ԹԵԱ
168
ԹԵԹ
Բլ
տ
Ժ61
՜
Տ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 16 րնդունում է
8
ս
§§6–/ւ
մեկնութիւնը,
I
ձայնր
բացա֊
տրելով նմանաձայնութեամբ.
հմմտ. յն.
•7
է–ս)՝/6;
;
—
ր^31՜տէ,
Յուշարձ. 415 մոնղոլ.
10
X0111,
էօեսա,
թունգոլզ.
էօեԱէՈ,
մանչ.
էՕՃԱէ՜ՈՅ
«
թամբի
ծածկոց»։
ԳԻՌ.֊Երև. Տփ.
թաք կէնալ
«
պահուիբ,
Գոր. Երև. Ղրբ–
թա՛քուն
«
ծածուկ»,
նոր
բառեր են՝
թաքոլիլ
Արտ.«պահուիբ,
թսւ–
քուկ
Մշ. «պահուած»,
թաքունպատաո, թաք–
չելուկի։
Նո՞յն է նաև Երև. Տփ.
թախ կէնալ
«
պահուիբ
։
ԹԵԱՅ
«
երկիւղ»,
ունի միայն Բառ. երեմ,
էչ 118,
ԹԵԶԱՆ, Ո
հլ. (յետնաբար
ի-ա
հլ.) «կտա­
ւի լայնքի
թելերր»
Ղևտ. ժգ, 48 — 59. Ո յկ.
Կողոս. 605. Կիւրղ. ղևտ, «հագուստի
երկար
թև»
Յայսմ. որից
թեզանիք
«
հագուստի
եր­
կար թև» Ռսկ. ա, տիմ, ը. Եփր. ծն. էջ 103.
(֊
միջ.
հյ.
թեզնիք
Ամբ. պտմ. տպ,
1856,
էչ 59),
ոսկեթեզան
(
նորագիւտ
բառ)
Կղնկտ. հրտր. կմ. 138.
թեզանատ
«
թևը կարճ»
Մ աշտ. սքեմ. «առանց
թևի»
(
վերարկու)
Տաթև, ձմ. ի. ամ. 176.
թեզա ­
նաւոր
Եղիշ. միանձ. 159.
թեզա նե այ
Վրդն.
ծն.
թեզնեբերան
«
թեզանիքի՝
թևերի
բերանր
կամ ծայրերր» Մխ. դտ.
266։
ՆՀԲ լծ.
դերձան
և լտ. \ՇՃ0
«
հիւսել»։
Հիւնք.
յն.
96
ՅՉ
^0;
«
ծոպ»։
Բ6է61՜ՏՏ0Ո,
Խ.
Ա.
ճւ՜ա. ՏէսԺ.
էչ 133 — 4
թիդ
բառի
հետ
միասին
հանում է հնխ.
է շ ^ ՚ հ
«
հիւսել» արմատից, որ սակայն
ուրիշ
լեզուի մէջ չի գտնում, կարծում է միայն
որ այստեղ պատկանի
թերևս ռուս.
13–
ՅՁ1ե
«
նախատել,
յանդիմանել»։
ԳԻՌ.–Զթ. Մշ. Մշկ. Ննխ. Տբ.
թէդնիք,
Մկ.
թէդնինք՛ «շապիկի երկար թևը»,
Խրբ.
թէդ­
նիք՛
և Տիգ.
թէդնիդ
«
սուտ թև՝ որ գործի ժա­
մանակ հագուստի վրայից հագնում են՝ մա­
քուր պահելու
համար».
որից
անթեդանի
Սեբ. «առանց
թեզանիքի
մի զգեստ է»։
ԹԵԹ
«
ծանր»,
ունի միայն Բառ. երեմ, էջ
117։
ԹԵԹԳՐԻԹ
«
թարգման կամ երկնչիլ»,
ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ 117։
ԹԵԹԵԻ, ի–ա
հլ. (յետնաբար
ո
հլ.) «թե­
թև, ոչ ծանր. փխբ– նաև՝
դիւրին, թեթևա­
միտ, արագ»
ՍԳր. Ռսկ. մ. բ. 12 և տիտ.
Կիւրղ. թգ. որից
թեթևանալ
Ողբ. դ. 19.
թե–
բև ա ց ա ց անել
ԱԳր. Եփր. թգ.
թեթևութիւն
Բ.
կոր. ա. 17. Կոչ.
թեթևագին
Աեբեր.
թեթևա–
գոյն
ԱԳր. Ագաթ,
թեթևահաւաա
Ուխտ. Ա.
14 (
նորագիւտ բառ),
թեթևանդամ
Վեցօր.
թեթևամիտ
Ոսկ, ես.
թեթև աթև
Ոսկ. յհ. ա.
22.
թեթև ախելք
Պղնձ. 35 (չունի
ՆՀԲ).
թե–
թևսօյիկ, թեթևօրէն
(
նոր գրականի
մէջ)։
֊
Անշուշտ
կրկնուած է
*
թև
պարզական
արմատից, որ առանձին չէ գործածուած։
ՆՀԲ «ի կրկնութենէ արդեօք
բառիս
թև;;,
Հիւնք,
թև
«
բազուկ»
բառից։
Բտէ–
ՀՈհձպ
Տ ճ
1,
309
հնխ.
բտէ
«
թռչիլ,
րնկնել» արմատից
կրկնուած։
ԼւԺտՈ,
Խա.
ՏէսԺ.
(1906),
էջ 115 յիշում է այս
մեկնութիւնը և ենթադրում է որ արմա­
տը պիտի
լինի
"
բէՇԱ-է
Ըստ այսմ
Բցէ»
քԱեՅՈ^,
յ
^ 0 Ո ճ 6 01–.
2(1907),
222
*
բ6է–
6
Ա
«
թռչիբ՝^
*
բէ6Ա^>
հյ.
*
Ր
և
ձև
Ից
կրկնուած։
Ս\.ճ\\էՀ
1
^.
է\.
ՁՈՈ. I, 13
դնում է կրկնական։
ԳԻՌ—Մշ.
թէթեվ,
Ախց. Գոր. Երև.Խրբ.
Կր. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
թեթէվ,
Ասլ.
թէթէ՝վ,
Սչ.
թէթեֆ,
Հմշ. Տփ.
թէթիվ,
Հճ. Ջղ.
թիթեվ,
Ղրբ. Շմ.
թիթէվ,
Ագլ. Զթ.
թիթիվ–
Մկ. Ոզմ.
Տիգ.
թի ՚թր վ ,
Ալշ.
թ ե ՚ տ ը վ
թբքախօս
հա­
յոց մէջ՝ Ատն.
թրթէ դ
(
Արևելք
1888
նոյ.
8—9),
էնկ.
թէթէ վ
«
թեթևաբարո
յ» (Բիւր.
1898,
789)։
—
Նոր բառեր են՝
թեթևանոգի,
թեթևլիկ, թեթևուկ, թեթևքաշ։ —
Նոյն բա՞ռն է
արդեօք Ալմ.
թեֆտրր
«
թեթև», որ է
թևթՐ
Վն. «թեթևամիտ,
անխելք»,
որից
թևթՐա–
խելք,
թևթրահոգի,
թևթրիկ,
թևթրաոտ։
Աևա փո խ ութիւն ը կատարուած
պիտի
լինի
ծանր-ծանտր
բառի
նմանութեամբ։
+ ԹԵԹՐ.Ի
«
կարծիք, կասկած», մէկ ան­
գամ
միայն
գործածուած է Եզնիկի մէջ՝ յդ.
հյց.
թեթուս
ձևով. «Կարծեօք ի թեթուս մա­
տուցեալ, եթէ լինիցի և թէ
չլինիցի»։–ՆՀԲ,
ՋԲ և ԱԲ մեկնում են «կարծիք,
երկբայական
փորձ», և այսպէ ս է րնղունուած առհասա­
րակ
Հայկաբաններից։
֊
Կրկնուած
է
թէ
(
հինր
թեի
բառից,
ինչ­
պէս
ցոյց է տալիս նաև Եզնիկի
քքեթէ
լինի–
Fonds A.R.A.M