ԹԱՓ
165
ԹԱՓ
լացնել, յարել (մի խօսք).
5.
երթալ,
հասնիլ
(
մի երկիր).
6.
պանդխտիլ»,
բոլորն էլ հին և
ընտիր, ոճով ասում
են
—
թափնլ դոդի
«
հե~
ծել, սիրտր մաշիլ»,
թափել դդինի
«
հարբե–
ցութիւնից սթափիլ»
ՍԳր.
թափել դանձնօ՚/սո^
նարհիլ» Անան. նար.
թափել ի խելաց
կամ
ի
մտաց
«
խելառիլ»
Կլիմ աք. Կանոն,
թափուր
«
պարապ»
ՍԳր. Եփր. եբր.
213
(
մասնիկի
համար հմմտ.
թաքթաքուր). թափիչ
«
շոր
լուացող, տոփանող (կեղտերը
մաքրող, թա֊
փող)» ՍԳր. «տոփան»
Մ ա
գ.
հոր. աշխ.
թա­
լիան
«
սրբան, որտեղից
կղկղանքն է
թավ։֊
լում» Վրդն. ծն. «քաղիրթ» Տաթև. ձմ. կգ.
ճժա
(«
ներքնատունն՝
թափանն և
միջնա֊
տունն՝ քաղիրթն և վերնատունն՝
ստամոքսն»,
ուրեմն և «աղիք»),
անթափ
«
նոր» (կապեո–
տի համար ասուած)
Մտթ. թ.
16.
Մրկ, բ.
21,
դեղաթափ
Մեսր. եր.Մեծոփ.
սրտաթափ
«
ահաբեկ». Բ. մակ. ժբ.
22.
Եփր. աւետ.
333.
դժուարաթափ
Արիստ. որակ,
դիւրաթափ
Ոսկ. Բ. կոր
եոանդնաթափ
Եւագր.
գերե­
թափ
Օրրել,
գրաւաթափ
Յհ. կթ.
ընչաթափ
Ոսկ. ես. մտթ. և գազ.
ընչաթափել
Սիր.
ժդ.
8,
թերաթափ
Մանդ,
հողաթափ
ՍԳր.
մար–
դաթափ
«
մարդկանցից
թափուր» Եփր. թգ,
նետաթափ
Կիւրղ, դատ.
ոգեթափ
Եփր. ա֊
ւետ.
333,
—
կրկնութեամբ՝
4.
թօթափել <
փխ.
"
թափթափել
«
թափթփել,
ձգել,
փոշին
մաքրել» ՍԳր. Եփր. ել, եբր, յետնաբար ու­
նի նաև այլազան
նշանակութիւններ.
այս­
պէս՝ «մի քաղաք
երկրաշարժով
կործանել,
սուրը շարժել, մէկի
ստացուածքը
առնել,
դողալ, մէկի ձեռքից ազատիլ» ևն, որոնք բո­
լոր համաձայն
են
թափել
բառի նշանակու­
թեանց, հին գործածութեամ
բ է նաև
«
աչքը
թարթել,
քթթել, բանալ֊գոցել»
ՍԳր. Ոսկ.Կո֊
րիւն, նոյն իմաստն
ունի դարձեալ՝
5.
թար­
թափել՝
որ
թափ
արմատի մի ուրիշ
կրկնա֊
կանն է (տե՛ս վերը
թարթափի.
6.
սթափել
«
թափել, պարպել» Ես. ծա.
17.
«
խոնարհիր»
Դամասկ, (գրուած
նաև
ըսթափելի. սթափիլ
«
ուշաբերիլ,
գինուց խելքը գլուխը գալ»
ՍԳր.
Ոսկ. «չուրը թափուիլ» Մագ. թղ. 206.
սթա­
փանք
Ոսկ. ես.
44
(
Մթին գիշերի՝ լոյս
խա-
Ր՚՚՚^ւԿԻ
սթափանք են),
սթափութեամբ
«
շու֊
աով, շտապով» Փարպ. բ. լէ. — կազմուած են
ս
մասնիկով՝ փոխանակ գ֊ի, յաջորդ
թ
ձայ­
նի պատճառաւ։
նՀԲ
թափ
«
յատակ»–թրք.
դիփ, դա­
փան, տիպ, տապան,
որ է «տակը,
ներ֊
բան»,
թափ
«
ուժ» = պրս.
է.30,
հյ.
տապ,
թափան
= թրք.
թափա
«
խցան»,
թափա–
ււական
֊
լծ. արաբ. պրս.
թաֆ, թայիֆ,
թափել գանձն
֊
յն.
ՀՕՈՏէ*օա.
–/.
Տ՝*ա։
-
ա » »
Տ ա ճ ^
25, 389
զնդ.
բ
3
+
«
րնկնել, վազել»,
պհլ.
թՅէ1էՅՈ,
պրս.
սքէ՜ՁճՁո
«
ընկնել», տ գ յ ա
42,253
պ ր ս
.
էՅքէՅՈ
«
տաքացնել,
ոլորել,
դարձնել»,
տ ա
8, 185
պրս.
ա էՁո , ա
»
ճ Ձ ո
«
ոլորել,
դարձնել»
Յէէ՜ՅեՅ
«
ջրի կուժ»,
(
այս
մեկնութիւնը
մերժում է Հրւբշման,
ճոո. Տէսճ.
էջ
12
և
ճաւ. Օ^տա. 448.
520)։
Տէրվ. նախալ.
53
հնխ.
տէՅթ
«
հը֊
րել, զարնել» արմատից է դնում
սթա­
փել, թափել, թօթափել
և
թափաոիր
աԱւՇւ՛,
ԽաՇՈ,
V I
յն. ..6ւէՕՀ «տեղ»
բառի հետ։
Հիւնք.
թովել
բառից է հա­
նում
թափել, թափ, սթափ, թօթափեյ,
թաթաւել, թարթափել, թափաոիլ
(
իւրա­
քանչիւրը իր նախորդից
դնելով),
իսկ
թափուր
դնում է
դպիր
բառից։
1
ՀՅՐտէ,
Յուշարձան
403
սումեր,
ձՏւն
«
տասնը­
վեց»,
ձսն
«
թափել»,
էՅե-էՅե
«
շարժել,
յուզել»
= թօթափեցի
424
թաթար.
էՅք/,
էտե,
է6բ,
էշն
«
տակը, յատակը»։
Թի֊
րեաքեան,
Արիահայ
բռ.
167
թափել
«
ցնցել»֊
պրս.
ՀՀ՝>–Հ։Հ–
էՅբ է ճՅՈ ,
թա­
փել
«
ազատել»
֊
պրս.
լձ>>»
է՚Յ՜քէՅՈ
«
տաքացնել,
ոլորել, դարձնել»,
թափուր
= պրս,
օԼօ
է ՅՕՅհ
«
եղծում»։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ջղ.
թափել
«
թափել»,
ՀԸ.
թափել
«
լցնել», Սչ.
թափել
«
թօթուել»,
թափ–
թըփել
«
փոշին մաքրել», Ախց. Երև. Կր.
ննխ.
Պլ. Ռ. Սեբ.
թափէլ,
Խրբ. Մկ. Շմ. Ոզմ.
թա–
ւիիլ,
Զթ–
թա փրի
Ղրբ–
թափ
«
թութ
թափելու
գործողութիւնը»,
Գոր. Ղրբ. Ս՝րղ. Կր, Ախց.
թափ տալ
«
թօթուել»
Ղրբ.
թա՚փոլո. =
Ղզ.
թա՛փուր
«
թափուր», Տփ.
թա ՚ փիլ
«
թափել,
ձուլել»,
թափ տալ
«
թօթուել»,
(
ոճով
ասւում
Է
Թափվի՜ս ու ադատվի՜ս,
ուր
թափվիլ
բա֊
ռը նշանակում
Է «ազատոլիլ»). Ագլ.
թ ա ՚ փ իլ
«
թափել»,
թօփ տօլ
«
թօթուել»,
Հմշ.
թափոլշ,
Fonds A.R.A.M