ԹԵՐ
177
ԹԵ1>
տուն կամ հզօր», էջ 130
իրունօղ
«
իմաս­
տուն»
։
ԹԵՐՈՒՍ
«
վերատեսութիւն կամ ուրախու­
թիւն», ունի միաչն Բառ. երեմ, էջ 119։
ԹԵ Ի, ռ
հլ. (գրծ.
թևօք
ունին Ղև տ.ա. 16
և Հո, բ, 12, յետնաբար
սովորական է)
«
թռչունի
թև. ձկան լողակ, մարդու բազուկ,
նաւի զեկ» ՍԳր. փոխաբերութեամբ՝
«
հովա­
նաւորութիւն» ՍԳր.
թև հողմոց
«
քամու թռիչ).
ՍԳր.
թևք երկրի
«
երկրի ծայրերը»
Յոբ. լզ.
13.
թև բանակի
«
բանակի
գլխաւոր
բաժան֊
մունքներր»
ՍԳր, (այս իմաստի համար խօ­
սել են Նորայր, Կորիւն վրդ, էջ 364 և
յ\^611–
16
է 1Տ1ՏԼ 18, 348
և ցոյց են տալիս՝ որ նոյն
բա ցա տ բո ւթիւն ր դտնւում է նաև ա սորերէ֊
եում և լատիներէնում. մեր բառը կարող է
սրանից թարգմանուած
լինել, բայց
կարողէ
նաև անկախաբար
ձևացած
լինել. հմմտ.
տճկ. զօ\
Յ ք Յ Տ 9
«
բանակի մէկ թևի հրամա­
նատար» ).
թև ղաոագղի
«
գառագեղի
դուռը»
ճառընտ.
թե. աահարի
«
տաճարի աշտարա­
կը»
3
այս մ. ոճով
ունինք՝
թև արկանել
«
պաշտպանել»
Եւագր.
թև ի թև հարեալ
«
կից, շարոլնակեալ»
Ոսկ. մ. գ. 16. որից
թևակ
«
բազուկ, թև» Մծբ. «վրանի
փեղկ»
Ոսկ. մ. գ. 26. (Վարդանեան ՀԱ 1921, 404
կարծում է որ սրանց մէջ
թևակ
նշանակում
է «ցանց»).
թևակից
Կոչ. էջ 404.
թևակոխել
«
ջանալ, դիմել, ձգտիր ՍԳր. «մտածել, մր–
տորեր Ոսկ. ես. 286. Մծբ. Եփր. ծն. «կըր֊
թոլիլ» Ոսկ. պօդ. (Ինա կրթեսցուք, ի նոյն
թևակոխեսցոլք. տե ս Թոռնեան, Հատընտ.
Վիեննա 1866. հտ. Ա. էջ 176). «ուսումնա­
սիրել» Մագ. թղ. 113 (գրուած
թևակոխել,
թևախողել, թևաիաշիլ
տե՛ս իմ Հյ. նոր բառեր
հին մատ, Բ. 184).
թևակուո, թևամուխ
Ա.
ղաթ.
թևակցիլ
Եզեկ. ա. 9.
թևահանել
Վեց­
օր, 161.
թևարկել
Ագաթ,
թևել
«
թռչիր Վե­
ցօր. ը. ճառընտ, Օրբել, էջ 274 (Առ անթիւ
բազմութեան
ի ս մա յէլա ցւո ցն՝
Լիպարտեան
զօրքն
ոչինչ երևէին, այլ իբր ջրտուս կամ
զինաքաղս
թևէին առ նոցա, — այստեղ
թևել
կա՛մ պէտք է ուղղել
թուէին,
ինչպէս
ունի
ՆՀԲ֊ի գործածած
օրինակր
Լ տե՛ ս
ջրտու
բառի տակյ, և կամ պէտք է համարել մի նոր
բառ՝
«
շրջիլ, մօտ երր պտտիր
նշանակու֊
Արմատական րաււարան—12
թեամբ).
թևն ակ
«
թիակ» Ոսկ, ղկ.
արա գ աթև
Ադաթ,
լ այնաթև
Ոսկ. ես.
մաշկաթև
Վեցօր.
մե ծ աթև
Եգեկ.ժե. 3.
երկթեեան
Եւս֊ քր.
թե -
թեւս թև
Ոսկ.
յհ. ա.22.
թևացել
«
թևերովր
հարուածեր
(
թռչունների
համար աս ո
լա
ծ .
հմմտ.
աքացելէ
Վրք. հց. Ա՛ 91,
թևանալ
«
քաջալերուիլ»
(
ճիշտ ինչպէս
այժմ
ունինք
թև ա ո ն ե լյ
Արծր.հրտր. Պատկ. էջ 14 (Որո՛՛վ
օրինակալ թևացեալ քաջալերեցալ).
երեքթե ­
ւեան
Խոր. ևն։
Հիւնք. էջ 108
վւետուր
բառից և էջ 284
թի
բառից։
Տ ս § § 6
տե՛ս
թերթ
բառի
տակ։
Հիւբշ. 449 չի րնդունում։
Բոէւ՚Ա–
եՁՈ>/
Տ ճ 1,
էջ 314 և ՀԱ 1908, 153 հյ.
*
թևուկ
ձևից փոխառեալ է դնում թրք.
է Յ ^ ս ե
(
բայց
հին ձևն է էճ՚\Ն\գ\) և հունդ,
կճԿ. «հաւ»,
յ6 Ո Տ 6 Ո
ՀԱ 1904, 183 հաթ.
էբՅ^
ձևից։
րՀՁ1
՜
տէ,
Յուշարձան 415
մոն֊
գոլ.
ձՅւն1–ձշնԼ
ճապոն,
էօեւ,
թրք.
ձէ\\
«
թռչիր։
ԳՒՌ.–֊ Ջ զ.
թեվ
(
թռչունի),
թեֆկ
(
շորի),
Հճ. Մշ. Սլմ. Վն.
թեվ,
Ալշ.
թեվ
(
մարմնի),
թե ֆք
(
շորի), Ախց. Երև. Կր. Սեբ,
թէվ,
Աչ,
թեֆ,
սեռ.
թեվի
«
զգեստի թև» (մարդու թևը
կոչւում է
ձ ՚ ե ո ք ) ,
Գոր. Ղրբ.
թէ վ
«
թռչունի
թև» (մարղոլնը
կոչւում է
կ օ ՚ ո ն ր ) ,
Խրբ. ննխ.
Պլ. Ռ.
թէվ,
Ասլ.
թէ՝վ,
Ագլ. Զթ. Հմշ. Մկ.
Մրղ. Ոզմ. Տիգ.
թիվ,
Տփ.
թիվ
(
մարմնի),
թիվք
(
շորի), Շմ.
թէֆք
և Ագլ.
թիֆք, թիփք
«
հագուստի թև» (մարդունը Շմ,
կրոնով;
նոր
բառեր են
թևաթափ, թևահարել, թևանի, թե–
վանցոլկ, թևալորոփլ, թևք
«
խաղողի
կոտ֊
բակ»,
թևխաղ, թևլող,
թևլաթ,
թևընկեր,
թևթիակ, թևքաշ
ևն։
—
Թև
բառի նոր գաւա­
ռական
առումները
տե՛ս իմ Գւռ, բառ, էջ
360։
Սրանց մէջ յիշելու
արժանի է
թև
Լ,
Ղրբ՛ «ոչխարների
հօտի
գիշերային բաց­
օթեայ մակաղատեղում պահապան շան հա­
մար նշանակուած
տեղր»,
թև դնել
Լ. Ղրբ՛
«
մակաղատեղում
շան համար տեղ նշանա­
կեր, այս իմաստի հետ Մ. նաւասարդեան,
Մուրճ 1894, 443 համեմատում է վրաց.
օ ցՅ » թեվա ( Յ ^ Օ
՚
Ձ Յ
վաթեվ,
Յ֊օւօը
վ աթիե )
«
անքուն
մնալ և հսկել հիւանդի մօտ կամ ա֊
ղօթքի համար»
(
Չուրին.
2
555),
որ սակաւն
վրացերէնով
չի մ եկնլում. — կապ
չունի սր–
Fonds A.R.A.M