇւ Տ Տ ։ -
Աճ.
ԹԷԱՏՐՈՆ
տե ս Թատր։
՚ ՚
Թ Է Զ
«
շուտ»,
յետին ժամանակի
բառ է.
հմմտ. Ամբ. պտմ. 29, 43. Կոստ. երգն. 87,
96, 130
և 127. գործածական
է այժմ էլ մեր
բարբառներում. Ննխ. ունի
շուտ մը թեդ
«
իս­
կոյն» որի հետ
նոյն է ճիշտ՝ Կոստ. երգն.
130 «
Շ ուտ ով թէզ հողոյն առնէ զիրենք հա­
ւան»
։
՜
Պրս.
յ^Հ–՝
է12
«
շեշտ և սուր», նշան ա ֊
կում է նաև «արագ», հմմտ.
էւ2–§ՅՈ7
«
ա֊
րագընթաց»,
էւշ-Է)Ձ1
«
սրաթև, արագաթռիչ»,
է12–§31՜(1
«
շուտ դարձող», և այս առումից է
յառաջացած
թրք.
է62
«
շուտ»։ — Աճ.
Տե՛ս իմ Թուրքերէնէ փոխառեալ
բա֊
ռերր, էջ 122։
ԹԷՂՔ
«
թել,
թելերի շարք», մէկ անգամ
միայն գործածուած
է Ոսկ, ես. էջ 10
«
Իբրև
թէղք մի արձակեալ, դարձեալ անդրէն
դառ֊
նայ՝ տալ խրատ Հրէից», օրինակում
գրուած
է
—
թ է ղ ք մ ի .—
յ ո յ ն բնագրում
«
սիրայ, այ֊
սինքն շղթայ», րստ ծանօթագրութեան
հրա֊
տարակչի։
Վերջաձայն
ք
արմատական
է և
ոչ թէ յոգնակիի
նշան, ինչպէս
ցոյց է տալիս
յարադիր
մ ի ։
"
ԹԷՅ
«
չայ»
(
բոյսի տերևները և նրանցից
պատրաստուած
րմպելիքր). նոր բառ է, ո֊
րից կազմուած են
թէյաման թէյասեղան, թե ­
յարան, թէյատուն, թէյավանաո, թէյա վ անա–
ոանոց, թէյենի, թէյին
(
քիմիական
մարմի֊
նը), ոմանք գործածում են նաև
թէյել
«
թէյ
խմ ել»։
֊
Ծագում
է չինարէն
՚՝5*
Հ* բառից, ալս
գաղափարանշանը
հին չինարէնոլմ
կարդաց֊
ւում էր
էհօԱ.
նոր չինարէնում
հիւսիսային
բարբառները
կարդում
են
03,
հարաւային֊
ները
էհօԱ.
այն ազգերը՝ որոնք
հիւսիսային
Չինաստանից
են ստացել
թէյր,
գործածում
են հիւսիսային
չինարէնի
03
ձևը, իսկ այն
ազգերը՝ որոնք հարաւային Չինաստանից
՚։
ն
Fonds A.R.A.M