ԹԱ(
Բ. մակ դ.
9, 12.
որից
թ ա տ ր ա տ ե ս
Ոսկ. մ,
բ.
12.
թ ա տ ե ր ա խ ա ղ ք
Ոսկիփ.
թ ա տ ե ր ա ս ի ­
ր ո ւ թ ի ւ ն
Մանդ,
թ ե ա տ ր ա ս է ր
Մաքս, դիոն;
Կրկնակ ձևերից առաջինը՝
թա տր,
հաչացած
ժողովրդականացած
ձևն է, իսկ երկրորդը
թ է ա տ ր ոն ,
ղուտ
ուսումնական
փոխառու­
թիւն է։ Արդի
լեզուի մէջ րնդունած ձևն
է
թատՐոն.
բաչց
ածանցման
ժամանակ
առնւում է
թ ա տ ր
ձևր, աչսպէս
նոր բառեր
են՝
թ ա տ ր ե ր գ ո ւ թի ւ ն , թա տ րեր գ ա կ , թ ա տ ր ե ր ­
գու, թ ա տ ե ր ա ս ր ա հ, թա տ ե ր ա կ ան, թա տ ե ր ա ­
գիր, թատերասէր,
կա չ միաչն
թ ա տ ր ո ն ա ­
կան՝
որկազմուած է
թ ա տ ր ո ն
ձևից, աչն էլ
գործածական է արևելեան գրականում,
մինչ
արևմտեանր գիտէ
թ ա տ ե ր ա կ ա ն ։
Առանձին
ձև է
ա մ փ ի թ ա տ ր ո ն
(
տե՛ս աչս բառր), որի
հին
թարգմանութիւնն
է
շ ո ւ Ր ջ տ ե ս ա նե լիք
Ուխտ. Ա. էջ 64։
= 3ն.
&
Տ7.100՝^
«
թատրոն,
թատերասրահ,
ներկա չա ցոլած
խաղր,
հանդիսատեսների
բազմութիլնր». ծագում է
<)տ01
«
տեսիլ, երե­
ւոյթ»
բառից։
Յոյն բառր
փոխառութեամբ
տարածոլած է բոլոր լեզուների
մէջ, ինչ, լտ,
111631
X11111,
գերմ.
7
՝
Ո63է(Մ.
ֆրանս.
էհշձէՐ6,
ռուս.
163101),
վրաց.
(
ռոտ^^ռ թեատրի,
թրք.
Զյ՚^^Հ–*
էշյ
՚
Ձէւ
՜
Օ
և չատկապէս ասոր.
1
։
ձ\Ա
էՁէւ՜Ձ։
Հաչերէնի
ուսումնական
թ է ա տ ր ո ն
ձևր չունարէնից, իսկ
ժողովրգա֊
կան
թ ա տ ր
ձևր ասորերէնից է և աւելի հին
փոխառութիւն քան առաջինք։ — Հիւբշ.
350։
Ուղիղ մեկնեց նախ ՆՀԲ, որ դնում Է
չունարէնից։
Ասորերէնի
կասլր
երևան
հանեց Վարդանեան ՀԱ
1920,
329։
ԳԻՌ. — 3 առաջ եկած են կա մ գրական
ճամ բով
/
է
կամ նոր փոխառութեամբ
թուրքե–
րէնից կամռուսերէնից. առանձնապէս
հե­
տաքրքրական
ձևեր են Մ
^7/յ.տադՐօն
և Աս լ,
թ ա ղ ա դ ր ա ն , թ ա ղ ա դ ր ա ։
ՓՈԽ, —Ուտ,
է՚Յէւ՚ՕՈ
«
թատրոն»։
ԹԱՐԱՐԱՆԵԷ
((
պատսպարել կամ զո գի կլա­
ներ),
ունի միայն Բառ, երեմ, էջ 115։
ԹԱՐԱԽ, ո, ի- ա
հլ. «չարաւ, վահր» Յոբ.
բ. 8, է. 5. որից
թ ա ր ա խ ա լ ի ց
Ոսկ. մ. բ.
ձ.
թ ա ր ա խ ի լ
Նալում, գ.
19.
թ ա ր ա խ ա ծ ո ր
Խոր.
ԹԱՐ
արծր. Վրդն. պտմ.
թարախածուծ
Յհ, իմ.
պալլ.
թարախեցուցանել
Աարգ։
Հիւնք. արաբ,
տէրեաք
«
գինի և
թե֊
րիակէ» բառից։ Պատահական
նմանու­
թիւն
ունի վրաց.
օեծտՅշոօ թխրամլի
«
վէրքի
թանձր
թարախ»։
ԲշէճէՏՏՕՈ
Լ Ս Ճ 1916, 72—3
(
չեմ տեսած)
դնում
Է հնխ. (տ)էՇՀ արմատից, հմմտ. նորվ.
գւռ.
տէՕՐՅ
«
փտիլ, նեխիլ, ապականիլ»,
ռուս.
տէշՈ՚Ձ,
լեհ. Տ
՚
ճշա,
սորբ.
ՏՇ՚61՜0
«
դիակ»,
բուլդ.
է01՜Ա
«
թրիք», սերբ.
էօւ
՜
ա
«
աղբել,
թրքել»,
լիթ.
է61՜–
Ո16ՈԱ
«
ապականել, կեղտոտել»,
է6է՜Տա
«
ապականել, կեղտոտել, մարգը
տիլով
ծածկել»,
է1՜6Տ1Ա
«
աղբով պարարտաց­
նել»,
էքՅՏ31
«
ամէն տեսակ փտած ապա­
կանուած բան»,
էւ՜ՕՏՅԱ
«
փտիլ, ապակա­
նիլ»,
է1
՜3
§3
«
աղբ, թրիք»,
է13տ1<ՅՈ0Տ
«
աչքի թարախ», նորվ.
1
X33,
ի՛՛լ.
ւհ՜ՅՐ
«
փտած, կծուած»,
լտ.
տէՇւ՚ՇԱՏ
«
աղբ,
թրիք», կիմր.
էւ՜աՈԸ
«
մէզ, դիրտ, մրուր»,
էւ՞ՕՕէհ
«
լուացքաջուր,
մէզ», բրրտ.
Տէաո
«
կղկղանք»,
էւ՜032
«
մէզ», չն.
ՕէՏՕ^Օէ^օ;
«
թրիք»,
անգլսք.
\\՝
Լ՝ՇՅ.\
«
փտ ո ւթիւն»,
հիսլ. \Կ&՝ճԽ, մրղ. ձVՇ^,
դերմ.
Օքշշէ; (*էւ
՜
շ§ոօ–,
ե շ ե ո օ – )
ևն
(
տե՛ս
Բօ1ա1
՜
Ո;/
2, 6 4 1 ) ։
«
Աղբ, ապա­
կանութիւն»
նշանակող բառերը
լեզոլից
լեզու
աչլազան ձև ունին
(
Ի
\
ճ\\շէ,
ԱԽէ Շկտ.
13
է.
Էջ
931),
Հայերէնի
հա­
մար պէտք պիտի
լինի վերցնել
էշէ
ար­
մատր
(
որովհետև
տէՇՐ
տալիս Է
ստեր - ) ,
որից կարելի Է ենթադրել
թարախ
և
թրիք,
եթէ
խ
և
ք
համարենք
աճական
կամ
մասնիկ։
ԳիՌ.–Ա
լշ
.
Ախց. Ասլ. Երև. Կր. Հմշ. Մշ.
Ննխ.
(
Ի. Աեբ. Սլմ.
թարախ,
Խրբ. Պլ.
թա–
ոախ,
Տիգ.
թէ՜ու՚ւոխ,
Զթ–
թայօխ, թարոխ,
Հճ.
թայօխ.
(
—
Տփ.
դ ա ՚ խլը
անշուշտ օտար
է). —նոր բառեր են
թարախոտ, թսւրախոտիլ,
թարխրիլ
«
թարախակալել»։
ՓՈԽ. —Կապադովկ.
77
փ0է^է
«
թարախ»
(\\
ճ–
1՜
օ1ւճ6Տ,
ՈաՅՕ. ՅՆՀ%դ.
9 9 ) ։
*
ԹԱՐԱՆԿ11ԻՊԻՆ
«
գազպէն,
մանանայ»
158
Fonds A.R.A.M