ԹՍ.Ր
Բժշ. Մխ. բժշ, որ և
թաււանկոյն
Մխ. բժշ.
թաոնգին
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 770։
–
Պրս. Հյ~ճձՀ>
Լ31՜ՅՈ§;Ահա,
որից նաև ա–
Ր
ա
բ.
Օ-ՏՀՓյ*
է31
՝
ՅՈյսե1ո
«
գազպէն, մա­
նանայ», կազմուած է պրս. Հ–
է31՜
«
թարմ» և
0 ֊
^ ձ – \
ՁՈ
^ ս ե ւ Ո
«
մեղր»
բառերից։
Ուղիղ մեկնեց
ՀԲուս. անգ։
Ընդար­
ձակ նկարագրութիւնը տե՛ս
Տ61ճշ1,
Մխ.
հեր. § 124 և§ 403,
*
ԹԱՐԱՐ
«
դառնութիւն»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 115,
= Եբր.
"1՝10 1
Ո31՜31՜
«
դառնանալ, դառ­
նութիւն», րստ այսմ վերի բառր պետք է
կարդալ
մարար։ —
Աճ.
"
ԹԱՐԳՄԱՆ, ի-ա
հլ. «թարգմանող
անձը»
Ծն. խբ. 23. Եւս. պտմ. և քր. «մեկնիչ, մեկ­
նաբանող Ա. Գրքի»
Փիլ. Մամբր. Շա-ւ.
«
թարգմանութիւն»
Եւս. պտմ. ե. 9. Վրդն.
ծն.
սղ. որից
թարգմանել
ԱԳր.
թարգմանու­
թիւն
Ա. կոր. իր. 10. ժդ.26. Եւս. քր.
թարգ­
մանիչ
Խոր. Շար.
թարգմանօրէն
նար.
դժուա­
րաթարգմանելի
նար,
նախաթարգմանեալ
Յայսմ. գրուած է նաև
թարք ման,
թարք մա­
նել, անթարքիման
Կոստ. երգն. 63 ևն. նոր
բառեր են
թարգմանաբար, թարգմանական,
թարգմանչութիւն, թարգմանչական։
֊
Ասոր.
յ օ օ ^ յ ք , է31՜§Ո13ՈՅ,
ասուր,
էտք–
§ ա ո Ձ ո ո ս ,
է ս ւ
՜
§ ս ո ւ 3 ո ո ս ,
արաբ.
^ Ա ^ ֊ ֊ յ
ւՅէ՜–
յԱ1ՈՅՈ, էՅէ՜յ31113Ո
«
թարգման»,
բառը
բնիկ
սեմական
է. հմմտ. ասորի արմատր
^ յ Լ
ւ31՚ց6ւՈ
«
թարգմանել»
և եբր.
0
յ " 1 Ո Օ
Ո19էԱք§31Ո
«
թաըգմանեալ»։
Սեմականից
վախառութեամբ
անցած է բառս նաև ասիա­
կան ու եւրոպական բա զմաթիլ
լեզուների,
ինչ. թրք.
էշւ-յււՈՅՈ,
քրդ.
1111
X1171311,
նյն.
8
բօւքօ6ււ<«օ<;
;
բուլգար,
Ճ Ր Յ
§ ՚ 0
Ո
1 3
Ո
1
Ո ,
սերբ.
էշւ՜ճճսաՅՈ,
ճաԽուտ ու,
լեհ.
էսւ
–(1
/.
սւ713Ո,.
1111
X2. \՚Ո13 Ո,
ռուս.
/
ՓՅՐ<աՅ»՚ե,
միջ. լտ.
էսՐ֊
Շ11713ՈԱՏ,
ստ. լատ.
Օ՚է՜Յ^ԱւՈՅՈԱՏ, Ժւ՜ՕՕէՈՅՈ–
ՃԱՏ, էԱքՕհււՈՅՈՈԱՏ,
հ. ֆրանս.
ԺքԱ§հ61716Ոէ,
ճւ՜ս§61716ոէ
(
ԺԲ֊ԺԳ
ղ.),Կսճ\շաշո\ (ԺԵ դ.),.
ֆրանս.
ձւ
-
Օ
^ւՈՅՈ,
ճւ՜3§01713Ո,
իտալ.
ճա^–
Ո13Ո0, ճ1՜3
§01713Ո0,
1111
X1171311110,
սպան.
է1՜Ա–
յՅէՈՅՈ,
մբգ.
էքՅ§6171ԱՈէ
ևն.– Հիւբշ. 303։
ԹԱՐ
Առաջին
անդամ
ՏՇՈ1՜0(161՝, 1՝Ո6Տ. 46
փոխառեալ
համ արեց ասորերէնից։
Ուղիղ
մեկնեց նաև ՆՀԲ։֊ԳԴ
դնում է պարս­
կերենից։
Բ6է61՜171.
20
ասորին
դնում է
հայերէնից փոխառեալ, ա
\\
ՇՀ
Տ ԱՃԱ ք
38, 578
արաբերէնից.
նոյն 41, 12 դնում
է նաև արամերէնր։ Ըստ ձ
՚
ՇՈՏՇՈ
-
ի փո֊
խառութիւնր հաթեան շրջանից է։
ԳԻՌ. —Պ լ.
թարթմանէլ
«
թարգմանել»։
ՓՈԽ. — Մեզնից են առնուած վրաց.
օօօ<ոյ–
ՅօՏօ թարգմանի
«
թարգման,
թարգմանու­
թիւն,
մեկնութիւն»,
օ~ձ<~Հ––տ
թարգմնա,
օօօծյլՅօՇշձօ թար գմանեբա
«
թարգմանել»,
Յօ50(5) յ36ց5Տշօ
մթարգմնելի
«
թարգմանիչ»֊
ԹԱՐԹ
«
աչք բանալ փակելր». արմատ ւ–
ռանձին անգործածական,
թէև ՀՀԲ յիշում է
վերի նշանակութեամբ և \Լ\՝ՎՕ\ճ, Բառ. հայոց
«
աչքի կոպ» նշանակութեամբ,
սրանից են
կազմուած՝
թարթել
կամ
թարթիլ
«
աչքը բա֊
նալ֊գոցել»
նիւս, կազմ, Վրք, հց. Բենիկ.
Տօնակ.
անթարթ
Ոսկիփ.
անթարթելի
Բենիկ.
ակնթարթ
Բրս. մրկ.
թարթևանք
«
արտևա­
նունք»
Մ աշտ. ջահկ.
թարթիչ
(
մհյ, և գւռ
բառ)
«
արտևանունք»։
ՆՀԲ
թրք–
թարթմաք
«
կշռել»
բառի
հետ։
ԳԻՌ.-Ալշ. Մ շ. Սչ.
թարթել
(
բայց
Աչ. նր–
շանակում է «նայիլ ու անմիջապէս
գլուխը
յետ
դարձնել»). Մկ.
թարթիլ,
Երև.
թաոթէյ,
թէոթէլ,
Ախց.
Տիգ.
թ է րթ է լ.–
Պլ. Ռ. Աչ.
թարթիչ,
Խրբ. Սեբ.
թարթիչ,
Ասլ.
թարթիչ,
թարթիշ,
Ակն.
թարթինջ,
որոնց դէմ ունինք
Կր.
թէրթէվիչ,
Ախց.
թէրթէվունք,
թէրթէ–
վուչք,
Տփ.
թէրթէ՚ՐՈւկ,
թէրթէ՚րունք,
Ղրբ–
թըրթէ՚րունք,
Գոր.
թըրթ է ՚ վ ա նք ,
Ագլ.
թրւ՝–
թէՈ՚րիւնք,
թըրթւո
՚
ռնիլկ
1
,
թթ ա ՚ ո նի լ կ ,
Ջղ.
թերթեվանունք.
այս բոլորբ նշանակում են
«
արտևանունք»։—Սեբ.
գիտէ նաև
ակնթա
՛
ր­
թը
«
վայրկենապէս»։
֊
Թ Ա Ր Թ Ա Փ
«
ակնթարթ, աչք
բանալ֊դո֊
ցելու ժամանակր»
Ագաթ.
«
արտևանունք»
Յայսմ. գեկտ. 23 և ապր. 3 (Եւ թարթավւք
աչացն թուսան. Եւ թարթափք աչացն
զլան֊
ջբսն ծածկեալ էր), այս երկրորդ
նշանակու–
թիւնր
չունին բառարաններր. — որից
թար­
թափել
«
աչքը բանալ֊գոցել»
Եփր. ծն. էջ 1,
159
Fonds A.R.A.M