173
ԹԵՊԵԿ
((
կապիկ ». ունի միայն ԱԲ, որ և
տալիս է
թեբեկ
ընթերցուածը, մի անգամ
մի­
այն գտնում եմ գործածուած
Ոսկ, ճառք
789 «
Թեպեկի վասն է՞ր երկիր
պագանէին»
(
յոյն բնագիրն
ունի «կապկի», որով և ճրշտ֊
ւամ է բառիս
իմաստը)։
—
Կերևի թէ սրա
հետ
նոյն է
թոբէկ
«
գիշատիչ մի անասուն»,
որ նույնպէս մի անգամ գործածուած է Մխ,
առակ. ճժա.—«Թոբէկ թախանձէր
զոզնի, թէ
գորգիդ քո սան առից... մերկացո՛ զնա, զի
դիւրին իցէ ի գգուել, և իբրև ետ զնա, սկսաւ
ատել»։ (Այս բառր նՀԲ գրում է
թոբէկ,
ԱԲ
թոբնկ,
ՓԲ
թոփէկի,–
նՀԲ
թոբէկ
մեկնում է «գուցէ կատու
կամ ընտանի նապաստակ
ևն, որպէս և
իտալ.
էօթթՕ
է մուկն»։ — ԱԲ
թոբեկ
մեկ­
նում է «թերևս թեպեկ», որ է «մի տե­
սակ կապիկ»։ — Կայ նաև թրք. և արևել.
թրք.
՝–*
ՀՀ
> ՏՇհշԿ., որ Աբիկեան բառա–
րանր (Պօլիս, 1892) մ ե կն ում է (( եր կա
յ֊
նատտուն կապիկ», իսկ
Տ^^ՁՐՕՏէ) I I ,
406
(
ա3813Ւ1"ե
կոչուած
կապիկը»։
ԹԵՌ
«
չուխայէ կամ բրդէ թել», ունին մի­
այն ՀՀԲ, ՋԲ (իբր գաւառական բառ) և ԱԲ,
նոյնը
թնոն
«
նուաստ
թել» Բառ. երեմ,
է 118, որից
ասեղնաթեռնաւոր
«
թեռով կտ­
րած» ԱԲ։
ԲւՇէ6է
I I 175
պրս.
էՄ,
1 1
X 3
«
թել» բառի
հետ։ ա
\\
ՇՀ
տ ա
5(
ա1),
186
թել
բառի հետ միասին
կցում է պրս.
էՅք
«
առէշ, 2.մետաքսեայ
թել. 3.
նուագարանի
լար», և սանս.
էՅՈէէՅ
«
թել» բառերին, բայց սրանք ձևով յար­
մար չեն մեր բառին։
1
ՀՁՐՕ1
1
ճ6Տ,
1
^0)00՝.
ՕՍ՞րԱ.
էջ 99 կցում է կապակովկ.
ՀՏթտէԱ
«
առէջ» բառին, (սակայն այս էլ
թրք.
յ»յՏ
էւՈ2
ձևից լինելով՝
չունի
կապակցութիւն
մեր բառի
հետ)։
ԳԻՌ. Զթ.
Հմշ.
թէո,
Խրբ.
թւոո
«
բրդէ
թել», նոյնպէս է նաև Հճ. Զն. Աեբ. Տ. Տր.
Մրշ. այլուր, ինչպէս Ալշ. Ալմ.
թեո,
Ոզմ. Վն.
թեո,
Երև. Կր.
թէ ո
«
պարկ,
չոլվալ». այս
նշանակութեամբ
գիտեն նաև Ապ. Մկ. և քրդ.
է՚61՚՛։
ԹԵՍԱԷ «ՇՅէՅՈՅՈՇՈՑ
ծաղիկը»,
ունի
միայն
Քաջոլնի, հտ. Գ. էջ 78, բայց չի յիշում հտ.Ա,
398
ՕՅէՅՈՅՈՇհՇ
բառի տակ։
ԹԵՍԵ7Է
«
ժողով» և
ԹԵՍԵԼ
«
Ժողովել», ու­
նի միայն Բառ. երեմ, էշ 118։
«
տաճար»,
ն որա գիւտ բառ.
րր մէկ անգամ
գործածուած է Բանք իմ.
ըստ Զեռ. Վիեննայի
Մխիթ. 29
քօ1. 217
ա
«
Թէանով
Պիւթագորեան
հարցեալ՝ քան օր ե այ
կին յառնէ մաքուր ի թեսմոփորոնն
իջանէ
ասաց. Յիլրմէն՝
նոյնժամայն,
յօտարէն՝ և ոչ
երբեք»։
Նոյնը գտնում եմ նաև երկրորդ ան­
գամ գործածուած
Մ ա գ, թղ, 204 շատ աղա­
ւաղ գրչոլթիլններով. այսպէս՝
թ ե սմ ա յ փաււ–
ոեայյն, թեսմոյփորացն, թե սմայփ ա ւո ե ա ցն
(
տե ս իմ Հյ. նոր բառեր
հին մատ. Բ.184),
Այս բառը գիտէ նաև Բառ. երեմ, էջ 118
րեսմուիորոն
«
արքունի կամ եկեղեցի», որ
սակայն
յետոյ
աղաւաղելով
դարձնում է
ջաբեմիսփորոքլ
«
արքունի կամ եկեղեցի» էջ
241,
թերս՚ոթՈՐՈԱ
«
արքունի
եկեղեցի» էջ
119,
-
Յն.
0
տտս.օ<ք>6թէՕ^
կամ
Օտօ(1.0<քօթտօօւ
«
տաճար
Դեմ ետբեա
յ դիցուհւոյ որ երկրա֊
գործութիւնր
սովորեցրեց
մարդոց և ամուււ֊
նութեան
օրենքր հաստատեց». ծագում է
ՕտՅլւՕտ
«
օրէնք»
և
Տ8010
«
բերել»
բառերից։
Բանք. իմ. բնադիր
նոյն տեղում
ունի
Տ1Հ 10
&
Տ՜բ.0300Տէ07.
որ թարգմանիչք
պարզապէս
տ ա ռադաըձր ել է։
Գտաւ ու մեկնեց Տաշեան,
Օ Յ Տ ԼշեՇՈ
սռժ Ճւ6 Տշոէ6Ո26ո ժշտ Բհւ1. Տշշսոճստ.
\\
ՈՇՈ
1895,
էջ 27 = Մատեն. մանր ու­
սումն, հտ. Ա. էջ 217։
ԹԵԵՐԻՐ
«
սենեակ կամ տաճար», ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 118։
ԹԵՏԱՆ
«
հաճութիւն»,
ունի միայն Բառ. ե֊
բեմ. էջ 118,
*
ԹԵՏՊԻՐ
«
միջոց, հնար, ճար» Վստկ. 175.
(
Արժան համարեցաք նախ առաջին այն ծա֊
ռոցն թ\տպիր
դնել՝ որք թափեն
զծաղիկն և
ապականեն
զպտուղն),
նոյն բառն է նաև
թսլաիր
«
հիւանդի
դարմանում»
Մխ. բժշ.
128. «
խորհուրդ»
Միխ. աս. 525.
թասայիր
«
ճար, միջոց» Կոստ, երգն, էջ 84 (Դարձիր
ի յետ նայէ ու գիտ խելօք թատպիր).
թըտ–
սյիր
«
դատական
խորհրդական որ օգնում
Fonds A.R.A.M