ԹՍ.1՛
161
ԹԱՐ
Ուղիղ մեկնեց նախ Մառ, Վրդ՛ առ, I,
էջ 181։
*
ԹԱՐԽՈԻՆ
«
իբր համեմ գործածուող
մի
բոյս է. լա.
ճքՅՇԱՈՇԱ1սՏ,
ֆրանս. ՇտեՏւ^ՕՈ»
Յայսմ. մրա.
19.
Վսակ.
168.
ունին
միայն
ՀՀԲ, ՋԲ և ՀԲուս. §
774.
գրուած է նաև
տար–
խ ո ն , տ ա րղո ւն , տ ա ր ղ ո ն ։
֊
Պրս.
05–
^Հ–
էՅՐՃԱՈ,
արաբ. Օ Հ - ֊ յ ֊ ՝
էցւճ՜ԱՈ,
բոլորն էլ նոյն
նշ։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. §
2940,
որ ի
զուր է կասկածում
թ ա ր խ ո ւ ն
ձևի նոյ­
նութեան վրայ. Վաստակոց գրքում թար­
խուն բուս ցն ելու բա ցա տ բութիւն ր ցոյց է
տալիս՝ որ նոյն բոյսն է. հմմտ, իմ Գա­
ւառ, բառ. էջ
352
ա, ինչպէս և յաջորդ
գւռ. ձևերր։
ԳԻՌ.֊Այն.
Երև.
Ղրբ–
թ ա ր խ ո ւ ն ,
Սլմ.
թ ա ր խ ո ւ ն ,
Տփ,
տ ա ր խ ո ւ ն ։
ԹԱՐԿ
«
ադամանդի
երեսներր»,
նորագիւտ
բառ՝ որ երկու անգամ գտնում եմ գործած­
ուած Առաք, պտմ.
461
«
Ալմաստն... վեց
թարկ է. յոր կողմն շրջես երեք թարկ
կոլ
երևնայ»։
՛
Նշանակում է նաև «պարսկական
գլխարկի երեսներր կամ շերտերր» և այս ի ֊
մաստով գործածուած է
1513
թուի մի յիշա­
տակարանի
մէջ՝ հրտր.
Բ Տ Ճ I.
էջ
96
«
Բ՛ար֊
կրս ունի ժբ», հմմտ. Հացունի, Պատմ. տա­
րազի, ուր էջ
279
ասւում է, թէ իրօք պարս­
կական գլխարկր
ունէր
1 2
շերտ։
Հա ցուն ի, անդ, էջ
278
գնում է պրս.
է Ձ Ր1<
«
սաղաւարտ»
բառից։
*
ԹԱՐԿԵԼ
«
թողնել», նորագիւտ բառ որ մի
անգամ գտնում եմ գործածուած
Վրդն, առ,
185,
կեն դան ի է արդի գաւառականներու
մ՝
թորկ տ ալ
(
Զթ.),
թ ա ր կ ե լ
(
Ակն. Խ. Խտջ. Վն.
եիր.) և
թ ո ր կ ե լ
(
Ապ.
Ալշ. Արճ. Բլ. Բղ. հլ.
Մկ. Մնղ. Մշ. Նբ. Աս. Սր. Վն.) ձևերով։
֊
Արաբ.
>ՃՀ)
է շ Մ ^
«
թողնել, լքանել, երե­
սի վրայ անխնամ
թողնել»։ —Աճ.
+ ԹԱՐՄ
«
թաժա, թազէ, նոր»
մհյ. բառ
(
ըստ նորայր, Բառ. ֆր.
566 — 7),
որից
թ ս ւ ր –
Աանալ, թ ա ր մ ա ց ն ե լ , թ ա ր մ ո ւ թ ի ւ ն , թ ա ր մ ա ­
ց ո ւ մ , թ ա ր մ ա ց ո ւ ց ի չ ,
բոլորն էլ նոր
լեզուին
յատուկ բառեր են. յիշում են միայն ՀՀԲ և
ՋԲ։
Աոէատական քաոարաէւ-11
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
է յ
արմատից՝
մ
մասնիկի
յա;ելում՛ով. հմմտ. սանս. Հէ<քՀ\\
էտւ՜ԱՈՁ
«
երիտասարդ, մատաղատի, մանկա­
մարդ կին կամ աղջիկ», զնդ.
*
յ\>\>»֊–
է31ՄԱՈՁ
«
մարդոց և անասունների
փոքրր,
տղայ, աղջիկ», պրս, ֊- էճՀ՝ «թաց, թարմ»,
–՝–\
յ^
(
ՁՐՅՈՅ
«
գեղեցիկ երիտասարդ», օսս.
է ՚ 3 1 ՜ ւ Ո
«
տղայ, մանչ»,
յն.
1807)1/
«
քնքուշ,
մատղաշ,
փավալկ»,
՚
ւՏր՚ւյւս)^
«
փափուկ»,
սարին.
էշա ՈՕ
«
կակուղ»
(
Ա Յ
1
Ճ Շ 7 7 2 ,
8
օ ՚ –
ՏՅշգ
9 5 6 ,
ՒԽւ-ո §
3 8 2 ,
Բ օ Խ ա ՝ /
1,
7 2 8 ) ։
Հայերէնի նախաձևն է հնխ.
է91՜Ո՜10,
ուր
-
Մ10-
մասնիկ
է, ինչպէս
մ ե ղ մ
բառի
մէջ։
նՀԲ
(
թ ա ժ ա յ
բառի տակ) լծ.
ջ ե ր մ
և
յն.
թ է ր մ օ ս ։ աԱ61– Տ Ա Ճ Ս
7
4 2 ,
էջ
252,
"
րից
էլ
յստէւ, 2շոձտբ.
1 2 9
պրս. նս,
զնդ.
էՁԱւ՜ԱՈՁ,
սանս.
է31՜ԱՈՅ
բառերի
հետ։
Հիւբշ.
1
<2
23, 1 9
սանս.
էՅէ՜ԱՈՅ
ձևի հետ։
Հիւնք.
թ ո ւ ր մ
բառից։
Վերի
ձևով մեկնում է
Տժ16քէ610՝աէշ 8 8
2 9 ,
23,
որ րնդունում
են նաև
ՍՅ
1(16, 8
Օ
1–
ՏՅշզ, Բշէշքտտօո, ճէ՜. ս. ճոո. Տէս<±
էջ
63։
Պատահական
նմանութիւն
ունի
՛
Ա­
րաբ.
ՀՏՀ~՝
|31՝1
«
թարմ» (Կամուս, թրք.
թրգմ. Ա.
37),
ԹԱՐՄԱՏԱՐ, ի-ա
հլ. «անպիտան, ան–
պէտք, աւելորդ բան», բառիս
համար նՀԲ
երկու հին վկայութիւն
ունի. «Այս սկիզբն է
աղանդոյն
Մարկիոնայ,
թող
զայլ
բազում
թ արմատ արսն» Եզն. էջ
250.
«
Ոչ երբեք ուրեք
եղեալ է և ոչ երբեք ի պատերազմի՝
թարմա­
տար
(
կամ
թ ա ր ա մ ա տ ա ր
)
հրեշտակաց ինչ
կալ և կապս»
Բուզ. էջ
90.
—
յետիններից
Պզատ. տիմ. Արիստ. աշխ. ճառընտ. = Վբք.
և վկ. Ա.
453.
նար. ունին «անարգ, վատ­
թար,
անպիտան»
նշանակութեամբ. — Թր.
քեր.
թ ա ր մ ա տ ա ր
է կոչում աւելորդ և իբրև
զարդ գործածուած
բառերր։
Լ Յ
§ . ճւ՜ա. Տէ.§
8 4 8
թ ա ր մ
բառից,
իբրև պարսկաձև բաղդատական
(
է31՝,>
տար
մասնիկով)։—
Հիւնք.
տ ա ր տ ա մ
բառից։ — Կայ պրս.
<»^–> էՅւ
՜
քՈՅ
«
խար­
դախութիւն,
նենգութիւն»,
որից
–
տաւ–
«
ունոզ, կրող» բառով՝
թ ա րմ ա տ ա ր ,
իբր
«
խարդախ,
նենզեալ». բայց սա էլ ի ֊
մաստով յարմար չէ։
Fonds A.R.A.M