ԹԵԿ
171
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Տփ.
թի կ ո ւ ն ք ,
Մկ.
թ ի ­
կունք՛՛
((
կռնակ»,
Սլմ.
թ ի կ ո ւ ն ք
((
հագուստի
կռնակը»,
Ղրբ–
թ ե ՚ դ ի ւ ն ք
«
կռնակ», Խրբ.
Սեբ.
թիւթււնք
երկու նշանակութեամբ
էլ գոր­
ծածական, ինչ.
թ ի դ ո ւ ն ք ս
կ ց ա լ ի
«
ուսերս
ցաւում են»,
թ է ւ ի - թ ի ղ ո ւ ն ք
«
օգնական,
օգնու­
թիւն»։
նոր ձևեր են՝ Երև. Տփ.
թ ի ն դ ը տ այ,
Ղրբ՛
թ է յ& ր տ ալ
«
յենուիլ,,
կռթնիլ»
(
Հթիկն
տալ^),
Շմ.
թ ի դ ՚ ն ա մ է շ
«
թիկնամէջ»,
ինչպէս
նաև
թ ի կ ն ե լ
Երև. Վն.,
թի կ ո ւ ն ք ա ի ւ ա ո ն
Երև.,
հ ա ս տ ա թ ի կ ո ւ ն ք
նբ։
ԹԵԿՈԻԷ
տես
Թևէ։
"
ԹԵԿՈԻՂ.ԱՅ
«
համբերութիւն»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 117։
֊
Ասոր,
զ–
լ,
\&
գ\& կամ գ.–).
էշզԱւՔ
«
բեռ, ծանրութիւն», որ նոյն է ինչ որ եբր.
^|ՅՈ
է՚Գ՛
«
կշռել», արար
յ
֊ ֊ ֊
յ Օգ1
«
ծան֊
րա իժիւն, բեռ»,
ՕԱ^-Օ &1գ1օէ
«
ծանրութիւն,
նեղութիւն»։
—
Աճ.
ԹԵՂ
«
դէզ, շեղջ, կոյտ» (գրուած նաև
դեղ,
Դ-Ղ
)
ՍԷՐ՛ լթ՛
֊
ար.խրատ. Պատմ. ԺԸ
դարից (հրտր. Դիւան
ժ.
էջ
109)։
նՀԲ պրս.
տէլ՝
որ գոյութիւն
չունի։
֊
ԱՏՍ,
Օւշէ.
1
<Ա.ճ6,
էջ
104
քրդ.
* 1 – 16–
1
շհ
«
ծեծուած և կուտուած ցորեն»
բառի
հետ։ (Քրդ, այս բառր պէտք է կցել պրս.
է^՛
է2ւ\
«
կոյտ, շեղջ» բառի հետ,
հմմտ.
Շահնամէ ԺԳ, տող 151 7,
շյ.՝ճձ–֊–.––.
յ.–
՛՛
ՀՀ
Լ––
Օ
ւձ>5«^՝
Ո 1 6 > ՚ Ձ Ո – 1
է31
–1
Ճ Յ Տ Լ Յ ^ Յ Ո Յ Ո –
Լ1
Յ1՜~ԱՈ
«
վիրաւորների
կոյտի մէջ»։ Պար­
սիկ բառիս ծագումր անյայտ է, եթէ չէ
վւոխառեալ արաբ.
"
յ յ յ էշ11
«
բլուր» բա­
ռից)։ Ղափանցեան, Տեղեկ, դիա. ինս֊
տիտ. Բ. 82 սեմ.
թ ի լ
«
բլուր» բառի հետ։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ոզմ. Սլմ. Վն.
թ ե ղ ,
Երև.
եւտջ. Մկ.
թ է ղ
«
կամնած, բայց դեռ յարդը
չմաքրած
ցորենի դէզ». (Խտջ.
թ է ղ
է կոչւում
նաև մանելու պատրաստ մաքուր բրգի
դէզր՛՛
նոյնից
ունինք
թ ե ղ տ ալ
«
յարդր
կալի
մէջ֊
սւեղր հաւաքել»,
թ ե ղ ը հ ա ն ե լ
Բիւթ. «երնել»,
թ ե ղ ե լ
«
կամնած
ցորենր
դիզել»։
ԹԵՂԹ
«
թէյ, չայ», այս բառր գիտէ
միայն
~1. Սարաֆեան, Բանալի գիտութեան,
Սանկ֊
պետևրբ, 1788, էջ 53. որ և էջ 238 դրամ է
թ ե ղ տ ։
֊
ք ԹԵ՛ԼԻ
(
որ և
թ ե ղ ե ա յ ծաո^
«
պտղի,
կընձ֊
նի, լտ.
ս1ւոԱՏ,
ֆրանս.
0
Ո Ո 6 ,
տճկ.
դաւ՝ա
աղան,
ղաւ՝աղա<>յ>
(
Արթինեան,
Ածաշնչի
տունկերը, էջ 141) Գաղիան. Բժշ. Յայսմ,—
սրա հետ նո՞յն են արդեօք
թ ե ղի տ ա կ
«
սպի­
տակ տուղտ» Վստկ. էջ 206 և
թ ե ղ ա ն ի տ ա կ
«
անծանօթ
մի բոյս» Բժշ. (րստ ՀԲուս. § 780)։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ. էշ\– ձևից, բու–
սանուանական
ի
մասնիկով։ Սրա հետ նոլն
են լտ.
1111
Ձ
(
յառաջացած
*
էշ1ւՅ
ձևից) և
միռլ.
է6Ա6
«
թմբի,
լորի»
(
Ա Յ 1 Ճ 6 779, 801–
ՏՅՕգ 821)։
նոյն լտ. բառից Է փոխառեալ
յն.
էէ^էՕէէ
«
բարտի»։
—
Այս բառին շատ նման Է
հնչում
յն. ՈՀՏճտԱ «կնձնի»
(
եպիդալր.
1.
Տ^.Տ0ւ),
որի նախաձայն
Սէ
անորոշ Է և դժու­
արութիւն
Է յարուցանում։
Առհասարակ
ըն–
ղունոլած
Էբաժանել լտ,
*
էշ11Ձ
ձևից (որով և
հյ.
թ ե ղ ի
ձևից) և միացնել
լտ.
թ0թս1սՏ
«
բարտի, կաղամախի»
(
որից մլտ.
բՅբս1սՏ,
գերմ.
03
բբ61,
անգլ.
բօբ1Ձ1՚,
ֆր.
բ6Աբ116Ր,
իտալ.
բւօբբօ,
հսլ.
եօթօ11,
լիթ.
էՏթ31տտ),
հբգ.
1
շԽ&,
ք§13^3
«
ուռի»,
օսս.
քԱ^Շ
«•
ՅԱՈ6,
Տ1՜16,
Օ-ւեճՅ,
լաստենի»
բառերին
(
Գ
1
Յ,\ՃՇ
600,
Յօ
^ Տ Յ^ ^
820,
աս
^Տ
360) :
-
ԱՃ.
ՏԱ§§6
-
Լ2.
32, 39
ցեղակից
Է համա­
րում յն.
Ո-Տ.ՃԽ
հոմանիշին։
8
ւ
՜0
շ1<61–
Մ1 3 Ո Ո ,
Ուս. փոխ. բառից
(
թրգմ. Տա­
շեան), Էջ 100 փոխառեալ
Է համարում
նոյն
յն. բառից։
Հիւբշ. 375,
449
մեր­
ժում Է յոյն բառի ցեղակցութիւնր,
բայց
փոխառեալ
Էլ չի դնում։ (Ուստի
սխալ֊
ւում են
ԱՅ1
Լ
16 779
և
ՏօւտՅշզ 821,
ո–
րոնք ասում են թէ Հիւբշ. (անդ) հայ բա­
ռր յունարէնից
վւոխառեալ է համա­
րում)։
ԲշձՇՀՏՇՈ,
Հայ. դր. լեզ. 16 րն­
դունում է
8
ս § § 6 ֊ / /
մեկնութիւնր։
ԳԻՌ.֊֊Վն.
թ ե ղ ի ,
Հմշ. Մշ.
թ է ղ ի ,
Երև.
թ է –
ղ ի , թ է ղ է ն ի ,
Ղրբ.
թ է ՚ ղ է ,
Ղբդ.
թ ղ ի ՛
«
թեղի»,
որից է/
շ ն թ ե ղ ի
Ղրդ– «թևղիի կարճ տեսա֊
կր»։ — Ունինք նաև
թ ե ղ ի
կամ
թ ե ղ ե ն ի
Զթ.
«
վայրի կարճ ծառ, որի արմատի կեղևր թրր–
ջելով ծեծում են և ալիւրի հետ
խառնելով
եփելուց յետոյ՝ նոր դուրս եկած
պալարների
վրայ են դնում, որպէսզի
շուտ հասնին և
կամ պատռոլին»
(
տես Ալյահվէրտեան
3.,
Ոլլնիա կամ Զէյթուն, էջ
186)։֊
Fonds A.R.A.M