ԹԵ՛Լ
172
ԹԵՄ
ՓՈԽ.— Վրաց
շօԸշոտ
թելա
(
որ և
Փ35՝՝"՝՛
տելի
). «
թեղի,
կնձնի»,
օ շ – ծ Յ ՚ շ յ ՚ Յ օ
թելա–
մուշի
կամ
օօցշո
յշօ՚շյՅօ
թելադումա
«
կնձնի»,
թուշ, օդըոո
թել
«
թեղի»։
ԹԵՂՕՇ
«
մի տեսակ վայրի ծառ» (ըստ Ար­
թինեան, Ածաշունչի
տունկերր,
էջ 82
—
93՝
մայրի,
Օ՚ Ո Ա Տ )
Ես. իւղ.
14.
Բ.մնաց. բ. 8։
Հինք,
՚
րեղոս
քրմական անտառի ա֊
նունից։ Ուղուրիկեան (տե՛ս Գաբ. բառ.
էջ
516
և
1405)
համարում է թեղիի մի
տեսակր ևհետևաբար
թեղի
բառից։
ԳԻՌ.
—
Կայ միայն Ղրբ–
թ է դ
ո լ
շ ի
«
լեռնա­
յին մի տեսակ
ծառ»։
*
ԹԵՄ
կամ
ԹԷՄ
(
սեռ.
թեմի,
գրծ.
թիմով,
յդ. գրծ.
թ ե մ օ ք յ
«
եպիսկոպոսի
առաջնորդա­
կան վիճակը կամ գաւառը» Օրբել. Ուռհ.
Զքր.
ծործ. Վրդն. աշխ. «նահանգ, երկիր, թագա­
ւորութիւն»
Աամ. անեց.
105.
որից
թեմա–
բերդ
«
բերդաքաղաք»
Ուռհ. 80. նոր գրակա­
նում ընդունուած է միայն
թեմ,
որից կազ­
մուած են
թեմակալ, թեմական, անթեմ, թ ե ­
մականցի, թեմականասսրտ։
–
=Ցն.
&
ՏԱ.01
«
գաւառ, շրջանակ», որ ծա­
գում է
Օ՚Տ–
«
դնել,
զետեղել»
արմատից և
բուն նշանակում է «դիրք,
դրութիւն»։
—
Հիլ֊
բրշ.
350։
Ուղիղ մեկնեց նախ Տ\ ՒձձէճՈ,
ա.–
1
Ո0Մ6Տ II. 4 7 0 ։ ֊
Ն Հ Բ
յիշում է միայն
յն.
«
դիր> դրութիւն»։
Հիւնք.
յն.
07)1-10
^
«
կողմ, մարզ, վիճակ,
թեմ»։
ԳիՌ.֊֊Ալմ.
թեմ,
Մշ.
թէմ,
Աթ.
թիմ.
կայ
և ուրիշ տեղեր
թ է մ
ձևով՝ իբրև գրական
վ։ո֊
խառութիւն. — նոր բառ է
թեմել
Մշ.
«
թեմր
հովուել»
։
ՓՈԽ.
—
Վրաց. մինգր. ինգիլ.
ՕՈԸՅՕ
թեմի,
սվան.
ՕՕԸՅ
թեմ
«
գաւառ, ժողովուրդ», վրաց.
օ օ օ շ Յ ո սաթեմո
«
գաւառական,
թեմական»,
գնչ.
էօօւ
«
մարդիկ,
բազմութիւն»։ Կովկա–
սևան ձևերր հայերէնի
միջոցով են վերջա–
տառի պատճառաւ, ուղղակի յունարէնից
լի­
նելու դէպքում
սպասելի էր աւելի
*
թ ե մ ա ։
Գնչ. ձևը չի կարող ծագած
լինել պրս.
էՅՈ
«
մարմին,
անձ» բառից, ինչպէս կարծում է
ՐՁ Տ բՅ է ւ ,
նշանակութեանց
տարբերութեան
պատճառաւ։
—
Հայերէնից է կազմուած նաև
Ս.
Գրքի քրդ. թարգմանութեան
մէջ
թէմ.
ին;.
«
Նա՛ լր սէր թէմ
ան պը հիւքմ քըրընէ» (Մի՛
իբրև տիրելով
վիճակացն). Ա. պետ. ե.
3։
Ուտ.
է ՚ 6 ա
«
թեմ»,
է ՚ Շ ա Ձ ե Ձ Ո
«
թեմական»։
"
ԹԵՄԱՆ, ա
հլ. գործածուած է Ս. Գրբի
մէջ՝ իբրև տեղի յատուկ անուն, բայց յետ­
նաբար ունինք իբրև հասարակ անուն,
«
մի­
ջօրէ. 2. հարաւ.
3.
հարաւային քամի» նշանա­
կութեամբ, վկայութիւնները
հետևեալներն
են.
— «
Ռեման թարգմանի
միջօրեայ». ճառրնտ.
«
Որպէս ի փչմանէ երբեմն ի բերանոյ
գոլորշի
զթեմանայն
նշանակետ
լ, և
ցրտայինսն
զհիւսիսայինն»
Մագ.
թղ.
111
(
նաև հրտր.
ՀԱ
1892
էջ
166
բ). «Յանկարծօրէն
ի թեմա–
նայ
պ՚առաւտիղէս
Հեփեստոսիւ
առաքիւր»
Մագ. թղ,
70.
«
Հազիւ հազ հասցէ պատաս­
խանի թղթոյն թեմանայ»
Մագ. թղ.
121.
«
Ու­
նելով զդարձ դիտելոյ
դիմացն իթեման, որ
ըստ ոմանց լեզուաց
միջօրեայ
կարդացեալ,
որպես ըստ եբրայականին՝
հարաւ
համբա–
ւեալ» Նար, խչ,
371։
—
Իբրև պարզ բացա­
տրութիւն՝ ունինք հետևեալները. «Եւ թեմանն
թարգմանեալ
կոչի
հարաւ» Կոչ, 219. «Ել
թարգմանի
թեման՝ հարաւ». Կիւրղ. պատմ.
էջ
71.
«
Ռեման՝ հարաւ թարգմանի»
Լմբ. ժբ
մարգ.
63
(
Ամովս
.
ա. 12). «Թեմանն և նա­
զերն հարաւ ասի» Նխ. եզեկ։
֊
Երր,
| Թ Ո է շ ա Յ Ո
«
հարաւ. 2. հարա­
ւային քամի». ծագում է
յ Ձ ՛
1
^ՁՈ՜ԱՈ
«
աջ»
բառից և նշանակում է բուն
«
աջակողմեան»,
փոխառեալ է անշուշտ
յն.
^ԱՀ՚ձե,՝) տառա­
դարձութիւն
ից,
որից նաև վրաց.
07
ԸՅՕ
6
Օ
թեմանի
«
հարաւ»։
—
Աճ.
ՆՀԲ
դնում է արաբ,
թէյ մէն
«
հարաւ».
ՋԲ և ԱԲ համարում են երր. բառ։
ԹԵՄԱՉԵ
«
մի տեսակ թաթարական
զօրք
կամ զօրաբանակ»
Մ աղաք. աբ.
29
«
Մեք ե–
կաք այս եօթն դումանայ
գլուխքս
Աստուծոյ
ե ձեր ուժով և զհին հեծելն՝ զթեմաչիքն
հա­
նաք աստի և գնացաք առաք զտաճկաց քա­
ղաքն գՊաղտատ»։
Արդեօք պրս.
է ւ ա Յ յ
«
նետի նը֊
պատակ»
բառի՞ցն է, իբր
«
աղեղնաւոր
զօրք»։
ԹԵՄԵՐԴԻՄԻ
«
յայտնի»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ
117,
որի հետ նոյն է
թներդիմիա
«
յայտնեալ» էջ
120։
Fonds A.R.A.M