ԹԵՐ
ԳԻՌ.— Ալշ.
թերթ
(
ծաղկի),
Երև.
թ է ՚ ՜ թ
(
թղթի)։
Խրբ.
թէրթ
«
տերև կաղամբի ևն».—
այլուր պահուած է արմատական
թեր
ձևր.
այսպէս՝
Ջղ.
թեր
«
ծաղկի թերթ և ընղհանուր
անուն թարմ ուտելի կանաչների, կանաչի»,
Երև.
թէր
«
ծաղկի թերթ, բողկի և այլ կանա­
չիների տերև», Ղրբ–
թ է
ր
«
ծաղկի թերթ,
սըխ֊
սարի, սոխի, ճակնդեղի
ևն տերև»,
թէր տալ
«
շերամի առջև թթի տերևներ թափել»,
թէր
քցել
«
նոր տերև ծլիլ», Ախց.
թէր
«
ծաղկի,
թղթի և խմորի թերթ», Եւղ. Աեբ.
թէր
«
խմո­
րեղէնի բարակ թերթ», Հմշ, Տր.
թիւ՝
«
տերև»
(
րնդհանուր
անուն), որից կազմ ուած են -
բ ե ­
րանի
Մղ. «թերթեր
ունեցող»
(
օր.
հին ց թհ–
րանի ծաղիկի, տկաթեր
Ղրբ–
(
<տակաթեւ՚ի
«
ճակնդեղի տերև»,
պխկաթեր
Ղրբ,
(
<Բ
ո
ղ–
կաթերի
«
բողկի տերև»,
թերթերուկ, թերթե–
րուտ
Ղրբ– «մի տեսակ
խմորեղեն՝
թերթե­
րով», (սրա հին վկայութիւնն
ունի Բառ. ե֊
րեմ. էջ
330
թերթուտ
«
քաքար»),
թերտել
Ախց. Տր. «ճիւղի վբայի տերևներր
փրցնել՝
պոկել» (
<թերատելի,
թերուն-բաղարջ
«
թեր­
թերով բաղարջ»,
ևն։
—
Թերթ
ձևից են
թերթ
Ղրբ* «շան լեզու» (ձևի պատճառաւ
կոչուած
այսպէս),
թերթել
«
շան
լփզելր»,
թերթիկ
Խրբ. «ականջի
բլթակ»։ — Կայ նաև
*
թել
\
ե–
վր, որից կազմուած են
թելբ ա ց
ննխ. «թերթ
թերթ բացուած
մի տեսակ
կարկանդակ»,
բ խ կ ա ՚ թի լ
Ագլ. «բողկի
տերև»
(֊
Ղրբ.
սլիւկա՚թէր ) ։
ՓՈԽ. — Ո՛րք.
էՇ1՝է
«
խմորեղէնի բարակ
թեր֊
թերր». ասում են միայն
բՏւճ\&՝յձ
է6է՝է1
«
փախլավայի
թերթ», վերջին
քսանամեա֊
կում և մասամբ
միայն մտած է Պոլսի թուրք
անուշարարների
լեզուի
մ էշ՝
գաւառացի
հայ խոհարարներից փոխ առնելով։
(
Ատոլ֊
գել եմ տեղի վրայ
1910
թուին)։
+ ԹԵՐԻ
տե՛ս Թեր։
*
ԹԵՐԻԱԿԷ
«
դեղթափ»
Եզն. այս ուղղա֊
դոյն ձևի դէմ կան նաև
թիրակէ
(
ըստ նՀԲ
թերակէի
Յճխ. էջ
29.
թիւրակէ
Բուղ. ե. իո.
Կանոն, նար.
մծբ.
449.
Երզն. մտթ.
307.
Վրդն. ծն.
թրակէ
Պտմ.ներս.
23.
թրակէս
Վստկ.
8, 131.
թրեակէսի
Վ
ստ
կ.
131.
թա–
րիաիյ
Վստկ. էջ
8.
թրիաիւ
Յայսմ. մրա.
22.
թրնաղ
Տաթև. ձմ. ճժդ
(
երիցս)։
176
ԹԵՐ
= 3ն.
ւյ
"
ղթ10Լ7.ղ «անդեղայ, դեղթափ», որ
ծագում է
& ՜/
յթ Լ0 V
«
գա զան» բառից և նշանա֊
կում է բուն «գազանական». — Լոյնից փոխա֊
ռեալ են լտ.
էՈՇՈՁՇՁ,
հֆրանս.
էՈ301ւ՝,
ֆրանս.
էՈ6ՈՅզԱ6,
գերմ.
1՝
հ61՜աե,
սպան.
ՁէՈՁՇՁ,
լեհ.
է^ւ՜յ՚ՅեՁ,
ռուս.
16
թաճ"ե,
ասոր.
)*.)
Ա
է^գ&զՇ, պրս. թրք. ֊ՀկյՅ
է՚Մ^ա,
արաբ.
ւՅ՛–^)"
5
էւք^՚Յգ
ևն։ Պրս. բառը
երկու
իմաստով
Է. առաջին իմաստն
Է «մի տեսակ
դեղթափ, որ կազմւոլմ
Է ծովային
սոխի,
զմուռսի, կինամոնի,
քրքում ի, ափիոնի, մեղ­
րի, գինիի, բևեկնի և
իժի մսի
խառնուրդով»
( ՚ 6 ) ՚ ,
Ո , Ձ 1 ՝ 0 8 ՚ ե
1,
353).
սրա համար
Է որ Եզնիկ,
Էջ
63
գրում
Է. «Զի՞նչ չար քան
ղօձ
կայցէ, և
ի նմանէ թերիակէ.
և ի սպանող դեղոց, որք
ի նենգութենէ
մարդկան կազմեցան, չև հա­
սուցեալ և անդէն
բուժէ»։ — Երկրորդ իմաս–
տըն է «ափիոն», այսիմաստով և այս ձևից
են մեր էլ յետնաղարեան
ձևերը։ — Հիւբշ.
350,
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ։
"
ԹԵՐՄՈՆ
(
սեռ.
իի
«
տաքացրած
զինի,
գերմ.
01
սհա6այ>
ճառընտ. = Վրք. ևվկ.Ա.
267.
վկ. գէ.
22.
Յայսմ. ապր.
23
(
Թերմոն
եփել, այս է զզինին քաջ եռացնել և ապա
ըմպել),
ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
9
տՕ(յ.6՝>
«
տաք, ջերմ»,
գործածւում
է նաև րմպելիքների համար և գոյականը զօ­
րութեամբ իմանալով՝
ունեցել է նաև վերի
նշանակութիւնր։
—
Հիւբշ.
350։
Ուղիղ մեկնեց նախ Ալգերեան, Լիա­
կատար վարք սրբոց, Ջ՛
215,
ծանօթ.
10։
նոյնը յետոյ
նՀԲ։
ԳԻՌ. — Երև.
թէրմուն
«
մի տեսակ
րմպելիք՝
որ պատրաստում են գինին եփելով զանա­
զան քաղցրեղէններով կամ ռուպով,
մեղրով
ու
պղպեղով»։
ՓՈԽ. — Վրաց.
05
ո<օ9ւո6օ թերմոնի
«
շաքա­
րախառն տաք ջուր», լազ.
թերմոնի
«
խաղողի
հիւթով շինուած
մի տեսակ
քաղցրաւենիք».
բայց այս բառերը կարող են նաև ուղղակի
յունարէնից
լինել։
ԹԵՐՈԻՆԱԿ
«
հանճարեղ կամ հոգևոր», ու­
նի միայն Բառ. երեմ, էջ
118.
միևնոյն բա­
ռի տեղ գրուած է էջ
108
էրանակ
«
իմաւ–
Fonds A.R.A.M