ԹԱՓ
167
ԹԱՔ
նախաձայնով.
այսպէս՝
թեփուր
Խն. Հմշ.
Ղրբ–։
թեփիր
Այն.,
տեփուր
Ակն. Երև. Խտջ.
Խրբ. Սեր. Տփ.,
տափոլրիկ
Ջղ. նոր բառեր
են
տեփրիչ, տեփրել։
ՓՈԽ. — էաղ.
տեփուրի
«
Լազերին
յատուկ
մի տեսակ
կլոր սեղան՝ մի կարճ ոտքով»,
(
այս իմաստի համար հմմտ. Խրբ.
ււէփուՐ
«
փայտե
կլորիկ սինի՝ որի վրայ հաց են ու­
տում)). Արևելքում
ճաշի
սեղանր
գետնին
դրուած մի մեծ մատուցարան
է)։ — Հայերէ­
նից է փոխառեալ նաև թրք.
էշբՄ
«
ար­
մաւի տերևով հիւսուած սեղանի նման գոր­
ծիք, որի վրայ ալիւր են մաղում)) (Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ. 63). հայերէնից
փոխառեալ
լինելու
ապացոյցն է
ֆ֊/>
փոխարէն
/0-
փ
ձա յնը։
ԹԱՓՕՐ քի –ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, թէև առանց
վկայութեան)
«
եկեղեցական
հանդէս շրջա­
գայութեամբ»
Տօնաց, (գրուած է նաև
թա–
փ որ>
ՆՀԲ ռմկ. (իմա՛ թրք.)
թապուր քէՅ–
եսւ՝)
«
վաշտ», լծ. հյ.
թափ աոնալ
և թրք.
(
իմա՛ արաբ.)
ձձ\՚. «շրջան»։
Հիւնք.
թափաււել
բայից։
ԳԻՌ.֊Մշ.
թափոր,
Ախց. Կր. Պլ. Ռ. Վն.
թափօր,
Սեբ.
թափօր, թափէօր,
Ագլ.
թ օ ՚ –
փոլր,
Չ,թ.
թափօր, թափոր, թափուր,
Երև.
Հճ. Սլմ. Սլ. Տփ.
թափուր
(
սրա աւելի հին
վկայութիւնն
ունի Օգոստ. բաշ, 13
թափուր
ձևով), Խրբ. Ջղ.
թափուո,
Ննխ.
թաբուր
(
այս
վերջինր թրք.
էշեԱք
«
վաշտ, խումբ»
բառի
նմանութեամբ)։–—Նոյն
բառն է անշուշտ Մկ.
թափուո
«
Վարդավառի
տօնին
խնձոր խո­
րովելու
արարողոլթիւնր»։
֊
ւ ֊ ՚ Թ Ա Ք
«
ծածկուիլ,
պահուիլ)). արմատ ա֊
ռանձին անգործածական,
որից կազմուած են
թաքչիլ
(
գրուած նաև
թագչիլ^
«
պահուիլ,
ծածկուիլ»
ՍԳր.
թաքուն
«
ծածուկ,
գաղտնի))
՚-
սկ. յհ. բ. 1.
թաք-թաքուն
Մարթին,
թաք–
սուլ
կամ
թագնուլ
Ոսկ. ես,
թաքուցանել
կամ
թագուցանել
ՍԳր. (կրկնագիր
Ագաթ, ունի
թագուսցէ
ձևր. Յուշարձան
123
ա. տե՛ս 1.
ՀԱ 1913, 14),
թաքթաքուր
«
պահվտելով,
ծածուկ»
Աղ. ծե. 7 (տպ. Պօլիս 1895
թաք-
թաքուն), թաքնի
«
ծածուկ)) Մագ,
թաքնաբաՐ
կամ
թագնաբար
Ոսկ.
յհ. բ. 8.
թաքուստ
ՍԳր.
թաքստոց
Կիւրղ. թգ–
թաքս տ ե այք
Մեսր. եր.
ծ ա ծ կ աթա գ ոյց
Մծբ.
միաթաքուն
Տաղ,
քինաթա գ ոյց
Մծբ.— երկու
ձևերից
(
թա ք
և
թագ^)
ո՛րն է ուղիղ՝ յայտնի չէ, ըստ
որում յայտնի չէ բառիս
ստուգաբանութիւնր։
Հաւանաբար
ուղիղն է
թագ,
որովհետև
գ
դառնում է
ք
(
ինչ.
*
գ ս ան> ք ս ա նյ ,
բայց
ք
չի
կարող դառնալ
գ ։
––
Բնիկ հայ բառ՝ հնխ,
1
Յ1
^6–
արմատից,
որի միակ ժառանգնւերն ենլտ.
էՅՇ60,
գոթ.
1
>ՅՈՅՈ,
հբգ.
ձՏւ§.Ո,
հսաքս.
էՈՁ§ՕՈ,
հիսլ.
&6
§յՁ,
բոլորն էլ«լռել»
նշանակութեամբ
(
Բ օ ե օ ա ^
1, 1703)։
Բայց «լռել»
նշանակու­
թիւն ր լե զուն երի մէջ յետոյ զարգացած
մի ւի–
մաստ է և բխում է նախաւոր աւելի թանձրա­
ցեալ մի նշանակոլթիւնից
(
յ
^տւ11շէ, Օէշէ.
Տկո\.
1
տէ.
970)։
Այս նշանակութիւնն է ահա
հայերէն
«
թաքչիլ, ծածկուիլ, պահուիլ»։
Բայց
լտ. բառն էլ երբեմն տալիս է գրեթե այս ի–
մաստը, հմմտ.
էձՇ^Շ
00
Ո1Ո1.ՏՏՅ
«
գաղտնի
պահել»,
էՅՇ1է6
«
ծածկաբար,
գաղտնի կեր­
պով»,
էՅՇւ է ս ա
«
գաղտնիք»,
էՁՇ1է1ՄաէՁՏ
«
գաղտնապահութիւն»,
էՅՇ1է1ՄՈԱՏ
«
գաղտ­
նապահ»,
է6Ո6Ր6 311§Ա1Ճ էՅԸ-էաՈ
«
մի բան
գաղտնի պահել»,
էՅԸ1էԱՏ
«
թաքուն, գաղտ­
նի» ևն։ Ըստ այսմ հայերէնի
ուղիձ ձևն է
թաք (չիլ)
և ո՛չ
թագ(չիլ) :
ՆՀԲ լծ. լտ.
էշգՕ
«
ծածկել»։
Տէրվ.
Ճ Ա Յ Ո Ո .
40,
Նախալ. 102, 112 սնս.
Տէ3յ,
յն.
(
ՅէՏքԱ),
լիթ. Տէշ§է\, լատ.
ւ 6 § 0
ձևերի հետ՝ հնխ.
տէՅ§
«
պահել, ծած­
կել» արմատից։
(
Այս արմատր սա­
կայն պիտի տար հյ.
"
թակ^, 8 ս § § 6
1
Լ2
32, 39,
Մ,
I,
455
համեմատում է յն.
7
Լ––կօՀ>ա «փախցնել, վախից պահվտիլ»,
ՀՀ
՚
ԼՕՀ «վախկոտ,
ամաչկոտ»
բառերի
հետ, իբր հնխ.
*
թէ31<
արմատից։
Հիւբշ–
448
բոլորովին
անապահով է գտնում
այս համեմատութիւնր։
Հիւնք.
թագ
բա­
ռից, աա\,
Ըտ§ատտ6 80
և
ա տ ւ 15,
356՛ 8
ս § ; § 6 – / (
բառերի
վրայ
աւելացնում
է լտ.
էՅՇ6ք6,
գոթ.
Փ Յ Ո Յ Ո
«
լռել»,
(
բայց
այս բառերը՝ ըստ
Ց.\ձ֊
760
կապ չա­
նին
յն. %Հ՝րրՀյ–֊ի հետ, որովհետև
յն.
թէ–
պիտի համապատասխանէր
լտ. բ–ի)>
Fonds A.R.A.M